Η επόμενη σκέψη με οδήγησε στο να αναρωτηθώ τι θα μπορούσε να αφορά αυτό το μπαμπέσικο 10% που μένει να ρυθμιστεί και άρχισα να ψάχνω με βάση τα όσα ζω αυτές τις ζόρικες μέρες (και νύχτες) του κατακαλόκαιρου στην ωραία μας μεσσηνιακή πρωτεύουσα...
Εχουμε και λέμε: μια Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης -λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό- οφείλει να εμφανίζει την βιτρίνα της καλογυαλισμένη, λειτουργική και αψεγάδιαστη. Προφανώς οι αρμόδιοι γνωρίζουν το πώς θα λύσουν τα πολύ σοβαρά προβλήματα αυτής της βιτρίνας, που είναι βέβαια η Ναυαρίνου. Λόγου χάρη, δεν μπορεί να μην έχουν κάτι στα υπ’ όψιν για την παρατεταμένη αθλιότητα του πεζοδρομίου από το υπέροχο (αλλά με στραπατσαρισμένη ‘φάτσα’) νεοκλασικό του Τσίλερ (όπου η οικία του υπέργηρου Γαϊτανάρου), ως το κουφάρι του άλλοτε κραταιού ξενοδοχείου ‘Αμέρικα’, οι τεράστιες λαμαρίνες του οποίου μπορεί να κρύβουν την θλίψη,
αλλά δεν ενοχλούν καθόλου το πηγαινέλα τεράστιων αρουραίων. Βλέπετε στο πλάι του δρόμου οι κάδοι σκουπιδιών είναι μόνιμα φίσκα και γαργαλάνε ρουθούνια (και όχι μόνο των τρωκτικών)…
Συνεχίζω: οι αρμόδιοι (που δεν θα ήθελα με τίποτα να ανήκω στην παρέα τους), κάτι οφείλουν να σκεφθούν πριν σταλεί ο φάκελος για έγκριση και μετά στην επιτροπή επιλογής, για την απίστευτης ντροπής εικόνα από συνήθειες του Νεοέλληνα, μολονότι θέλει να θεωρείται ‘Ευρωπαίος’. Ρίξτε μια ματιά στις άκρες των πεζοδρομίων, όπου με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, ο δήμος έχει φτιάξει ράμπες για διευκόλυνση όσων τις έχουν ανάγκη και θα καταλάβει. Οι περισσότερες σε κεντρικά σημεία είναι κλεισμένες από αυτοκίνητα, οι οδηγοί των οποίων σκέφτονται όπως εκείνος ο περίεργος διαιτητής που ευνοούσε τον ‘Θρύλο’ («Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ@@@θούνε»). Στην προκειμένη περίπτωση, ο ‘θρύλος’ είναι η πάρτη τους.
Πληροφορήθηκα ότι ομάδα ευαισθητοποιημένων (και αγανακτισμένων) πολιτών σκέφτονται να αναλάβουν δράση δημιουργώντας σωματείο που θα…αναποδογυρίζει αυτοκίνητα όταν διαπιστώνουν ότι κλείνουν ράμπες και εμποδίζουν νεαρές μητέρες (ή γιαγιάδες) να σύρουν τα καρότσια με τα μωρά, ή ανάπηρους να σταματούν ψάχνοντας απεγνωσμένα κάποια λύση ώστε να συνεχίσουν το δρομολόγιο της θλιβερής τους καθημερινότητας.
Βέβαια, έχουν γίνει αρκετά πράγματα που στοιχειοθετούν φιλοδοξία για ανάδειξη Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Εκείνη η ‘Νύχτα μπάνιου’ στην παραλιακή με τις μουσικές και τα κεφτεδάκια ήταν κάτι εντυπωσιακό. Κάποιες βρύσες που φυτεύτηκαν στο πεζοδρόμιο, παράλληλα με τον ποδηλατόδρομο, είναι επίσης έργο πολιτισμού. Μπορεί να μη σκύψει κάποιος να δροσιστεί, όμως άνετα μπορεί να βρέξει τα πόδια του… Επίσης, πολιτισμός είναι η ανάπλαση του χώρου που περιβάλλει τον ιερό ναό της Ανάστασης. Μπορεί να στήθηκε από καιρό η πλάκα με το ονοματεπώνυμο του εμπνευστή δημάρχου Νίκα, όμως κάποια μπάζα στοιχειώνουν στην άκρη, περιμένοντας συνεργείο καθαρισμού κλπ.
Το ότι η Ναυαρίνου θα γίνει κάποια μέρα δρόμος σωστής κυκλοφορίας, καλύτερα να μην το περιμένουν οι… Ευρωπαίοι. Προχθές Σάββατο βράδυ, από την Φαρών ως το ‘Φιλοξένια’ η κυκλοφορία ισοδυναμούσε με αγανάκτηση. Δεν μιλάμε για μποτιλιάρισμα αλλά για κανονικό έμφραγμα. Και με τον συνεχή κίνδυνο για ατυχήματα παρόντα (με υποψήφια θύματα πλήθος νεαρών και κοριτσόπουλων που για να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι, διασχίζουν αμέτρητες φορές την λεωφόρο με γεμάτους δίσκους στα χέρια).
