Αλλά η ποιοτική απόσταση, από τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν τότε για τον ρόλο που τάχα θα μπορούσε να παίξει η Ρωσία του Πούτιν, στηρίζοντας την Ελλάδα ώστε να μην υποκύψει στις «πιέσεις των δανειστών», έως τα όσα βιώνουμε τώρα, είναι πραγματικώς τεράστια.
Τότε ο νέος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έσπευδε στη Μόσχα, πιστεύοντας, μαζί με τον τότε υπουργό Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη, ότι θα επέστρεφαν με φορτώματα ρούβλια. Με ένα καλό δάνειο, τόσων δισεκατομμυρίων, ώστε να μην έχουμε ανάγκη τους «κακούς» εταίρους, μας. Αλλά γύρισαν με άδεια χέρια. Οπως με άδεια χέρια επέστρεψε στην Λευκωσία και η αντίστοιχη κυπριακή αντιπροσωπεία, όταν είχε μεταβεί εκεί με την ελπίδα ότι θα βρει στήριγμα για να αποφύγει το δικό της μνημόνιο.
Απλώς, και στην δική μας περίπτωση και σε εκείνη των αδελφών Κυπρίων, επιβεβαιώθηκε ο προφητικός στίχος του Διονυσίου Σολωμού «δεν ειν’ εύκολες οι θύρες, σαν η χρεία τες κουρταλεί». Και οι δυο κρατικές οντότητες του ελληνισμού υποχρεώθηκαν να πιουν το πικρό ποτήρι. Να αποδεχθούν από ένα μνημόνιο και σκληρά μέτρα, μέρος των οποίων ήταν ο έλεγχος των κεφαλαίων.
Τι συμβαίνει τώρα; Πώς το «ξανθό ομόδοξο γένος», στο οποίο τόσοι πολλοί, με τόση ευπιστία, προσέβλεπαν, ως προστάτη της Ελλάδος, προχωρεί σε ενέργειες που τείνουν να παγιώσουν ένα καθεστώς ψυχρού πολέμου ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία, ενώ την ίδια ώρα η Μόσχα του Πούτιν καθίσταται, κατά τον χαρακτηρισμό του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, «σύντροφος εν όπλοις» με την Αγκυρα του Ερντογάν;
Απλώς η Μόσχα δεν θέλει με τίποτε να υλοποιηθεί η συμφωνία των Πρεσπών. Αποτέλεσμα της οποίας θα είναι η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ. Και μετέρχεται όλα των μέσα προκειμένου να την τορπιλίσει. Μέσα που δεν καταγγέλλονται μόνον από την Αθήνα, από την άλλοτε φιλοδασική κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και από την κυβέρνηση των Σκοπίων. Που επίσης δέχεται ρωσικά κτυπήματα υπονόμευσης.
Αυταπάτες, τέλος. Κάθε χώρα κοιτάζει τα δικά της συμφέροντα. Τα δε ρωσικά, εν προκειμένω, είναι τελείως αντίθετα προς τα δικά μας. Ο καβγάς είναι για το πάπλωμα της επιρροής στα Βαλκάνια.
Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
