Συμφώνως προς τα επίσημα στοιχεία, την τελευταία δόση του επιδόματος τέκνων για το 2018 έλαβαν 886.268 δικαιούχοι. Αλλά ενώ θα περίμενε κανείς να διευρυνθεί ο αριθμός των δικαιούχων, την πρώτη δόση αυτού του επιδόματος, για το 2019, την δικαιούνται μόνον 621.581 οικογένειες. Δηλαδή έχουμε μια μείωση των δικαιούχων κατά 264.687 περιπτώσεις. Τι σημαίνει αυτό;
Κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις εξηγούνται από την μείωση των γεννήσεων, σε μια χώρα με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, που όμως δεν τολμά να ενθαρρύνει, με άμεσα πρακτικά μέτρα, τις νέες γυναίκες να γίνουν μητέρες. Αλλά ο αριθμός αυτός συνιστά ένα πολύ μικρό ποσοστό στο σύνολο των άνω των 260.000 «κομμένων» επιδομάτων. Ολες οι υπόλοιπες περατώσεις αναφέρονται σε θύματα των «κοινωνικών κριτηρίων» που διαμορφώνει η κυβέρνηση, προκειμένου κάποιος να δικαιούται το επίδομα τέκνου. Στο ότι δηλαδή ανεβαίνει κάθε τόσο ο πήχης, ώστε να χαρακτηρίζονται ως… εύπορες περισσότερες οικογένειες και άρα να αποκλείονται του επιδόματος.
Είναι μια στρεβλή αντίληψη περί την σκοπιμότητα του μέτρου. Που διαπνέεται από δημοσιονομικά και όχι από κοινωνικά και δημογραφικά κριτήρια. Το πρώτιστο, στα μυαλά αυτών που μας κυβερνούν, φοβούμαι δε και στα μυαλά εκείνων που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν, είναι πώς θα εξοικονομηθούν χρήματα, με τον αποκλεισμό όλο και περισσότερων δικαιούχων, και όχι πώς θα δοθούν κίνητρα αναπαραγωγής.
Θυμάμαι, όταν έκανα μια μελέτη στη Στοκχόλμη, με υποτροφία του Σουηδικού Ινστιτούτου, ότι το επίδομα τέκνων το κατέβαλλε το σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς στα παιδιά ακόμη και των βιομηχάνων, ακόμη και στον βασιλιά Γουσταύο, για τις δυο κόρες του. Διότι η σκέψη τους ήταν απλή: Το επίδομα είναι για το παιδί. Και το παιδί δεν έχει εισοδηματικά κριτήρια. Είναι παιδί. Αξιο προστασίας.
Εδώ, με υποτίθεται «αριστερή» κυβέρνηση, πετσοκόβουν το δικαίωμα αυτό από χιλιάδες παιδιά. Με αγριότητα που θα την ζήλευε και ο βρεφοκτόνος Ηρώδης. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση σιωπά, ως εάν επρόκειτο περί παρωνυχίδας. Και περιμένουμε, με τέτοιες αντιλήψεις, να επιβιώσουμε ως έθνος, πέραν και του 2060.
Γ. Π. Μασσαβέτας
