Παρασκευή, 03 Νοεμβρίου 2017 14:54

Εχουμε πάθει κοινωνικό… μιθριδατισμό;

Γράφτηκε από τον
Εχουμε πάθει κοινωνικό… μιθριδατισμό;

Με τόσα που υφιστάμεθα αυτά τα χρόνια της κρίσης, φαίνεται πως σε εξαιρετικώς επικίνδυνο ποσοστό ένα μέρος των πολιτών, των πολιτικών αλλά και των ανθρώπων της ενημέρωσης (ίσως επειδή οι τελευταίοι έχουμε να ασχοληθούμε με τα δικά μας, τη δική μας εξαθλίωση) έχουμε σιγά-σιγά αρχίσει να συνηθίζουμε. Εχουμε πάθει συλλογικό μιθριδατισμό, διό και δεν αντιδρούμε όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού μας.

Κτυπητό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει με την επινόηση Κατρούγκαλου να μην καταβάλλεται η σύνταξη χηρείας σε μια ανασφάλιστη γυναίκα, αν είναι κάτω των 55 ετών. Λες και μια χήρα 50 ετών μπορεί εύκολα να βρει δουλειά στη χώρα της μεγαλύτερης ανεργίας, είτε μια 40χρονη με δύο ανήλικα παιδιά. Και ακόμη χειρότερα αν ο σύζυγος είχε πάρει στεγαστικό δάνειο, το οποίο θα πρέπει να συνεχίσει να πληρώνει εκείνη, αλλιώς, εκτός από τον σύντροφο ζωής, θα χάσει και το σπίτι. 

Εάν ο εκλιπών σύζυγος είχε κάνει μια ασφάλεια ζωής σε μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, δηλαδή σε ένα όργανο του «καπιταλιστικού συστήματος», κατά την ίδια χρονική περίοδο που πλήρωνε και στο ταμείο του για την κοινωνική του ασφάλιση, ουδείς κακός καπιταλιστής θα διενοείτο να στερήσει από τη χήρα του τα δικαιώματά της, είτε στην εφάπαξ αποζημίωση, είτε στις μηνιαίες καταβολές, αν εκείνος είχε επιλέξει ένα από τα προγράμματα συνταξιοδότησης που προσφέρουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. 

Ε, αυτό που είναι αδιανόητο για τις… κακές καπιταλιστικές εταιρείες, το διαπράττει ως έγκλημα εν ψυχρώ μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται «αριστερή». Που κορδακίζονται οι υπουργοί και τα στελέχη της ότι έχουν «κοινωνική ευαισθησία», ότι η πολιτική τους έχει «κοινωνικό πρόσημο».

Αφήνω στην άκρη κατά πόσο ο «νόμος Κατρούγκαλου» είναι παράνομος, ότι παραβιάζει το Σύνταγμα. Αυτό θα το κρίνουν τα ακυρωτικά δικαστήρια, στα οποία έχουν προσφύγει, μέσω της οργάνωσης ΑΞ.Ι.Α. που συνέστησαν, αρκετές από εκείνες τις γυναίκες που τιμωρούνται από την Πολιτεία επειδή έχασαν τον σύζυγό τους π.χ. σε ηλικία 40 ή 50 ετών και δεν είχαν δική τους ασφάλιση, έχοντας προτιμήσει να ρίξουν το βάρος τους στην ανατροφή των παιδιών τους. Αν όλα αυτά είναι «αριστερά» και έχουν «κοινωνικό πρόσημο», τότε εγώ φαίνεται ότι είμαι αστροναύτης και δεν το είχα καταλάβει. 

Η Ελληνίδα, ως μάνα, εργαζόμενη, πολίτης, έχει την αθλιότερη κρατική αντιμετώπιση. 

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr


NEWSLETTER