Απλώς σημειώνω ενδεικτικώς μερικά στοιχεία που δείχνουν ότι όλη η διαδικασία γίνεται κατά τρόπο εξόχως ελληνικό. Δηλαδή προχείρως και ευκαιριακώς. Στο πόδι. Ετσι για να έχουμε να λέμε ότι κάτι κάναμε, σε θεσμικό επίπεδο, μια και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αφού αυτά τα αποφασίζουν άλλοι. Στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στην Ουάσιγκτον.
* Δεν ακούσαμε τίποτε για την πραγματική αποκέντρωση της εξουσίας. Για το πώς θα μειωθεί ο αριθμός των μελών του εθνικού Κοινοβουλίου με παράλληλη αναβάθμιση των «περιφερειακών συμβουλίων» σε πραγματικά τοπικά κοινοβούλια. Για το πώς θα γίνει πραγματικότητα εκείνο το ευχολόγιο του ΓΑΠ ότι κάθε περιφερειάρχης θα είναι και ένας μικρός πρωθυπουργός. «Πρωθυπουργός» χωρίς υπουργούς που να συγκροτούν μια τοπική κυβέρνηση, με αποφασιστικές εξουσίες και πόρους, γίνεται;
* Ακούσαμε ότι η Πολιτεία πρέπει να είναι αποκλειστικός διαχειριστής της ενέργειας και του ύδατος. Λες και αυτές είναι οι μόνες «στρατηγικής σημασίας» πολιτικές επιλογές για τις ανάγκες των πολιτών. Ενώ, από μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται «αριστερή», θα περιμέναμε να ακούσουμε ότι είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζεται ως «εμπόρευμα» η υγεία και η παιδεία των πολιτών.
* Ακούσαμε για δημοψηφίσματα, που θα μπορούν να προκαλούνται είτε άνωθεν, με κυβερνητική πρωτοβουλία, είτε εκ των κάτω, με συλλογή υπογραφών πεντακοσίων χιλιάδων ή ενός εκατομμυρίου πολιτών. Σε μια προφανή προσπάθεια να θεωρηθεί ότι αυτή η κυβέρνηση προάγει την άμεση δημοκρατία. Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει μια διατύπωση του κ. Τσίπρα για τα δημοψηφίσματα αυτά. Θα έχουν, μας είπε, «γνωμοδοτικό χαρακτήρα».
Με απλά λόγια, θα στήνονται κάλπες, θα ψηφίζουν οι πολίτες, αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα δεσμεύεται από την ψήφο τους.
Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας «καεί» από τον «χυλό» του δημοψηφίσματος του 2015, όπου, όπως έχει αποδειχθεί από τις ομολογίες των τότε συνεργατών του και εκ των πραγμάτων, άλλο περίμενε και άλλο του βγήκε, φυσάει, προκαταβολικώς τη γιαούρτι των μελλοντικών δημοψηφισμάτων, βαπτίζοντάς τα, a priori, «γνωμοδοτικά».
Γ.Π. Μασσαβέτας
