«Φυσικά» της απάντησα, «αλλά όταν μεταφέρω ένα δέμα που δεν έχω φτιάξει εγώ, θέλω να γνωρίζω ποιο είναι το περιεχόμενό του και ποιος ο παραλήπτης του». Ξίνισε λίγο: «Λες να είμαι στο κύκλωμα της κόκας και να σε χρησιμοποιώ ως βαποράκι;» - αλλά τελικώς μου εξήγησε. «Είναι βρεφικά ρουχαλάκια για μια εγκυμονούσα που είναι ξεκρέμαστη. Μετέωρη. Αβοήθητη. Επί ξύλου κρεμάμενη. Επειδή εσύ και η γενιά σου φτιάξατε ένα... κράτος προνοίας -εδώ τα χείλη της σουφρώθηκαν αναλόγως- πραγματικά αξιοθαύμαστο. Να το χαίρεστε!»
Το δέμα θα κατέληγε στην Πάτρα. Παραλήπτης μια κοπέλα είκοσι ενός ετών, που είχε την ατυχία να μείνει έγκυος από κάποιον που -τι πρωτότυπο- δεν είχε καμία διάθεση να αναλάβει τις ευθύνες του. Και δυστυχώς, οι γονείς της (υπάρχουν ακόμη τέτοιοι γονείς), αφού έκαναν φιλότιμες προσπάθειες μήπως καταφέρουν να προκαλέσουν… αποβολή, την εγκατέλειψαν αβοήθητη.
Οταν πια θα γεννήσει, η Ελληνική Πολιτεία, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για τη συνδρομή της στην αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας, που μας μαστίζει πλέον ως έθνος, θα της χορηγεί κάποιο μηνιαίο επίδομα μερικών δεκάδων ευρώ. Για την ώρα αντιμετωπίζει μια κατάσταση που μόνον ως εφιαλτική μπορεί να χαρακτηρισθεί. Οντας σπουδάστρια σε ένα εργαστήριο θεατρικών σπουδών του ΔΗΠΕΘΕ, μη αναγνωριζόμενο από το υπουργείο Παιδείας, δεν έχει καν την ασφαλιστική κάλυψη που έχουν οι σπουδαστές των ΤΕΙ. Ούτε καν το φοιτητικό «πάσο» για τις μετακινήσεις της. Πόσο μάλλον για περίθαλψη.
«Τι άλλο θέλεις να σου πω για να καταλάβεις τον όρο ξεκρέμαστη;» με ρώτησε η κόρη μου, που είχε πληροφορηθεί για την περίπτωση της κοπέλας από μια συμφοιτήτριά της στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στη Σπάρτη.
Τι άλλο να μου έλεγε δηλαδή; Και τι να της απαντούσα εγώ; Για τους αγώνες μας για την «κοινωνική αλλαγή», που πήγαν χαμένοι; Για την σημερινή «κυβερνώσα Αριστερά» που ξηλώνει, κατά πρόθυμη ανταπόκριση στις υπαγόρευσης των δανειστών, το κοινωνικό κράτος που οικοδομήθηκε από… δεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις;
Εκανα απλώς τον μεταφορέα, ελπίζοντας η γενιά των παιδιών μου να αποδειχθεί καλύτερη από τη δική μας.
Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
