Και μία από τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις ήταν για το καταγεγραμμένο γεγονός ότι αρνήθηκα όλες τις προτάσεις που μου είχαν γίνει, πριν βεβαίως από τη διαγραφή μου από το ΠΑΣΟΚ, να αναλάβω την ευθύνη είτε της ΕΡΤ είτε του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Οποια απάντηση και αν έδινα, πολλοί ήταν εκείνοι που με κατηγόρησαν ότι απλώς ήμουν… ευθυνόφοβος και δεν ήθελα να υποστώ τη δοκιμασία της «ηλεκτρικής καρέκλας» όπως χαρακτήριζαν τη διοίκηση της ΕΡΤ.
Η δική μου θέση ήταν, και παραμένει, πως ο μαχόμενος δημοσιογράφος δεν έχει καμία δουλειά να στρατεύεται σε τέτοια μέσα ενημέρωσης, όσο αυτά δεν είναι πραγματικώς αυτοτελή και ανεξάρτητα, απαλλαγμένα από τον ασφυκτικό έλεγχο των εκάστοτε κυβερνώντων. Πώς να το κάνουμε; Η ΕΡΤ ουδέποτε υπήρξε… BBC. Ενας πραγματικός δημοσιογράφος ούτε θα έγραφε, ούτε θα επέτρεπε να δημοσιευθεί ένα τέτοιο κείμενο:
«Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον μεγάλο μας ηγέτη στο χωριό… Κάτοικοι του χωριού συγκεντρώθηκαν σε ένα σημείο του δρόμου από όπου θα περνούσε ο μεγάλος μας ηγέτης και σταμάτησαν την πομπή των αυτοκινήτων εκφράζοντας την επιθυμία να τον δουν από κοντά και να μιλήσουν μαζί του. Στα χέρια τους κρατούσαν λουλούδια και μόλις ο μεγάλος μας ηγέτης κατέβηκε από το αυτοκίνητο τον αγκάλιασαν και του πρόσφεραν ανθοδέσμες λέγοντάς του: “Σε περιμέναμε πολλή ώρα”. Μία γυναίκα τού είπε: “Σε ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτά που είπες χθες το βράδυ”. Ο μεγάλος μας ηγέτης συνομίλησε μαζί τους, τους ρώτησε πώς περνούν στην περιοχή, ενώ οι κάτοικοι δεν τον άφηναν να φύγει. Μία άλλη κυρία τον κάλεσε να πάει σε ένα σπίτι όπου στο μπαλκόνι καθόταν ηλικιωμένος, ο οποίος ήθελε πολύ να συναντήσει τον μεγάλο μας ηγέτη αλλά δεν μπορούσε να περπατήσει, όπως και έγινε».
Οχι, δεν είναι κείμενο που εκφώνησε, με τα σάλια της να τρέχουν από τη διατεταγμένη χαρά της, η γνωστή εκφωνήτρια του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας. Είναι… ενημερωτικό «δημοσιογραφικό» κείμενο του ΑΠΕ για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ξάνθη. Απλώς, άλλαξα το όνομά του με το «μεγάλος ηγέτης», για να διευκολύνω την εκφωνήτρια της Πιονγκγιάνγκ.
Με περισσότερο γλείψιμο, πεθαίνεις ξερνώντας.
Γ.Π. Μασσαβέτας
