Δευτέρα, 14 Μαϊος 2018 18:36

“Ο μοναχός, που έγινε CEO”

Γράφτηκε από την
“Ο μοναχός, που έγινε CEO”

Του Γιώργου Γκόνου*

Οταν ο κάλος φίλος ο Ντίνος ο Πλεμμένος μου μίλησε για το βιβλίο του Θοδωρή  και μου πρότεινε να συμμετέχω στην παρουσίαση του ενθουσιάστηκα.

Το θέμα του βιβλίου με αγγίζει, η σύνθεση του πάνελ με τιμάει και το ακροατήριο με τόσους φίλους με συγκινεί.

Με τα αδέλφια μου την Αγγελική και τον Γιάννη μεγαλώσαμε σε ένα χριστιανικό σπίτι, πολύ κοντά στην Εκκλησία. Οι δικοί μου προσωπικά δεσμοί με την Εκκλησία δεν είναι αυστηρά ομολογιακοί αλλά δεσμοί θαυμασμού, αγάπης και σεβασμού για το έργο της στους αιώνες, τα μοναδικής έμπνευσης κείμενα των πατέρων και διδάχων της που ξετυλίγουν τόσο περίτεχνα τον πλούτο της Ελληνικής Γραμματείας και βέβαια το κάλλος της μουσικής της.

Από την άλλη μεριά ευδοκίμησα να εργάζομαι για 45 χρόνια σε παγκόσμιας εμβέλειας επιχειρηματικούς οργανισμούς και έχοντας πάρει αρκετά μαθήματα και εμπειρίες ιδιαίτερα μέσα από τα πολλά λάθη μου, σεμνύνομαι να καταθέσω κάποιες απόψεις στο συγκεκριμένο θέμα.

Διαβάζοντας το βιβλίο διεπίστωσα ότι οι ομοιότητες και οι αντιστοιχίσεις ανάμεσα στον τρόπο που διοικούνται οι επιχειρήσεις και η Αθωνική Πολιτεία όπως με τεκμηρίωση και όχι φλυαρίες, αναδεικνύει ο Θοδωρής Σπηλιώτης είναι περισσότερες και βαθύτερες από ότι μπορεί να αντιληφθεί ένας απλός επισκέπτης του Αγίου Ορούς.

Για μένα η κεντρική ιδέα του βιβλίου θα μπορούσε να αποδοθεί με τη φράση:

«Δεδομένο στην Αθωνική Πολιτεία, ζητούμενο στις επιχειρήσεις»

Στα μοναστήρια η αρμονική σχέση - με τις εξαιρέσεις της γιατί και οι μοναχοί είναι άνθρωποι - η αμοιβαία εμπιστοσύνη, η αλληλοβοήθεια, η ανυπαρξία προσωπικής ατζέντας, η ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή, η άσκηση, η άμεση επαφή με τη φύση, η αποστροφή στην πλεονεξία και η σωστή διαχείριση του χρόνου είναι δεδομένα.

Περνώντας το εισαγωγικό στάδιο της δοκιμασίας ο μοναχός, έχει μια πλήρη και λεπτομερειακή περιγραφή θέσης - Job description, όπως θα λέγαμε με επιχειρηματικούς όρους - και με βάση αυτήν λειτουργεί.

Επειδή λειτουργούν ομαδικά, οι μονές διαθέτουν όχι παίχτες, αλλά συμπαίχτες.

Στις επιχειρήσεις όλα τα ανωτέρω είναι επιθυμητά αλλά καθόλου δεδομένα. Γι’ αυτό υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια βελτίωσής τους με σοβαρούς πόρους και χρόνο σε επιμορφωτικά σεμινάρια να αναλίσκονται για την επίτευξή τους.

Παραδείγματα

Αυταπόδεικτα λοιπόν τα ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων θα έπρεπε να ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν στο Αθωνικό Management και να εντοπίσουν κομμάτια που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν στις επιχειρήσεις τους.

Βεβαίως οι επιχειρήσεις σε αντίθεση με το μοναχικό πρότυπο καλούνται να διαχειρίζονται αποτελεσματικά και άλλους παράγοντες. Τον χρόνο, τον ανταγωνισμό και το κέρδος.

Στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε όλο και πιο έντονη γίνεται η ανάγκη για γρήγορα κέρδη. Παρά τις επιμέρους μακροοικονομικές ή πολιτικές κρίσεις σπάνια ένας εταιρικός προϋπολογισμός θέτει χαμηλότερους ή λογικότερους στόχους από την προηγούμενη οικονομική χρήση. Οι αγορές, όπως συνηθίζουμε να λέμε, είναι ανυπόμονες, διψάνε για αποδόσεις, τιμωρούν αδυσώπητα αστοχίες ακόμα και πρόσκαιρες και ενδιαφέρονται όλο και πιο λίγο για το όραμα και τις μακροχρόνιας απόδοσης επενδύσεις.

Σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον καλούνται οι διοικητικές ομάδες να λειτουργήσουν. Και η μεγάλη τέχνη του Manager, του CEO, του Playmaker με όρους αθλητικούς, έγκειται στο πώς να παντρέψει όλες τις αντίρροπες δυνάμεις. Χωρίς αμφιβολία σταματώντας για λίγο το τρέξιμο και αναζητώντας μέσα στο Αθωνικό management την ισορροπία, το Μέτρον Αριστον ή το Μηδέν Αγαν, ο ηγέτης εμπλουτίζει τη φαρέτρα του με πολύτιμα εργαλεία δουλειάς.

Ο Θοδωρής Σπηλιώτης στη σελίδα 57 προτείνει ως θεμελιώδεις αρχές την ακεραιότητα, την υπευθυνότητα, τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την ευγένεια, τον επαγγελματισμό, την ηθική, την δικαιοσύνη.

Προσωπικά απολαμβάνω τον ιδεαλισμό του κάτι που για την ηλικία του δεν είναι ο κανόνας. Εγώ σαν μεγαλύτερος αρκετά, και αναγκαστικά πιο ταξιδεμένος, θα πρόσθετα στις πιο πάνω αναγκαίες αντηρίδες επιτυχίας την εργατικότητα, τη διοίκηση με το παράδειγμα, το δικαίωμα στην αποτυχία, την δεινότητα να επινοεί και να μην απλά προβλέπει το μέλλον, τη βαθιά γνώση του αντικειμένου δουλειάς, τη στρατηγική σκέψη, τη έφεση για συνθέσεις αλλά και την διάθεση για ρήξεις όπου χρειάζεται, την λατρεία για την καινοτομία και γιατί όχι... το χιούμορ, συνοδευόμενο πάντα από αυτοσαρκασμό.

Παραδείγματα: Steve Jobs, Στ. Σκλαβενίτης

Κλείνω: To Βιβλίο/Πόνημα του Θοδωρή είναι διεισδυτικό, καθόλου φλύαρο και κοινότοπο άρα χρήσιμο. Εγώ διαβάζοντας το, έμαθα. Εμαθα και επιβεβαίωσα πολλά από τα βιώματά μου.

Το Αθωνικό management - στην ουσία του για πιστούς και άπιστους ανθρωποκεντρικό, βασισμένο στην τεχνολογία της ανθρωπιάς - εμπερικλείει θησαυρούς και όχι εφήμερα καρυκεύματα επιτυχίας που για να αξιοποιηθούν όμως προϋποθέτουν:

- Κατάλληλη πρώτη ύλη ανθρώπων και γι’ αυτό η επιλογή στο φυτώριο του management, επιβάλλεται να λαμβάνει υπόψιν τις θεμελιώδεις αρχές του συγκεκριμένου management.

Φίλες και φίλοι,

Η ζωή, οι αγορές, οι επιχειρήσεις προϋποθέτουν δύναμη κι επιτυχίες. Αυτό είναι το καύσιμό τους.
Το Αθωνικό management όντως εξασφαλίζει ασφαλή μόχλευση για να γίνει μια ευδοκιμούσα επιχείρηση ακόμα πιο δυνατή συνοδευόμενη από αειφορία και βιωσιμότητα.

Εχει πρακτική δυσκολία όμως να εφαρμοστεί σαν απόλυτο εργαλείο ανάκαμψης των προβληματικών επιχειρήσεων που αιμορραγούν οικονομικά, χάνουν μερίδιο αγοράς, απολύουν εργαζόμενους κ.λπ. Το Αθωνικό management είναι πολύτιμο για να οργανώνεις το μέλλον σωστά, ταξιδεύοντας όμως σε σχετικά ήρεμα νερά. Το Αθωνικό management είναι για καιρούς ολίγων μποφόρ, αν και η εφαρμογή του αφ’ εαυτής απομακρύνει τα πολλά μποφόρ στο μέλλον.

Στους ηγέτες και στο χάρισμά τους εναπόκειται ο εμπνευσμένος σχεδιασμός και η υλοποίηση του έργου.

 

* Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου του Θόδωρου Σπηλιώτη για τα “1.000 χρόνια Αθωνικού Management” - 5 Μαΐου 2018


NEWSLETTER