Σίγουρος ότι δεν θα μου χαλάσει το στομάχι η διαιτησία (καθότι σφύριζαν λεβέντες από την αλλοδαπή), βυθίστηκα στο πιο αναπαυτικό μου κάθισμα ήρεμος και χαλαρός για χάζι.
Πριν συνεχίσω, πρέπει να καταθέσω την ερμαφρόδιτη αγάπη μου προς το άθλημα του μπάσκετ κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το θεωρώ δημιούργημα αμερικανιάς, από την εποχή που στις ΗΠΑ φούντωνε για τα καλά ο ρατσισμός. Κατά την γνώμη μου, ως άθλημα η καλαθόσφαιρα ήταν και παραμένει από μια ειδική άποψη ρατσιστικό σπορ, αν βάλουμε στο κόλπο την ουσία. Οτι δηλαδή, ένα παιδί που η φύση δεν το προίκισε με πολύ μεγάλο ύψος, δεν μπορεί να κάνει καριέρα υψηλού επιπέδου. Ετσι, ως άθλημα μόνο για ψηλούς, πορεύεται μέσα στον χρόνο, με αποτέλεσμα -για τους εγχώριους παίκτες- μάλλον δυσάρεστο.
Παρατηρούσα τον αγώνα στο Φάληρο και διαπίστωσα ότι ο Ολυμπιακός του Ελληνα Σφαιρόπουλου) πήρε για τα καλά τα ηνία του ματς (και την τελική άνετη νίκη), όταν στηρίχτηκε σε πέντε Ελληνες μαχητές, την στιγμή που ο Παναθηναϊκός ενός ξενέρωτου (αλλά επιτυχημένου κατά τας γραφάς…) αλλοδαπού προπονητή, το πάλευε με τον ταλαιπωρημένο Μπουρούση, συν ένα ελληνοαμερικανάκι (Νικ Καλάθης), συν μπόλικους ψηλούς από την Εσπερία.
Ηταν, σε γενικές γραμμές ένας ενδιαφέρων αγώνας, αν εξαιρέσει κάποιος τις άγριες (και συνεχείς) κραυγές του εκφωνητή του γηπέδου («βοηθήστε τον Ολυμπιακό μας»), λες και τον απειλούσαν εχθροί, τα απίστευτα ντεσιμπέλ της μουσικής από σάλπιγγες (νόμιζες ότι κατεύθανε το ιππικό του στρατηγού Γκραντ, με σκοπό να σαρώσει τον ανώτερό του σε στρατηγική, αλλά με ελάχιστες δυνάμεις στρατηγό Λι), τις κακοντημένες (λόγω… κρύου) εμψυχώτριες (γνωστές και ως τσιρλίντερς…), κυρίως όμως κάποια σχόλια των παρουσιαστών, δημοσιογράφων της ΕΡΤ.
Η βασική ένσταση κάθε σοβαρού τηλεθεατή φοβάμαι ότι στοιχειοθετείται από την διαφημιστική καμπάνια την οποία ο βασικός εκφωνητής πρόσφερε (γιατί άραγε;) στα αφεντικά των δύο ελληνικών ομάδων. Εφτασε στο σημείο ο μάγκας να δηλώσει ότι «χάρη στα εκατό και πλέον εκατομμύρια των οικογενειών Γιαννακόπουλου και Αγγελόπουλου, οι ομάδες μας μετρούν εννιά (6-3 υπέρ του ΠΑΟ) Ευρωλίγκες…».
Η απορία μου είναι, λοιπόν, προς τι η εν λόγω αναφορά; Ποιον ενδιαφέρει πόσα χρήματα έχουν βάλει οι μεγαλομέτοχοι, κατά την διάρκεια του αγώνα; Κατά την γνώμη μου, θα άξιζαν αναφοράς, αν οι δύο βαθύπλουτες οικογένειες της…Ευρωλίγκα είχαν ξοδέψει τα εκατομμύρια του μπάσκετ στην κατασκευή νοσοκομείων, αλλά…
Επανέρχομαι για να κλείσω: Παλαιά, το Πειθαρχικό Οργανο της ΕΣΗΕΑ επανέφερε στην τάξη με καταστατικές διαδικασίες όσους δημοσιογράφους μέλη της Ενωσης έκαναν διαφήμιση με την φωνή τους ή τον λόγο τους. Μάλιστα, αρκετές κυρίες που διαφήμισαν καλλυντικά, μεταξωτές κομπινεζόν κ.λπ. διαγράφηκαν, ενώ ποινές χρεώθηκαν σε χαμηλόμισθους (νεαρούς κυρίως) συναδέλφους όταν παρατηρήθηκε να διαφημίζουν με την φωνή τους τους χορηγούς της ραδιοφωνικής τους εκπομπής.
Αλλά, θα μου πείτε: ποιο Πειθαρχικό και κουραφέξαλα μας αραδιάζεις, όταν η δημοσιογραφία καταρρέει και οι εφημερίδες δεν συγκινούν αναγνώστες αλλά αγοραστές διαφόρων ειδών (μαζί με το φύλλο); Και επιπλέον, όταν ο ιστορικότερος δημοσιογραφικός οργανισμός ταλαιπωρείται εδώ και κάποιες εβδομάδες στην Εντατική;
Αλλά για τον ΔΟΛ, σχολιασμός και κατάθεση κάποιων ντοκουμέντων σε προσεχές σημείωμα.
