Συμπληρώθηκαν δέκα μήνες από τον θάνατο μίας ξεχωριστής Ελληνίδας, της Ολγας Θεοδωροπούλου.

Αν και ο χρόνος μόνον απαλύνει τα τραγικά συναισθήματα, η συμμετοχή των φίλων στο πένθος της οικογενείας της ας σταθεί ως ελάχιστη έκφραση αγάπης προς εκείνη που έφυγε και προς τους ανθρώπους που η ίδια αγάπησε με όλες της τις δυνάμεις. Τώρα πια ξέρουμε ότι υπάρχουν κενά που η αναπλήρωσή τους είναι δύσκολη και ενίοτε ανέφικτη.

Εχοντας το προνόμιο να συνδέομαι προσωπικά μαζί της, θα 'θελα να εκφράσω τις σκέψεις μου για την εν γένει προσωπικότητά της.

Επιμελής στα πράγματα της καθημερινής ζωής και ανήσυχη για τα μεγάλα ζητήματα του πνεύματος και της εποχής μας, η Ολγα ήταν το υπόδειγμα του ανθρώπου της σταθερής τροχιάς, της αυτογνωσίας και της αυτοβελτίωσης. Ηταν ένας συντελεστής σταθερότητας του στενού της περιβάλλοντος και ένα σημείο αναφοράς για τον ευρύτερο κοινωνικό της κύκλο. Ο καθηγητής Γιάννης Σχινάς, τόσο στον επικήδειο λόγο όσο και στο άρθρο του στην «Καθημερινή», σκιαγράφησε διακριτικά και ταυτόχρονα ουσιαστικά τον προσωπικό και πνευματικό κόσμο της Ολγας, εκφράζοντας και όλους εμάς που είχαμε να πούμε δύο λόγια αγάπης στην μνήμη της. 

Τα τελευταία χρόνια είχα την ευκαιρία να συζητώ μαζί της τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας και δεν θέλω να αποσιωπήσω τη μεγάλη της ανησυχία και την μεγάλη της λύπη για την κατάσταση των πραγμάτων, που βέβαια και εγώ συμμεριζόμουν στο έπακρον. Με γνώση και με ευαισθησία η Ολγα στοχαζόταν πάνω στην πορεία των εθνικών μας ατυχημάτων, χωρίς ίχνος πικρίας ή προσωπικής εμπλοκής και χωρίς εύκολη άκριτη απόρριψη του έργου των "άλλων", ακόμη και εκείνων με τους οποίους διαφωνούσε ριζικά. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν το πώς θα διορθώσουμε τα παλαιά λάθη, το πώς θα κάνουμε λιγότερα λάθη τώρα. 

Η "ιδιοτέλειά" της κορυφωνόταν στο αίτημα: πώς θα ζήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο τα παιδιά μας. Αυτός ο καλύτερος κόσμος ήταν η έγνοιά της, όχι μόνο για τα "παιδιά μας", αλλά για τη χώρα ολόκληρη, για τα παιδιά όλου του κόσμου. Η σκέψη της ήταν υπερ-ατομική και βαθιά ανθρώπινα τα συναισθήματά της. Η Ολγα ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.