Μέσα στην σύγχυση που καλλιεργούν με εκπλησουσα επιμονή οι μηχανισμοί της κυβερνητικής προπαγάνδας για το περίπου οικονομικό θαύμα που μας καλούν με το ζόρι να αποδεχτούμε ότι βιώνουμε η σκληρή πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια αποπροσανατολισμού ακόμη και για τους πιο φανατισμένους οπαδούς τους. Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά την άνοδο του ακραίου λαϊκισμού στην εξουσία μετά από το νέο αχρείαστο μνημόνιο που φόρτωσαν στον λαό αυτοί που μέχρι να πετυχουν τον αυτοσκοπό τους, την άλωση δηλ. της εξουσίας, λιποθυμούσαν στο άκουσμα μνημονίων και τρόικας μεταμορφώθηκαν στα ομολογουμένως πλέον πειθήνια όργανα τους. Έφθασαν κυβερνητικά στελέχη, που δηλώνουν μάλιστα με στόμφο κομμουνιστές, να εξηγούν με περισπούδαστο ύφος στα θύματα τους δηλ. τους συνταξιούχους ότι οι συντάξεις τους θα κοπούν ...λόγω εκβιασμού των ξένων. Η πραγματικότητα για την γενικώτερη πορεία της χώρας ασφαλώς είναι εντελώς διαφορετική. Για όσους διατηρούν έστω και ελάχιστες δυνατότητες αξιολόγησης του δημόσιου βίου είναι αυταπόδεικτο ότι οι περιθωριακοί λαϊκιστές εκμεταλλευόμενοι με κάθε μέσο την κρίση γκρέμισαν, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία, το 2014 την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά που οδηγούσε την χώρα σταθερά στην ομαλότητα. Ακολούθησε η γνωστή φαρσοκωμωδία του 2015 που στοίχισε όμως στον ελληνικό λαό έκτος από δεκάδες πεταμένα δις, στην πιο κρίσιμη φάση, τον εκτροχιασμό κάθε υποψίας ανάπτυξης και το βύθισμα σε νέο φαύλο κύκλο καταστολής. Τέσσερα χρόνια μετά οι θαυμαστές του Μαδουρο και της Βενεζουέλας έχοντας υποστεί οβιδιακη μετάλλαξη στην απέλπιδα προσπάθεια τους να ξεχασθεί ο τοξικός τρόπος που τους έφερε από το 3% στο 38% πασχίζουν να πείσουν ότι είναι «κανονικοί», ότι έμαθαν. Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα; μπορεί να υπάρξει στοιχειώδης εμπιστοσύνη σε περιθωριακές πολιτικές ομαδούλες που μόλις μυρίστηκαν εξουσία χωρίς ίχνος δισταγμού, αδιαφορώντας αν έσπρωχναν τη χώρα στα βράχια τώρα έχουν απαρνηθεί χωρίς τύψεις κάθε «κύτταρο» του παλιού εαυτού τους και ευαγγελίζονται την δήθεν επιτυχία που τους επέβαλαν με εξευτελιστικό τρόπο οι δανειστές ενώ εφαρμόζουν μέτρα απείρως σκληρότερα όσων με ιερό μένος κατακεραύνωναν τους πολιτικούς αντίπαλους τους ότι εφαρμόζουν. Όσο για τους ξένους καθοδηγητές τους πρώτα τους έδειξαν με το μαστίγιο ποιος είναι το αφεντικό και τώρα τους θωπεύουν αφού εκτελούν αναντίρρητα τις εντολές τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για ορισμένους τουλάχιστον από τους ξένους δανειστές η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί ενδιαφέρουσα περίπτωση. Υπάκουη, εκτελεί εντολές με ζήλο νεοφώτιστου, έχοντας μαζέψει τις διαμαρτυρίες στους δρόμους και τις πλατείες, που όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται εργαλειοποίησαν οι σημερινοί κυβερνώντες μέχρι να πάρουν την εξουσία και για να μην την απωλέσουν κάνουν ότι τους ζητηθεί. Θυμάται άραγε κάνεις τους πύρινους λόγους για το επαίσχυντο και παράνομο χρέος, την σεισάχθεια, το «κίνημα» δεν πληρώνω, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, τους όρκους για τον κατώτατο μισθό, το αφορολόγητο και τόσα άλλα που αδίστακτα χρησιμοποίησαν στυγνά στο δρόμο για την εξουσία; έχει καμία σχέση η πρόσφατη αναιμική συμφωνία για την ρύθμιση του χρέους, χωρίς περικοπή ούτε ενός ευρώ με τα όσα απίθανα έταζε ο αρχηγός τους με εκπληκτική πομπώδη αλαζονεία από το 2016 για να μην γίνει αναφορά στα εγκληματικά ψεύδη τους που παρέσυραν τους αφελείς όταν ασκούσαν «υπεύθυνη αντιπολίτευση» την οποία όμως τώρα απαιτούν με οργή από τους αντίπαλους τους που απλώς υπενθυμίζουν την πολιτική εξαπάτηση. Είναι όμως όλα αυτά ασήμαντα για τον ελληνικό λαό; Μπορεί τόσο εύκολα να καταπιεί σα να μη συμβαίνει τίποτα την ταπεινωτική εξαπάτηση, το δημοψήφισμα, την δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση, το αχρείαστο φόρτωμα δις, την «ηρωική» συγκυβέρνηση που θα μας βγάλει από το μνημόνιο που η ίδια έφερε, και απλώς έληξε, που θα πατάξει την διαπλοκή για να φέρει νέους απένταρους εκλεκτούς της, που διαδίδει «φοβερές» επιτυχίες όταν με μια μονοκονδυλιά έχει υποτάξει την ανάπτυξη μέχρι το 2060;Αραγε μας αξίζουν όλα αυτά και αλλά τόσα που συνιστούν την «νέα κανονικότητα» που αγωνίζονται να μας επιβάλλουν; Ασφαλώς αξίζουμε καλύτερα που δεν πρόκειται όμως να μας χαρίσει κανένας χωρίς αγώνα. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις επερχόμενες εθνικές εκλογές με την συστράτευση ευρύτατου δημοκρατικού μετώπου με στόχο να χτυπηθεί οριστικά ο λαϊκισμός και να βγει η χώρα από το σημερινό αδιέξοδο.
Ποτέ δεν ήταν ίσως πιο επίκαιρη η αξεπέραστη αναφορά του Δημοσθένη «Δει γαρ, ω άνδρες Αθηναίοι, τον βουλομενον τι ποιησαι την πολιν υμών αγαθόν, τα ωτα πρώτον υμών ιασασθαι•δεφθαρται γαρ•ουτω πολλα και ψευδη και πάντα μάλλον η τα βέλτιστα ακουειν ειθισθε», και για την ελεύθερη μετάφραση: όποιος θέλει να κάνει κάτι καλό στην πατρίδα πρώτα πρέπει να θεραπεύσει τα αυτιά σας, γιατί έχουν διαφθαρεί, τόσο πολυ έχετε συνηθίσει να ακούτε τα πολλά και τα ψεύτικα παρά τα βέλτιστα.
