Με τον Κώστα Σημίτη οι σχέσεις μας ήταν απολύτως τυπικές. Δεν υπήρξε ποτέ ανάμεσά μας χημεία συμπάθειας. Αντιθέτως τον είχα αντιπαθήσει για το γεγονός ότι τήρησε στάση σιωπής όταν διαγράφονταν από το ΠΑΣΟΚ με καθόλου δημοκρατικές διαδικασίες όλοι οι συναγωνιστές του από τη «Δημοκρατική Αμυνα». Ακόμη και βυθιζόμενοι, όπως ο αείμνηστος Σάκης Καραγιώργος, ένας πραγματικός ήρωας καθηγητής.
Δεν μπορώ όμως να ανεχθώ την υποκρισία των κυβερνητικών στελεχών αλλά και πολλών άλλων, που καλούν σήμερα τον πρώην πρωθυπουργό να…απολογηθεί για όσα διέπραξαν ο Ακης Τσοχατζόπουλος και ο Γιάννος Παπαντωνίου. Που δεν ξεκίνησαν βεβαίως τη σταδιοδρομία τους ως…σαλταδόροι επί του δημοσίου χρήματος επί Σημίτη και με την… άδειά του. Αλλά από τα πρώτα κιόλας χρόνια της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Τότε που εγώ είχα την αφέλεια να πάω να καταγγείλω στον Ανδρέα Παπανδρέου τις «κρυφές μπίζνες του Ακη», με εισαγωγές ξυλείας, με συνέταιρο έναν βουλευτή-εργολάβο. Και το πλήρωσα. Διότι ο συγκεκριμένος βουλευτής ήταν ο… χορηγός που έστησε το αυθαίρετο στην αυλή του ιστορικού κτηρίου στο Καστρί.
Σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο Κώστας Σημίτης όταν είχε «καμπανάκι» για δραστηριότητες συνεργατών του που ξέφευγαν από τα όρια της πολιτικής ηθικής, δεν δίστασε να «καρατομήσει» ακόμη και τους στενότερους συνεργάτες του. Να θυμίσω ότι το δεξί του χέρι, ο «στρατηγός» του Θεόδωρος Τσουκάτος, κηρύχθηκε απόβλητος από τον Κώστα Σημίτη. Το ίδιο και ο πρώτος μεταξύ των «λοχαγών», όπως αποκαλούσαν τα μέσα ενημέρωσης κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του Σημίτη ως πρωθυπουργού, ο Τάσος Μαντέλης. Τον «ξεπέταξε» πολύ πριν υπάρξουν απτά στοιχεία για τη δωροδοκία του.
Καλό είναι να σεβόμαστε ακόμη και εκείνους που δεν συμπαθούμε, όταν οι ίδιοι σέβονται τον εαυτό τους. Και ο συγκεκριμένος πολιτικός απέδειξε ότι είχε ήθος. Οχι μόνο όταν αρνήθηκε, ως πρωθυπουργός, να παίρνει τον μισθό του ως καθηγητού από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά με όλη τη στάση ζωής που τήρησε και ως ενεργός πολιτικός και ως «απόμαχος».
Γ. Π. Μασσαβέτας
