Τρία χρόνια πριν από την επέτειο 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821, η κατάσταση της χώρας μας μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί. Και αυτό όχι τόσο για την διαχρονική πρόοδο της χώρας - γιατί στην πραγματικότητα ο λαός μας με απερίγραπτες θυσίες και συχνά με αίμα έχει κατακτήσει πολλά, αν αναλογιστεί κανείς την αφετηρία του σύγχρονου ελληνικού κράτους από το απόλυτο χάος, και την απόσταση που έχει έκτoτε διανυθεί. Την απογοήτευση την προκαλεί η διαπίστωση της επαναλαμβανόμενης αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς μας, που ανακόπτει την προοπτική προόδου και ευημερίας.
Στην παρούσα φάση, ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας του 3%, εκμεταλλευόμενο με στυγνό τρόπο τη λαϊκή οργή από τη μεγάλη κρίση, πόνταρε στο λαϊκισμό και με έξαλλο τρόπο, αδίστακτα, γκρέμισε ό,τι στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο του για την πολυπόθητη εξουσία. Χωρίς καμιά σοβαρή προετοιμασία, χωρίς καν στοιχειώδες σχέδιο διακυβέρνησης, χωρίς στελεχιακό δυναμικό -πλην σπάνιων εξαιρέσεων-, γαντζώθηκε στους κυβερνητικούς θώκους την πιο κρίσιμη στιγμή της κρίσης, δίνοντας δικαιολογημένα την εντύπωση ότι η διατήρηση της εξουσίας αποτελεί όχι απλώς αυτοσκοπό, αλλά τον μόνο εντέλει κοινό στόχο των δυο παράταιρων εταίρων της αλλοπρόσαλλης κατά τα άλλα συγκυβέρνησης.
Η κατάληξη είναι δυστυχώς γνωστή και βίωμα όλων μας: Εκεί που η χώρα το 2014 έβρισκε σταθερά το δρόμο της εξόδου από την κρίση, δημιουργώντας συνθήκες ανάπτυξης και διόρθωσης των σφαλμάτων του παρελθόντος, στην πρωτοπορία μάλιστα του ευρωπαϊκού κύματος ανάπτυξης που ακολούθησε, βρέθηκε το 2015 στο απόλυτο χάος των μαθητευόμενων μάγων, που μεθυσμένοι από την αναπάντεχη επιτυχία τους έμοιαζαν περισσότερο με θίασο, ενώ το καράβι ήταν ουσιαστικά ακυβέρνητο.
Αν θυμηθεί κανείς την τραυματική εμπειρία των πρώτων μηνών του 2015, έχει μια αίσθηση σε τι χέρια έπεσε η χώρα. Από την Ουάσιγκτον, όπου τότε εκπροσωπούσα τη χώρα μας, έζησα τη φρίκη της απύθμενης έλλειψης κάθε ίχνους επαφής με την πραγματικότητα των νέων κυβερνητών που «απειλούσαν» να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα για να «τιμωρήσουν» τους δανειστές, επειδή έκαναν το σφάλμα να μας κρατούν ως κράτος στη ζωή με τεχνικά μέσα - ενώ ο αρχηγός τους εξήγγειλε στα σοβαρά ότι θα αλλάξει την Ευρώπη. Η προσγείωση ήλθε φυσικά εντελώς ανώμαλη· όσο για το ποιος άλλαξε, με τελείως ταπεινωτικό μάλιστα τρόπο για μια χώρα που στοιχειωδώς διατηρεί ψήγματα απαραίτητου για την ύπαρξή της αυτοσεβασμού, είναι γνωστό τοις πάσι.
Αλλά ούτε αυτά τα κατά τα άλλα συγκλονιστικά φάνηκαν να πτοούν τους συγκυβερνώντες, από την πάση θυσία διατήρηση των θώκων τους. Αφού κατέστρεψαν κάθε προοπτική εκμετάλλευσης της αναπτυξιακής άνοιξης της Ευρώπης, που βοήθησε όλες τις άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια μετά από εμάς, να εξέλθουν προ πολλού, η κυβέρνηση βάλθηκε να μας πείσει ότι ήλθε η ανάπτυξη και βγαίνουμε από τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα, το μόνο που τελειώνει είναι τα χρήματα που μας έδιναν με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, επειδή κανείς δεν έχει πια διάθεση να μας δώσει άλλα - ενώ οι δείκτες της οικονομίας πασχίζουν ν' αγγίξουν εκείνους του 2014, τη στιγμή που η υπόλοιπη Ευρώπη έχει απογειωθεί.
Επειδή ο δείκτης ανάπτυξης έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ προς τα κάτω, η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση χρησιμοποιεί, με εγκληματικό υπό τις περιστάσεις τρόπο, τα δανεικά για να μοιράζει φιλοδωρήματα σε επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες που θεωρεί δυνητικούς πελάτες της, αποστερώντας πολύτιμους -στην κυριολεξία- πόρους από την πραγματική οικονομία και καταδικάζοντας έτσι τη χώρα σε αέναη ανακύκλωση της μιζέριας και της χρεοκοπίας.
Σε όλα αυτά υπάρχει ασφαλώς απάντηση και λύση, εφόσον υπάρξουν οι κατάλληλες επιλογές. Προϋπόθεση απαραίτητη είναι ο σχηματισμός, μετά τις εκλογές, μιας κυβέρνησης ευρύτατης λαϊκής εκπροσώπησης, που θα στρατεύσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις της παραδοσιακής Κεντροδεξιάς αλλά και τη μεγάλη, αποπροσανατολισμένη σήμερα από τους κυβερνητικούς μαθητευόμενους μάγους, κρίσιμη μάζα του Κέντρου, σε μια γιγάντια αλλά εντελώς απαραίτητη προσπάθεια εθνικής ανάταξης... πριν είναι πολύ αργά.
Νομοτελειακά, κανείς δεν μας χρωστά τίποτα, αν δεν αναλάβουμε μόνοι μας την ευθύνη. Οσο πιο σύντομα γίνει αυτό, τόσο γρηγορότερα θα λήξει ο εφιάλτης.
Καλή Ανάσταση.
