Πέμπτη, 27 Μαρτίου 2014 12:02

"Ελλειψη υποδομών για το μαζικό αθλητισμό" εντοπίζει ο έφορος στίβου του Μεσσηνιακού Γ.Σ. Πέτρος Παπαδόπουλος

Γράφτηκε από την
"Ελλειψη υποδομών για το μαζικό αθλητισμό" εντοπίζει ο έφορος στίβου του Μεσσηνιακού Γ.Σ. Πέτρος Παπαδόπουλος

 

Σοβαρή έλλειψη υποδομών για τον μαζικό αθλητισμό διαπιστώνει στην Καλαμάτα ο έφορος στίβου του Μεσσηνιακού Πέτρος Παπαδόπουλος, μιλώντας στην “Ε”, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: “Υπάρχει μια εγκατάσταση 40 χρόνων, το Δημοτικό Στάδιο, πλήρως απαρχαιωμένη, με το ταρτάν να είναι ''τσιμέντο''. Ζούμε σε μια πανέμορφη πόλη, με ελλιπέστατες υποδομές”.

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι κυρίως μεράκι, “αλλά και... το χέρι στην τσέπη” επισημαίνει χαρακτηριστικά. 

 

 

 

Με την ιδιότητά σας ως μέλος στο Δ.Σ. του Μεσσηνιακού και έφορος στίβου, ποια είναι η εντύπωσή σας για την ενασχόληση των νέων με τον αθλητισμό, με τον στίβο ειδικότερα;

“Θεωρώ ότι ως προς τις μικρές ηλικίες στην περιοχή μας συντελείται ένα θαύμα, αναφερόμενος στον ΜΓΣ, αφού έχουμε την μεγαλύτερη ακαδημία στην Ελλάδα, με 450 εγγεγραμμένα μέλη, από νήπια 5 ετών μέχρι παιδιά της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Ως σύλλογος θεωρώ ότι έχουμε συμβάλει στο να παρέχουμε ποιοτική άθληση στις νέες ηλικίες”.

 

Στηρίζεται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στην ελληνική περιφέρεια;

“Οχι. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι μεράκι, αλλά και... το χέρι στην τσέπη. Αν τον θεωρήσουμε χόμπι, είναι ένα ακριβό χόμπι. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με παιδιά, και ειδικά στις ακαδημίες, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Πρέπει, αν μπορούμε, να κοιτάμε και λίγο πιο πέρα από τον εαυτό μας”.

 

Στην Καλαμάτα υπάρχουν υποδομές για τον μαζικό αθλητισμό;

“Αν υπήρχαν υποδομές θα είχαμε τριπλάσιο, ίσως και τετραπλάσιο, αριθμό παιδιών που θα ασχολούνταν. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν υποδομές -κι όταν έχει κακοκαιρία, ο χώρος προπόνησης είναι ακόμα λιγότερος, κάτω από μια κερκίδα. Υπάρχει μια εγκατάσταση 40 χρόνων, το Δημοτικό Στάδιο, πλήρως απαρχαιωμένη, με το ταρτάν να είναι ''τσιμέντο''. Ζούμε σε μια πανέμορφη πόλη, με ελλιπέστατες υποδομές”.

 

Υπάρχει συνεργασία του δήμου με τα αθλητικά σωματεία ή αυτή περιορίζεται σε κάποια οικονομική στήριξη όταν είναι εφικτό;

“Θα μιλήσω μόνο για τον Μεσσηνιακό. Δεν γνωρίζω τι γίνεται με τους άλλους συλλόγους. Πραγματοποιήσαμε το 1ο Αθλητικό Φεστιβάλ πέρυσι τον Μάιο, ο ΜΓΣ μαζί με τον Αθλητικό Φορέα, αλλά κακά τα ψέματα, δεν γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις με πασαλείμματα. Σε θεωρητικό επίπεδο όλοι στηρίζουν, αλλά σε οικονομικό επίπεδο -και μιλάμε για πολύ μικρά ποσά- δεν υπάρχει ανταπόκριση”.

 

Τι πρέπει να γίνει δηλαδή, κατά τη γνώμη σας;

“Τουλάχιστον, ας βοηθήσει ο δήμος δημιουργώντας νέες και αναβαθμίζοντας τις υφιστάμενες υποδομές”.

 

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που ζητήσατε και δεν έγινε;

“Ζητήσαμε ένα λυόμενο, ένα Isobox να τοποθετηθεί σε χώρο του Δημοτικού Σταδίου, για τις γραμματειακές ανάγκες της ακαδημίας μας, αλλά... ακόμα περιμένουμε”.

 

Γιατί δεν το φτιάχνει ο Μεσσηνιακός στο ιδιόκτητο γήπεδό του;

“Μα το γήπεδο αυτό έχει διαμορφωθεί αποκλειστικά για ποδόσφαιρο, δεν έχει στίβο. Ο μοναδικός χώρος με ταρτάν στην Καλαμάτα είναι το Δημοτικό Στάδιο”.

 

Θεωρείτε ότι πρέπει στα μικρά παιδιά να καλλιεργείται η νοοτροπία του πρωταθλητισμού;

“Το ζητούμενο είναι ο αθλητισμός. Βεβαίως, επειδή υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι, είναι δεδομένο ότι μέσα από το πλήθος θα ξεπεταχτούν και τα ταλέντα. Πραγματικά, ως μέλος του ΜΓΣ μιλώντας, είναι ευτύχημα ότι έχουμε τον Τσάτουμα, τον παγκόσμιο πρωταθλητή, που πάρα πολλά παιδιά θέλουν να του μοιάσουν. Αυτό δεν είναι κακό φυσικά, το να έχεις μπροστά σου, στον σύλλογο, έναν τέτοιον αθλητή. Αποτελεί κίνητρο. Τα παιδιά, εκτός από το διάβασμά τους, έχουν ανάγκη να δίνουν την ενέργειά τους κάπου αλλού -και είναι εξαιρετικό όταν τη διοχετεύουν στον αθλητισμό”.

 

Ακούμε πολλές φορές ότι “αρκεί η συμμετοχή”. Υπάρχει βάση σε αυτό ή αποτελεί... παρηγοριά για όσους δεν νικούν;

“Υπάρχει αλήθεια σε αυτή τη φράση. Μέσα από την όλη εκπαίδευση που κάνουμε στις ακαδημίες, τα παιδιά μαθαίνουν να αγωνίζονται, αυτό είναι το ζητούμενο. Τα παιδιά τρέχουν, πέφτουν, συνεχίζουν. Αυτό είναι η ζωή όμως, επί της ουσίας. Είναι τρόπος ζωής, να μάθεις να αγωνίζεσαι, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Πέφτεις, σηκώνεσαι, συνεχίζεις”.

 

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι, δηλαδή, τρόπος ζωής;

“Οπως τον βιώνουμε στον στίβο του ΜΓΣ είναι πράγματι τρόπος ζωής. Στις ακαδημίες έχουμε εισάγει καινοτόμα και πρωτότυπα πράγματα, με εκδρομές, μια φορά το μήνα, είτε σε αθλητικούς χώρους, είτε σε μουσεία, αλλά και συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες”.

 

Μπορείτε να αναφέρετε κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες;

“Ενδεικτικά, ως Μεσσηνιακός έχουμε έλθει σε επαφή με τη Μπάγερν Μονάχου και έχουμε συμφωνήσει να ανταλλάσσουμε αποστολές, αξιοποιώντας την απ’ ευθείας πτήση Καλαμάτα - Μόναχο, κάθε Κυριακή, ώστε τα παιδιά να γνωρίσουν κι έναν άλλον τρόπο ζωής. Επίσης αναπτύξαμε συνεργασία με το Κολλέγιο Αθηνών και θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις του. Ακόμα, με την έγκριση του αρχαιολόγου καθηγητή Πέτρου Θέμελη σχεδιάζουμε να κάνουμε αγώνα στο στάδιο της Αρχαίας Μεσσήνης, ενώ αυτό καλοκαίρι προγραμματίζουμε αθλητικό κάμπινγκ στο "Elite City Resort". Στα σχέδιά μας είναι επίσης, προς το τέλος του φετινού καλοκαιριού, ένας νυχτερινός αγώνας δρόμου μέσα στην Καλαμάτα, στον ιστό της πόλης”.

 

Με βάση την εμπειρία σας ως έφορος στίβου στον Μεσσηνιακό, σε τι επίπεδο διαμορφώνεται ο κλασικός αθλητισμός στην περιοχή μας;

“Οσον αφορά στον ΜΓΣ, πριν 2 χρόνια αναδειχθήκαμε πρώτος επαρχιακός σύλλογος. Θεωρώ ότι μέσα από το πλήθος των ενδιαφερόμενων και ασχολούμενων με τον αθλητισμό θα έρθουν και οι επιτυχίες και εκτιμώ ότι τα επόμενα χρόνια μας περιμένει ένα λαμπρό μέλλον για το τμήμα στίβου του Μεσσηνιακού. Και βεβαίως δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η προσφορά των γυμναστών, οι οποίοι διαμορφώνουν χαρακτήρες σε αυτά τα παιδιά”.

 

Αναγνωρίζεται άραγε από κανέναν αυτή η δουλειά που γίνεται;

“Στην εκδήλωση που κάναμε πέρυσι τον Δεκέμβριο, είχαν έρθει ολυμπιονίκες και ο πρόεδρος της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας της Ελλάδος Ισίδωρος Κούβελος. Εμειναν ενθουσιασμένοι και έχουμε πλέον ανοιχτή πρόσκληση για διανυκτέρευση στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας και δυνατότητα προπόνησης στον ίδιο χώρο. Ο ΣΕΓΑΣ επίσης έχει αναγνωρίσει το έργο που γίνεται, πλέον γίνεται λόγος πανελλαδικά για τον Μεσσηνιακό”.

 

Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό;

“Πιστεύω πως είναι ό,τι το καλύτερο, ο αθλητισμός είναι το ιδανικότερο αγχολυτικό. Θα κάνει στον εαυτό του το καλύτερο δώρο”.

 

Πώς συνδυάζετε την επαγγελματική σας ενασχόληση με τον αθλητισμό; Γίνονται, ενδεχομένως, αμοιβαίες παραχωρήσεις μεταξύ του ενός και του άλλου;

“Οχι, απλώς όλος ο ελεύθερος χρόνος μου είναι αφιερωμένος στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Επειδή θεωρώ ότι αυτό που γίνεται στην ακαδημία του ΜΓΣ είναι κάτι εξαιρετικά υγιές, γι’ αυτό και το υπηρετώ”.

 

Πέρα από τον αθλητισμό, ωστόσο, είσαστε ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης. Ως επιχειρηματίας, τι διαπιστώνετε στην αγορά αυτή την εποχή, με τη συγκεκριμένη άσχημη οικονομική συγκυρία;

“Σε όλες τις δουλειές η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα καλή, ωστόσο μας δίνεται η δυνατότητα να αλλάξουμε τρόπο ζωής και τρόπο σκέψης. Να ζήσουμε με λιγότερα ίσως, αλλά ταυτόχρονα να αρχίσουμε να χαιρόμαστε με πιο απλά πράγματα”.

 

Εκτιμάτε ότι υπάρχει επαρκής στήριξη στις αποκαλούμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την Πολιτεία και από άλλους θεσμούς, όπως το Επιμελητήριο λόγου χάριν;

“Θεωρώ ότι είναι η χώρα που προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της, οπότε το βάρος από την Πολιτεία δίνεται σε ένα γενικότερο επίπεδο, όχι εξατομικευμένα. Οσον αφορά άλλους θεσμούς, δεν ευελπιστώ σε κάτι από την πλευρά τους. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να αυτενεργήσει αντί να περιμένει από άλλους”.

 

Πώς βλέπετε, επομένως, να διαμορφώνεται η κατάσταση;

“Είναι ευκαιρία να προβούμε σε μια αλλαγή τρόπου σκέψης και αντιλήψεων και έτσι εκτιμώ ότι θα μπορέσουμε, ως χώρα, ως άτομα, να φύγουμε μπροστά. Οι εποχές που όλοι περίμεναν από το δήμαρχο, το νομάρχη, τον δημοτικό σύμβουλο, έχουν παρέλθει πια”.

 

Αυτό έχει αναφορά και στο επίπεδο του ερασιτεχνικού αθλητισμού;

“Βεβαίως, πρέπει να πάψουμε πλέον να ζητάμε από δήμους, περιφέρειες και να αρχίσουμε να κινούμαστε σε επίπεδο χορηγιών και σε επίπεδο ατομικών πρωτοβουλιών. Στις αθλητικές διοργανώσεις του εξωτερικού, που συμμετέχω, τα πάντα είναι υπό την αιγίδα κάποιων χορηγών, έχουν ξεφύγει από τον κρατικό κορβανά”.

 

Εχετε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείτε με τα δημόσια πράγματα, με την τοπική αυτοδιοίκηση λόγου χάριν;

“Οχι, δεν με συγκίνησε ποτέ αυτός ο... στίβος. Θεωρώ ότι το χαμόγελο ενός παιδιού ως ανταπόδοση για κάποια πράγματα που του προσφέρεις είναι καλύτερη επιβράβευση από την σταυροδοσία”.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Πέτρος Παπαδόπουλος έχει γεννηθεί στην Καλαμάτα, όπου, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στα οικονομικά -με εξειδίκευση στους συνεταιρισμούς-, δραστηριοποιείται επαγγελματικά διατηρώντας επιχείρηση λιπαντικών. Εχει διατελέσει πρόεδρος στον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Μεσσηνίας, ενώ αυτό το χρονικό διάστημα είναι μέλος στο Δ.Σ. και έφορος στίβου του Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου, καθώς και μέλος της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Πελοποννήσου.

 

 


NEWSLETTER