ου έχει βεβαίως ως «παράπλευρη απώλεια» και τον συνεχιζόμενο ξενιτεμό των νέων μας, ιδίως των επιστημόνων, προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Πολλοί από τους οποίους θα μείνουν εσαεί «απόδημοι».
Προχθές ανακοινώθηκαν τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη της ανεργίας τον Ιούλιο. Στοιχεία καθόλου ευχάριστα. Διότι, μέσα σε ένα μήνα, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 31.389 άτομα. Πληθυσμός που ισοδυναμεί με τους κατοίκους μιας μεσαίας ελληνικής πόλης. Φθάνοντας έτσι τον συνολικό αριθμό των ανέργων -μόνον των επισήμως καταγεγραμμένων- στις 970.201 ψυχές. Οι περισσότεροι από τους οποίους (534.528 άτομα, δηλαδή το 55,09%) είναι «μακροχρονίως άνεργοι. Δηλαδή έχουν να πάνε το προϊόν ενός μεροκάματου στο σπίτι τους, πάνω από δώδεκα μήνες.
Και από αυτούς πόσοι επιδοτούνται, πόσοι μπορούν να πουν «ευτυχώς που υπάρχει και η κοινωνική πολιτική και μπορούμε, τουλάχιστον, να φάμε, με το επίδομα ανεργίας»; Ούτε καν οι μισοί. Ούτε καν το ένα τέταρτο από αυτούς. Μόλις κάτι παραπάνω από ένας στους δέκα. Για την ακρίβεια το 11,27% συμφώνως προς τα επίσημα στοιχεία. Και οι υπόλοιποι πως ζουν; Άλλος με το «χαρτζιλίκι» των γονέων, άλλος με την σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς και άλλοι από την φιλάνθρωπη διάθεση του κοινωνικού περίγυρου.
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από την εικόνα που δίνουν οι επίσημες καταγραφές. Υπάρχουν άνθρωποι, που απέχουν λίγα μόλις χρόνια από το όριο συνταξιοδότησης και οι οποίοι εμφανίζονται εικονικώς ως εργαζόμενοι. Πληρώνοντας αδρώς για να έχουν αυτό το…προνόμιο. Είναι κάποιοι συνάνθρωποι μας που προκειμένου να μη χάσουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, ιδίως αν έχουν και προβλήματα υγείας, δηλώνονται, ψευδώς, ως εργαζόμενοι, από κάποιον οικείο ή γνωστό τους που έχει μια επιχείρηση, πληρώνοντας και την εργατική και την εργοδοτική εισφορά. Ακόμη και… φόρο εισοδήματος.
Αν βρείτε και άλλη «κανονική» χώρα, όπου από τους δέκα ανέργους οι εννέα να αφήνονται στην τύχη τους και στη φιλάνθρωπη διάθεση των άλλων, να μας το πείτε, όσοι κυβερνήσατε ως τώρα –ιδίως κάποιοι τάχα κοινωνικώς ευαίσθητοι «αριστεροί»- και εσείς που κυβερνάτε τώρα, να το μάθουμε, ώστε να μην αισθανόμαστε τόση... μοναξιά ως πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γ. Π. Μασσαβέτας
