Και τούτο διότι προϋποθέτει κατοχή και χρήση εκρηκτικών (ή δυνάμενων να προκαλέσουν εκρήξεις υπό ορισμένες συνθήκες υλικών - περισσότερα στους ειδικούς), δηλαδή ουσιών και μέσων που απαγορεύεται απολύτως η κατοχή και η χρήση τους με αυστηρούς νόμους και επαπειλούμενες ποινές.

Αν λοιπόν θεωρήσουμε τον σαϊτοπόλεμο έθιμο (που δεν είναι) και με δεδομένα τα ανωτέρω, θα 'πρεπε οι ασχολούμενοι με την διάσωση, διάδοση, συντήρηση και αναβίωσή του κατ' έτος, να είναι 1) πιστοποιημένοι και νόμιμοι (μετά από αδειοδότηση από τις αρμόδιες αρχές) χρήστες, πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να έχουν περάσει ειδικό σχολείο εκπαίδευσης από ειδικούς, β) να έχουν υποστεί τις ενδεδειγμένες εξετάσεις για την σωματική και ψυχική επάρκειά τους, γ) βεβαίως και σε καμία περίπτωση να μην είναι ανήλικοι (έχουμε δει παιδιά να καυχώνται στις κάμερες ότι είναι ήδη σαϊτολόγοι και θέλουν να διατηρήσουν ότι τους κληροδότησαν οι μεγαλύτεροι), δ) να είναι γνωστοί στις αρχές και καταγεγραμμένοι για την συγκεκριμένη δραστηριότητα. Τι ισχύει όμως από όλα αυτά; Απ' ό,τι ξέρω τίποτε.

Είναι όμως έθιμο ο σαϊτοπόλεμος;

Κατηγορηματικά και με βεβαιότητα, όχι. Και δεν είναι έθιμο, όπως δεν είναι οι κροτίδες, τα βαρελότα, τα πάσης φύσεως άλλα εκρηκτικά που ρίχνονται κάθε χρόνο την Ανάσταση κατά τη διάρκεια(!) κορυφαίας θρησκευτικής τελετής, με δεκάδες ακρωτηριασμούς και ενίοτε απώλειες ζωής σε όλη, δυστυχώς, την Ελλάδα. Ενέργειες που είναι, γενικώς ειπείν, καθολικά απαγορευμένες και διώκονται από τις αρμόδιες αρχές, αν και όχι στον επιθυμητό βαθμό, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να λογοδοτούν για τις βαρβαρότητες αυτές και κατά κανόνα μετά την τραγική έκβαση.

Δεν είναι έθιμο και για έναν άλλο απλό λόγο: Δεν υπάρχει η καθολικότητα στην αποδοχή του, στοιχείο που απαιτείται (εκτός από τη μακροχρόνια τήρησή του) προκειμένου να νομιμοποιείται ως άγραφος κανόνας δικαίου (εθιμικού). Είναι δραστηριότητα την οποία μετέρχονται ελάχιστοι συμπολίτες μας, «μυημένοι» σε μια ιδιότυπη συμπεριφορά και εξωτερίκευση του ψυχικού τους κόσμου που εκπορεύεται από τις προσωπικές τους συνθήκες και επιλογές. Αν οι πολλοί (ο λαός) μετείχαν ενεργά και οι ίδιοι, τότε θα μιλάγαμε για κατάσταση διαφορετική. Η απλή, όμως, παρακολούθηση και μόνο, από το πλήθος, των «κατορθωμάτων» κάποιων με την φωτιά, τον καπνό και την μπαρούτη, δεν προσδίδει εθιμικό χαρακτήρα, δεν νομιμοποιεί την δραστηριότητα αυτή ως έκφραση της ψυχής του λαού που λειτουργεί συνεκτικά και ζωογόνα για την κοινωνία.

Εφόσον λοιπόν ελλείπει ο χαρακτήρας του εθίμου στην συγκεκριμένη δραστηριότητα και επί πλέον πρόκειται περί μιας άκρως επικίνδυνης συμπεριφοράς, η οποία βάλλει κατά της ασφάλειας της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής των συνανθρώπων μας, είναι μονόδρομος η απόλυτη απαγόρευσή της σε όλα τα επίπεδα. Αμεση κατάργηση του «εθίμου» και ανατροπή των όποιων ερεισμάτων έχουν χτίσει κάποιοι για να του προσδίδουν εθιμική νομιμοφάνεια. Ανάκληση (από τους αρμόδιους) της εγκρίσεως των καταστατικών των σωματείων των σαϊτολόγων με σκοπό στο καταστατικό τους την αναβίωση του «εθίμου», όπως αυτοί θέλουν και εννοούν. Κλήση των ανθρώπων να παραδώσουν στις αρχές τον σχετικό εξοπλισμό που έχουν, άλλως να κατασχεθούν εργαλεία, υλικά και μέσα. Και κυρίως απόσυρση άμεση της στήριξης (όση και όποια κι αν είναι) των τοπικών αρχών ή της ανοχής τους για διάφορους λόγους.

Μόνο έτσι θα προστατευθεί η κοινωνία από τέτοια φαινόμενα, στην ουσία παρακμιακά και εκφυλιστικά, και θα προφυλαχθεί ο αναγκαίος συνεκτικός δεσμός μεταξύ των μελών, και όχι με την παρανομία, την αυθαιρεσία - καταστάσεις που οδήγησαν και θα οδηγήσουν με ακρίβεια, αν δεν γίνει άμεσα κάτι, σε νέα τραγικά γεγονότα. Οχι άλλη υποκρισία, όχι άλλη ανοχή, ένοχη σιωπή και αδιαφορία σε δραστηριότητες που βλάπτουν την κοινωνία, και μάλιστα γιατί το θέλουν οι ολίγιστοι και όχι οι πολλοί.

Ξεσηκωμός λαού και αρχών, αποφασιστικότητα και αδιαφορία για το πολιτικό κόστος (ακούν οι παλιές και οι οσονούπω νέες δημοτικές αρχές και δημοτικοί άρχοντες;) για να μην ζήσουμε ποτέ πια τέτοια τραγωδία, ποτέ πια τέτοιο μαχαίρωμα στο κορμί της κοινωνίας, σαν αυτό της ματωμένης Κυριακής του Πάσχα.

Ηλίας Πουλόπουλος

Δικηγόρος