Από τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι, ως τον Πακιστανό εργάτη στα Πετράλωνα. Οπότε οι ξυλοδαρμοί, πότε της Κανέλλη και πότε του Δένδια, είναι φυσικό να αντιμετωπίζονται από άλλους ως… πταίσματα και από άλλους ακόμη και ως «μαγκιά» και «αντριλίκι», είτε του Κασιδιάρη, είτε του Λαγού, του Παναγιώταρου.
Ειδικώς για την περίπτωση του Νίκου Δένδια, για τους οπαδούς των νεοναζιστών, αν διαβάσεις μερικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιλαμβάνεσαι ότι το αντιμετωπίζουν ως… νέμεση. Ως μια «παλικαρίσια» εξόφληση χρέους. Επειδή τα «γκεσέμια» των νεοναζί οδηγήθηκαν στη φυλακή, μετά την δολοφονία Φύσσα, όταν υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο συγκεκριμένος πολιτικός.
Τους είδαμε να οδηγούνται ενώπιων ανακριτών και εισαγγελέων -και τότε πάλι κλοτσούσε όποιον έβρισκε μπροστά του ο Κασιδιάρης- και ελπίσαμε ότι η Δημοκρατία θα καταφέρει να αυτοπροστατευθεί, αξιοποιώντας το μοναδικό οπλοστάσιο που διαθέτει κατά των εχθρών της: Την εφαρμογή των νόμων. Αλλά οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες. Διότι το υποτιθέμενο «οχυρό της Δημοκρατίας» έχει καταντήσει στη λειτουργία του ένας ξυλοφράχτης που είναι διάτρητος. Η Δικαιοσύνη είναι χωλή. Οπότε, οι οπαδοί τους τους καμάρωσαν να αποφυλακίζονται σαν ήρωες. Και να κάνουν συστηματικά τη δουλειά τους στο Κοινοβούλιο. Ετσι ακριβώς όπως την περιέγραφε το 1928 ο μετέπειτα υπουργός προπαγάνδας των ναζί, ο διαβόητος Γκέμπελς:
«Θα μπούμε στο Κοινοβούλιο για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της δημοκρατίας. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων».
Τώρα όλοι τσιρίζουν καταδικάζοντας με ανακοινώσεις την «συμπεριφορά» του Κασιδιάρη. Ως αν επρόκειτο απλώς για ένα μεμονωμένο περιστατικό, κάτι τελείως προσωπικό. Ενώ στο παρελθόν έχουν παράσχει πολιτική νομιμοποίηση στην «κοινοβουλευτική» αγέλη των Μιχαλολιάκων, πότε με τις μυστικές συνομιλίες Μπαλτάκου-Κασιδιάρη και πότε με την σύμπραξη συριζαίων με τους χρυσαυγίτες σε κρίσιμες ψηφοφορίες, αλλά και στην διαμόρφωση ενός δημόσιου λόγου με κοινό λεξιλόγιο για «προδότες», «γερμανοτσολιάδες» και άλλα παρόμοια.
Και η δίκη… συνεχίζεται.
Γ. Π. Μασσαβέτας
