Κάτι που το ήθελε πολύ ο Αλέξης Τσίπρας για την προπαγανδιστική φαρέτρα του. Να το προβάλει ως ένα ακόμη «πιστοποιητικό» επιτυχίας, κατά την ομιλία του στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.
Ασφαλώς και δεν επιχαίρω για την εξέλιξη αυτή. Απλώς μελαγχολώ για τους λόγους που οδήγησαν σε τούτη την, έστω πρόσκαιρη, αρνητική απόφαση των τεχνοκρατών που εκπροσωπούν τους υπουργούς Οικονομικών όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Και πώς να μη μελαγχολείς, όταν ο λόγος που προβάλλεται ως αιτία αυτής της άρνησης είναι η αναξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης - και πιο συγκεκριμένα η ροπή της προς τον... μπαταχτσιδισμό;
Ανάμεσα στις υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση, προκειμένου να αποσπάσει μια θετική απόφαση για τη δεύτερη αξιολόγηση, ήταν και η δέσμευση ότι, από τα χρήματα που έλαβε με την πρώτη δόση, θα ξεπλήρωνε και τα χρονίζοντα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες. Οτι, δηλαδή, θα έριχνε χρήμα στην αγορά για την αιμοδοσία της πραγματικής οικονομίας.
Ομως τα «σαΐνια» που μας κυβερνούν, αντί να μειώσουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη του Δημοσίου προς ιδιώτες (από πληρωμές προμηθευτών έως καθυστερούμενες συντάξεις), που ήταν τον Ιούνιο 5,092 δισεκατομμύρια ευρώ, τα ανέβασαν τον Ιούλιο στα 5,435 δισεκατομμύρια. Προσέθεσαν δηλαδή άλλα 343 εκατομμύρια στα «φέσια» του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα.
Βεβαίως, αυτός δεν ήταν ο μοναδικός λόγος για την άρνηση. Επαιξαν ρόλο και άλλοι παράγοντες που συναθροίζονται στο ήκιστα τιμητικό σύνολο «αναξιοπιστία». Οπως η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή ρεαλιστικών διαδικασιών για τη μείωση των «κόκκινων δανείων», αλλά και το αναμενόμενο νομοσχέδιο για τα «εργασιακά».
Αντε τώρα να δούμε τι άλλο μας περιμένει, καθώς για την τρίτη αξιολόγηση οι «θεσμοί» των δανειστών μάς ετοιμάζουν έναν κατάλογο με 95 «προαπαιτούμενα». Τα περισσότερα από τα οποία αφορούν την εφαρμογή των όσων ήδη ψήφισε η πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθ’ υπαγόρευση των ξένων. Ετσι, για να δικαιώνεται το Σύνταγμα που ορίζει ότι τάχα οι βουλευτές ψηφίζουν ελευθέρως και κατά συνείδηση και όχι καθ’ υπαγόρευση και επιταγή. (Το άλλο ανέκδοτο, με τον Τοτό, ασφαλώς το γνωρίζετε).
Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
