Λογικώς, σε ένα τέτοιο ερώτημα είσαι έτοιμος να απαντήσεις «όχι». Αλλά επειδή οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα δεν είναι πάντοτε συμβατές με την κοινή λογική, είσαι υποχρεωμένος να μην είσαι και τόσο κατηγορηματικός. Λογικώς, τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του, τους συμφέρει να εξαντλήσουν την τετραετία. Να πορευτούν προς τις κάλπες με τον αέρα της κυβέρνησης που «έσπασε αυγά, αλλά έκανε ομελέτα». Δηλαδή έφτασε τη χώρα στην πύλη εξόδου από το τυπικό καθεστώς του μνημονίου, έστω και αν η επιτήρηση θα συνεχίζεται επί πολλά ακόμη χρόνια.
Υπάρχουν βεβαίως και αρνητικοί παράγοντες, όπως τα ακόμη σκληρότερα μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ από την Πρωτοχρονιά του 2019, με τις άγριες περικοπές συντάξεων, αφορολόγητου, κοινωνικών επιδομάτων, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν αυτή την κυβέρνηση σε επίσπευση των εκλογών, με την ελπίδα να ξεγελάσει κάποιους ψηφοφόρους. Αλλά το πιθανότερο είναι πως για να στηθούν πριν από την ώρα τους οι κάλπες, τα κριτήρια που θα πρυτανεύσουν θα είναι τελείως διαφορετικά, άσχετα και με την οικονομία και με την κοινή λογική.
Είναι πολύ πιο πιθανό να γίνει κάτι τέτοιο μόνο για καθαρώς κομματικούς λόγους. Είτε επειδή θα υπάρξει ρήγμα στον κυβερνητικό συνεταιρισμό, είτε επειδή ο Τσίπρας θα θελήσει να αιφνιδιάσει εκείνους που πρωτίστως έχει στο στόχαστρό του. Να δράσει ως «νυμφίος» που έρχεται «εν τω μέσω της νυκτός», ώστε να πιάσει «ραθυμούντα» τον πολιτικό χώρο τον οποίο θα ήθελε να προσεταιρισθεί αλλά «δεν του κάθεται». Δηλαδή το -υποτίθεται υπό ανασυγκρότηση- Κίνημα Αλλαγής.
Πράγματι, η εικόνα που εμφανίζει αυτή η προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, όπου καταγράφεται το φαινόμενο που περιγράφει ο λαός με τη φράση «δώδεκα Απόστολοι, δεκατρία ευαγγέλια» θυμίζει εντόνως την εικόνα των «μωρών παρθένων». Και αν αυτή η εικόνα δεν αλλάξει άρδην και ταχέως, αυτός θα είναι ένας λόγος εκλογικού αιφνιδιασμού.
Γ.Π. Μασσαβέτας
