Η διατύπωση είναι ξεκάθαρη: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει σθεναρά τη συνέχιση των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο και υπογραμμίζει την απόλυτη αλληλεγγύη του προς την Κύπρο και την Ελλάδα». Θετικό μήνυμα. Οπως και το άλλο σημείο με το οποίο «υπενθυμίζεται η υποχρέωση της Τουρκίας να σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας, καθώς και να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τις χώρες μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Αν υπάρχει κάποιος ψόγος στις προαναφερόμενες διατυπώσεις, αυτός δεν βαρύνει την ελληνική κυβέρνηση. Αλλά την συνολική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η όποια εμφανίζεται ως κάποιος «τρίτος», που παίρνει θέση στις διενέξεις ανάμεσα στον τούρκικο επεκτατισμό και τους «τσαμπουκάδες του Ερντογαν από τη μια, και τις θιγόμενες χώρες, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο.

Κανονικώς θα περιμέναμε η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μιλά, όχι ως κάποιος «τρίτος», αλλά ως ο άμεσα θιγόμενος από την πολιτική του «σουλτάνου» της Αγκυρας. Για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρική ορολογία, μιας και εσωτερικώς αναγκαζόμεθα να ασχολούμεθα τόσο πολύ με τα διαδραματιζόμενα εντός και εκτός των γηπέδων, θα περιμέναμε από τους Ευρωπαίους ηγέτες «να πάρουν το παιγνίδι επάνω τους».

Οπερ πρακτικώς θα σήμαινε να δηλώσουν απλώς ότι τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα με την Τουρκία, στο Αιγαίο, δεν είναι απλώς ελληνικά σύνορα. Είναι σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ότι κάθε παραβίαση θίγει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ενωσης. Να δηλώσουν επίσης ότι οι έρευνες, στον θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, δεν είναι υπόθεση μόνον της Κύπρου και της διεθνώς αναγνωριζόμενης Ανεξάρτητης Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά τα «οικόπεδα» αυτής της ΑΟΖ είναι οικόπεδα ευρωπαϊκά. Και ότι η Ενωση θα υπερασπισθεί με κάθε τρόπο τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή.

Ακριβώς για τέτοιους λόγους είναι αναγκαίο να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ωστε να έχουμε κάποτε πραγματικώς κοινή και ενιαία πολιτική άμυνας και κοινή εξωτερική πολιτική. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι στο τιμόνι της Ευρώπης βρίσκονται «καπετάνιοι» με όραμα και ανάστημα, αντάξιοι των προσδοκιών των λαών της. Ικανοί να επιβάλουν το δίκαιο σε «περιφερειακούς χωροφύλακες» τύπου Ερντογαν.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.grση