Χθες ψηφίστηκε το Νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Παιδεία. Έπειτα από την συζήτηση που εκτυλισσόταν τις τελευταίες μέρες επί του συγκεκριμένου Νομοσχεδίου, ήταν φανερό ότι οι φωνές που ήταν υπέρ αυτού ήταν σαφώς λιγότερες από εκείνες που το κατέκριναν (μεταξύ των οποίων, οι πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστήμιων, όπου σε έκτακτη σύνοδό τους ανακοίνωσαν ότι επέμεναν στην αντίθεσή τους με όλες τις βασικές διατάξεις του) – πράγμα που δεν προβλημάτισε ούτε στο ελάχιστο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και προχώρησε στην καταβαράθρωση των Ελληνικών Πανεπιστημίων ψηφίζοντάς ’το.
Πάνω στο συγκεκριμένο Νομοσχέδιο αντιπαρατέθηκαν η λογική με την ιδεοληψία, το εθνικό συμφέρον με την εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων και ο προοδευτισμός με την οπισθοδρόμηση. Ο καινούριος πλέον Νόμος, όσον αφορά τις ρυθμίσεις για τις μεταπτυχιακές σπουδές, την ανάδειξη των οργάνων διοίκησης, το άσυλο και την εκλογή των καθηγητών μόνο το παρελθόν μπορούμε να πούμε ότι μας θυμίζει. Το παρελθόν εκείνο που αφήσαμε πίσω μας με τον προηγούμενο Νόμο για την Παιδεία (4009/2011), όπου για πρώτη φορά επετεύχθη μεταπολιτευτικά συναίνεση σε θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, με τα ¾ της Βουλής να ψηφίζουν υπέρ. Η χώρα μας, που ακόμα παλεύει μέσα στις συνθήκες τις κρίσεις να σταθεί - δεν φαίνεται να επιθυμεί να μελετήσει παραδείγματα άλλων χωρών όπως εκείνο της Κύπρου. Ένας από τους βασικούς λόγους της αναγέννησης της οικονομίας της Κύπρου ήταν τα πανεπιστήμιά της, αφού κατάλαβε από πολύ νωρίς ότι ο τομέας της εκπαίδευσης μπορεί να στηρίξει το οικονομικό οικοδόμημα με προσοντούχο προσωπικό αλλά και να έρθουν έσοδα στο κράτος. Για να ενισχυθεί το επιχείρημα αυτό, θα ήταν καλό να παρατεθεί η πρόσφατη έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία κατέδειξε ότι η ανάδειξη της Ελλάδας σε Διεθνές Κέντρο Ανώτατης Εκπαίδευσης μπορεί να αποδώσει πολλαπλά οφέλη στην Ελληνική οικονομία. Η άμεση επίδραση από την προσέλκυση ξένων φοιτητών και ο ταυτόχρονος περιορισμός των εκροών Ελλήνων φοιτητών, εκτιμάται ότι θα προσελκύσει πόρους της τάξης των 1,8 δις € ετησίως. Ας φανταστούμε για παράδειγμα ένα ξενόγλωσσο διευρυμένο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ελληνικής φιλοσοφίας με επίκεντρο τον Πλάτωνα στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ένα άλλο ξενόγλωσσο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ελληνικής φιλοσοφίας με επίκεντρο τον Αριστοτέλη, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ποιος αμφιβάλλει ότι από όλες τις γωνιές του πλανήτη θα ζητούσαν να τα παρακολουθήσουν χιλιάδες αλλοδαποί μεταπτυχιακοί φοιτητές, με όλα τα πολλαπλασιαστικά θετικά αποτελέσματα στα έσοδα των πανεπιστημίων, στη διεύρυνση του διεθνούς κύρους της χώρας, στη δημιουργία χιλιάδων υποστηρικτών των εθνικών μας θέσεων διεθνώς; Πρόκειται ακριβώς για ανάλογα τμήματα για τα οποία ο υπουργός παιδείας δεν δίνει το δικαίωμα να λειτουργήσουν. Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην προσελκύει όποιον επιθυμεί να σπουδάσει φιλοσοφία, ιστορία και ποίηση στην κοιτίδα τους; Η χώρα μας θα πρέπει να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και με αυτά να γίνει πόλος έλξης για φοιτητές από όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Η αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στο μετασχηματισμό της Ελληνικής οικονομίας αυξάνοντας σημαντικά το ρυθμό ανάπτυξης. Οι συνέργειες αυτής της μεγάλης μεταρρύθμισης μ’ ένα νέο, καινοτομικό, εξωστρεφή επιχειρηματικό τομέα, εκτιμάται ότι μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση του ετήσιου ΑΕΠ κατά 50 δις € σε ορίζοντα δεκαετίας. Οι 15.000 καθηγητές κι ερευνητές των ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ, οι δεκάδες χιλιάδες μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες, καθώς και οι εκατοντάδες χιλιάδες προπτυχιακοί φοιτητές, αποτελούν την πιο σπουδαία πηγή δημιουργίας εθνικού πλούτου, την πιο μεγάλη δεξαμενή ώθησης της εθνικής μας ανάπτυξης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχει καταλάβει ότι στα ελληνικά Πανεπιστήμια κι ερευνητικά κέντρα βρίσκεται το κλειδί για την ανάπτυξη, η μεγάλη ευκαιρία για ένα παραγωγικό αύριο, η βάση για την έξοδο από την κρίση. Το Πανεπιστήμιο σε όλες τις προηγμένες χώρες ήταν και είναι η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη σε βάθος χρόνου. Το Πανεπιστήμιο που οραματιζόμαστε εμείς οι νέοι απέχει πολύ από αυτό που επιθυμεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση. Είναι ένα Πανεπιστήμιο που θα έχει ως κέντρο τον άνθρωπο-φοιτητή και την έρευνα που θα παράγεται μέσα σε αυτό. Ένα Πανεπιστήμιο μακριά από τις αγκυλώσεις, τις ιδεοληψίες, τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και τα μικροσυμφέροντα, μακριά από περιστατικά ανομίας μέσα στο χώρο του. Ένα απελευθερωμένο από τα δεσμά του κρατισμού Πανεπιστήμιο που θα είναι τόσο σύγχρονο και ανταγωνιστικό, ώστε να μην φοβάται τη σύγκριση με τα καλύτερα ιδιωτικά και δημόσια ξένα Πανεπιστήμια. Ο νόμος αυτός έρχεται από το βαθύ παρελθόν και δεν έχει κανένα μέλλον και θέλω να πιστεύω πως η ημερομηνία λήξης του είναι η ίδια ημερομηνία λήξης και αυτής της κυβέρνησης.
* Ο Παναγιώτης Τσελέκης, είναι φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και υπεύθυνος Νέων στην Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.
