Διότι αν δεν έκλεινε με κάποιο τρόπο η αξιολόγηση, η άλλη προοπτική θα ήταν ένα ναυάγιο. Το οποίο, ουσιαστικώς, θα οδηγούσε σε μια έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Με τρομακτικές μεν συνέπειες για την Ελλάδα και το λαό της. Αλλά και με βαρύτατο τραυματισμό της ίδιας της ευρωζώνης και τελικώς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το κακό είναι ότι καμία από τις ελληνικές κυβερνήσεις που διαχειρίσθηκαν αυτή την κρίση και διαπραγματεύθηκαν με τους εταίρους μας, δεν συνειδητοποίησε στο βαθμό που έπρεπε ότι αυτή η προοπτική, το κακό δηλαδή που θα συνέβαινε στην ίδια την Ευρώπη, ήταν και το καλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί της. Το πολυτιμότερο όπλο της. Και ας περιέγραφαν με μελανά χρώματα όλοι οι μετέχοντες, σε πολιτικό επίπεδο, σε αυτή τη διελκυστίνδα, τα όσα θα ακολουθούσαν μια τελική αποτυχία των «προγραμμάτων διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας. Εδιναν δηλαδή, με τις δηλώσεις και τα άρθρα τους, επιχειρήματα στην ελληνική πλευρά, να ασκήσει καλύτερη, αποτελεσματικότερη διαπραγμάτευση.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο θα κλείσει αυτή η αξιολόγηση, με το να βαπτίζονται ως «μεταρρυθμίσεις» οι ακόμη μεγαλύτερες αφαιμάξεις του εισοδήματος των πλέον πτωχών συμπατριωτών μας, δηλαδή το πετσόκομμα κατά το ήμισυ του αφορολόγητου και οι νέες άγριες περικοπές των συντάξεων, συν την καθήλωση των χαμηλών μισθών σε επίπεδα πείνας, θα είναι το κύκνειο άσμα αυτής της κυβέρνησης. Οσο και αν πανηγυρίζουν οι προπαγανδιστές της ότι μετά από «σκληρή διαπραγμάτευση» κατάφεραν να φτάσουν σε μια συμφωνία με τους «θεσμούς», δεν θα βρουν πρόθυμους να καταναλώσουν τα συνήθη κουτόχορτα που μας σερβίρουν.
Οταν τις συνέπειες αυτών των νέων υποχωρήσεων θα τις βιώνει καθημερινώς το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών, οι περί «επιτυχίας» κορδακισμοί θα έχουν ως βέβαιο αποτέλεσμα να αυξάνουν την… παραγωγή θυμωμένων πολιτών. Να πολλαπλασιάζουν τους εξοργισμένους ψηφοφόρους. Τόσο ώστε αυτό το ποσοστό, γύρω στο 15%, που δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιες δημοσκοπήσεις, να αποδειχθεί τελικώς… αβανταδόρικο.
Γ.Π. Μασσαβέτας
