Αποφεύγω σήμερα να ασχοληθώ με το πρόσωπο Γιώργος Κουρής. Όχι επειδή πιστεύω ότι ο «τεθνεώς δεδικαίωται». Αλλά διότι, κατ’ εμέ, έχει μεγαλύτερη σημασία εκείνο που εξέφραζε, εκείνο που άφησε πίσω του, από ό,τι ήταν ο ίδιος ως πρόσωπο. Η «σχολή» που δημιούργησε. Κυρίως δε αυτό με το οποίο τον «πίστωσε» με την ελεγειακή ανάρτηση του στο Twitter, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: Το «αποτύπωμα» του: «Ο Γιώργος Κουρής υπήρξε πιστός στη δημοσιογραφία μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του . Καθ' όλη τη διάρκεια της μακράς πορείας του στο χώρο της ενημέρωσης άφησε το δικό του ιδιαίτερο αποτύπωμα τόσο ως δημοσιογράφος, όσο και ως ιδιοκτήτης Μέσων».
Κάποτε, για την Αριστερά του Κύρκου και του Φλωράκη, η «Αυριανή», ήταν το «χοιροστάσιο του Ταύρου». Ένθεν εκπορευόταν η αποθέωση της χυδαιότητας και του φασίζοντος λαϊκισμού. Τόσο φασίζοντος, ώστε να ταυτίζουν την «Αυριανή» με το «Avanti» του Μουσολίνι.
Τώρα η «ριζοσπαστική» μαϊμού «Αριστερά» του Τσίπρα, δικαιώνει, όχι μόνον με τις δηλώσεις και τα σχόλια εκπροσώπων της, αλλά και με την καθημερινή πρακτική της, το «αποτύπωμα» του Κουρή. Διότι, όταν με επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση, χαρακτηρίζεται κάποιος ως «ναρκέμπορος», χωρίς να έχει δικασθεί και καταδικασθεί, αυτό είναι πολιτικός αυριανισμός.
Προσωπικώς υπήρξα πολέμιος του «αυριανισμού». Του οποίου έγινα, πριν τριάντα χρόνια, και μέγας στόχος. Όταν με «κρέμασε στα μανταλάκια», με οκτάστηλους τίτλους, ως … «χαφιέ της χούντας». Και μπορώ να υπερηφανεύομαι ότι είμαι ίσως ο μοναδικός που κατάφερε να καταδικάσει τον εκλιπόντα, τελεσιδίκως, για την λάσπη που εκτόξευσε σε συνεργασία με τους Κουτσόγιωργα και Τόμπρα.
Αλλά θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να θεωρήσω ότι το «αποτύπωμα» του Κουρή ήταν μόνο προσωπικό. Έκανε μια «σχολή» την όποια υπηρετήσαν με την ίδια ζέση, άνθρωποι με διαφορετικά «καπέλα». Από τον Τράγκα, ως τον Κακαουνάκη, τον Τριανταφυλλόπουλο, ή τον Χίο, σε δημοσιογραφικό επίπεδο. Και από τον Κουτσόγιωργα και τον Γιαννόπουλο, ως τον Νικολόπουλο, τον Πολάκη, τον Καμμένο, τον Λεβέντη και πολλούς άλλους σε πολιτικό.
Αν επέζησε ο αυριανισμός, δεν φταίει ο Κουρής. Αλλά το ότι, από τον καιρό των δημαγωγών, είμαστε, ως λαός, ευεπίφοροι στην δυαδικότητα, τον λαϊκισμό και στο κατασπαραγμένα των άλλων. Από τότε που ακόμη και ο Αριστοφάνης, με τις «Νεφέλες» του, προέτρεπε τον όχλο στην εξόντωση του Σωκράτη.
Εικόνα σου είναι, κοινωνία, ο αυριανισμός.
Γ.Π. Μασσαβέτας
