Και το ερώτημα είναι: Δίνει η αποχώρηση Βενιζέλου νέα δυναμική στο Κίνημα Αλλαγής ή το μετατρέπει σε παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ελληνικός λαός έδωσε εντολή για βαθιά πολιτική αλλαγή. Η εντολή αυτή ενοχλεί και φοβίζει τα εξωθεσμικά παρασιτικά συστήματα που καθηλώνουν τη χώρα και που τώρα ενεργοποιούνται για να εμποδίσουν τις εξελίξεις.

Η ηγεσία διεκδίκησε και πέτυχε ένα Κίνημα Αλλαγής χωρίς Βενιζέλο. Πόσο διαφορετικό κόμμα είναι χωρίς αυτόν; Είναι άραγε πιο ξεκάθαρη η στρατηγική του; Βοηθάει η απουσία του στη διατύπωση εκλογικού διλήμματος; Επαψε χωρίς αυτόν να είναι ένα γεροντικό κόμμα μη ανιχνεύσιμο στις προτιμήσεις των νέων ψηφοφόρων; Ανοιξε τη μεγάλη πόρτα για να αρχίσουν οι αθρόες εισροές των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ;

Ολα αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν στις κάλπες της 7ης Ιουλίου. Η αναγέννηση του κόμματος δεν έρχεται μέσα από πλεκτάνες που εξυφαίνονται μυστικά σε εξωθεσμικούς χώρους. Ερχονται έπειτα από μπόλιασμα, μετάγγιση υγείας, την οποία η παρούσα ηγεσία είναι ανίκανη και ανήμπορη να παράσχει. Απαιτεί θυσίες σε βάρος του εγώ και της μισαλλοδοξίας.

Σήμερα η προτεραιότητα είναι η πολιτική σταθερότητα και ένα σχέδιο ανάπτυξης και όχι προσωπικές πολιτικές επιβίωσης. Οσοι δεν παίρνουν το μήνυμα, καθιστούν μονόδρομο την αυτοδυναμία της Ν.Δ. ως εθνικής αναγκαιότητας.

Τελειώνοντας, δεν διώχνεις τον απουσιολόγο για να βάλεις στη θέση του τον σκασιάρχη.

Μιχάλης Σούμπλης