Σεπτέμβρης του 1994 στο Πάρκο του ΟΣΕ στην Καλαμάτα μια χούφτα ανθρώπων αποφασίσαμε να χαράξουμε μια γραμμή στην τεντωμένη σιωπή εκείνων των καιρών της επίπλαστης ευμάρειας των δανεικών ονείρων, της πολιτιστικής ξενόφερτης ευτέλειας. Eτσι ιδρύσαμε τη «Θεατρική Διαδρομή».
Το σήμα μας με τα τρία πρόσωπα φιλοτέχνησε ένα από τα ιδρυτικά μέλη μας, ο αείμνηστος Μιχάλης Τούμπουρος που παραπέμπει στη σκέψη του Πιραντέλλο, ότι κάθε άνθρωπος υπηρετεί τρεις εικόνες του εαυτού του. Εκείνη που πιστεύει ο ίδιος ότι είναι, αυτή που πιστεύει ότι νομίζουν οι άλλοι ότι είναι και αυτή που θα ήθελε να είναι, τονίζοντας έτσι την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Eτσι, άρχισε ένα κοπιαστικό, περίπλοκο, αλλά άκρως ενδιαφέρον ταξίδι στα παντελώς άγνωστα μονοπάτια της θεατρικής τέχνης. Ψηλαφίσαμε σιγά-σιγά τεράστια θεατρικά μεγέθη, μεγάλα θεατρικά κείμενα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και μπουσουλήσαμε στο θεατρικό σανίδι με οδηγό μας την Αλίκη Αλεξανδράκη, που, εκτός ότι σκηνοθέτησε τα έξι πρώτα έργα μας, μεταλαμπάδευσε τη συνέπεια και το πάθος της για το θέατρο, και έτσι πιστεύουμε ότι πορευόμαστε μέχρι σήμερα, με σκαμπανεβάσματα, με εξάρσεις και υφέσεις, με καλές και κακές στιγμές, αλλά στον ίδιο προσανατολισμό, με τους ίδιους στόχους, ίσως περισσότερο υποψιασμένοι και ανασφαλείς, γιατί τώρα γνωρίζουμε τις κακοτοπιές, χάνοντας έτσι τη σιγουριά της άγνοιάς μας.
Στα 25 χρόνια ανεβάσαμε ήδη 26 παραστάσεις, αγγίζοντας με το ρεπερτόριό μας θέματα που απασχολούν, πονάνε, αλλά και ενοχλούν: ναρκωτικά, κοινωνική ανισότητα, πόλεμο, ρατσισμό, εκμετάλλευση, ερωτική ανεπάρκεια κ.λπ.
Αυτός ο οργασμός της δημιουργίας με το συγκεκριμένο ρεπερτόριο πηγάζει από την πίστη μας ότι το θέατρο, εκτός από βίωμα και γνώση, είναι και δύναμη αμφισβήτησης και ανατροπής. Είναι ένα είδος δημιουργίας που στηρίζεται στη μαγεία και την επικοινωνία της συγκεκριμένης στιγμής, είναι ο διάχυτος ερωτισμός που διαπερνά τα πάντα, από τα καμαρίνια μέχρι την πλατεία. Λύτρωση, μαγεία, επικοινωνία, είδος εν ανεπαρκεία και προς εξαφάνιση.
Oμως στην 25χρονη διαδρομή μας δεν περιοριστήκαμε μόνο στον καθαρό τομέα των θεατρικών παραστάσεων. Διοργανώσαμε μουσικοθεατρικές εκδηλώσεις - αφιερώματα σε σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους, αλλά και σε ηρωικές στιγμές του λαού μας.
Με κάποια από τα έργα μας συμμετείχαμε επανειλημμένα σε πολλά πανελλήνια φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος (Ιθάκη, Καρδίτσα, Βέροια, Ορεστιάδα) και παρουσιάσαμε τα έργα μας σε πολλές άλλες πόλεις, προβάλλοντας το χαρακτήρα της Καλαμάτας ως πόλης του πολιτισμού. Στις αποσκευές μας πάντοτε φέρναμε πίσω πολλά πρώτα βραβεία, επαίνους και διακρίσεις (σκηνοθεσίας, μουσικής, σκηνογραφίας, κοστουμιών, χορογραφίας, πρώτων και δεύτερων γυναικείων και ανδρικών ρόλων κ.λπ.), σημάδια αποδοχής του έργου μας από ειδικούς.
Επίσης είχαμε συμμετοχή σε εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με αποσπάσματα από κείμενα Νεοελλήνων θεατρικών συγγραφέων: «Η οδός» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Ω! Τι κόσμος μπαμπά!» του Κώστα Μουρσελά και «Το ρολόι των αγγέλων» του Ανδρέα Αγγελάκη.
Συμμετείχαμε στην παράσταση της ΔΕΠΑΚ για την επέτειο της 23ης Μαρτίου στα έργα του Β. Ρώτα «Ρήγας Βελεστινλής» και «Να ζει το Μεσολόγγι». Στη μουσική παράσταση «Ωδές ονείρων» του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας. Στην παράσταση για την επέτειο της 23ης Μαρτίου «Μνήμες» της ΔΕΠΑΚ. Στην εκδήλωση - αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία που διοργάνωσαν οι σχολικές βιβλιοθήκες του 7ου Γυμνασίου και του 6ου Ενιαίου Λυκείου Καλαμάτας. Σε δραματοποιημένα αποσπάσματα από τη «Βάρδια» του Νίκου Καββαδία. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια πήραμε την πρωτοβουλία και διοργανώσαμε μαζί με το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (Ε.Σ.Υ.Ν.) και το Δικηγορικό Σύλλογο Καλαμάτας πολλές εκδηλώσεις, ομιλίες, αθλητικούς αγώνες, για τον αγώνα κατά των ναρκωτικών.
Καινοτομία που αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από τους ανθρώπους της πόλης μας ήταν οι 12 «Βραδιές θεάτρου μετά μουσικής», όπου σπουδαίοι άνθρωποι του πολιτισμού, των γραμμάτων και της τέχνης, όπως οι Παύλος Μάτεσις, Σταύρος Τσακίρης, Νίκος Κυπουργός, Κώστας Καζάκος, Ιωάννα Καρυστιάνη, Διονύσης Τσακνής, Μάρθα Φριτζήλα, κ.ά. μας παρουσίασαν τις απόψεις τους σε θέματα γύρω από την τέχνη, το ερασιτεχνικό θέατρο, τη σχέση θεάτρου με τη μουσική και πολλά άλλα.
Οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους πολίτες της Καλαμάτας και του νομού μας, στους πολιτιστικούς συλλόγους, που με αξιοθαύμαστη «συνέπεια» γεμίζουν κάθε φορά την αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, όταν παρουσιάζουμε τα έργα μας. Ευχαριστούμε, επίσης, όλους τους επαγγελματίες της πόλης μας που διαφημίζονται στο πρόγραμμά μας, που φιλοξενούν την αφίσα μας στις βιτρίνες των καταστημάτων τους, που μας χορηγούν διάφορα αντικείμενα για τα σκηνικά μας, που μας ενισχύουν οικονομικά και μας στηρίζουν με κάθε τρόπο. Σε αυτή την ενίσχυση, την αγάπη, τη συμπαράσταση, οφείλουμε την ύπαρξή μας.
Κάτω από το «βάρος» των 25 χρόνων μας νιώθουμε να κορυφώνεται το αίσθημα της ευθύνης μας απέναντι στην εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες όλων σας.
Αφήνουμε παράμερα το εφικτό και το ρεαλιστικό που απλά συντηρεί. Θα εξακολουθήσουμε να ντύνουμε με ονειρικό πέπλο τα πράγματα. Θα παραμείνουμε αλαφροΐσκιωτοι και ονειροπαρμένοι, θα είμαστε με την αλήθεια και την πραγματικότητα που πάντοτε προηγείται της φαντασίας.
Γιορτάζοντας τα 25 χρόνια μας, ανεβάζουμε για τη φετινή σεζόν το έργο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Γάμος αλά Ιταλικά) του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο σε σκηνοθεσία Κώστα Χαλκιά από 1 έως 24 Φεβρουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας και καλούμε το θεατρικό κοινό να γιορτάσει μαζί μας, απολαμβάνοντας ένα έργο που έχει παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο και μια παράσταση που δώσαμε όλο τον εαυτόν μας να είναι αντάξια της ιστορίας μας.
