Ηταν άλλωστε το κεντρικό πρόσωπο της σκληρής κριτικής μου στο βιβλίο μου «Ανατρέψατε Μητσοτάκη». Υπάρχει όμως ένα σημείο της ομιλίας του στο προχθεσινό συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, στο οποίο οφείλω να αναγνωρίσω πως έχει απόλυτο δίκιο. Είναι η προειδοποίησή του ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το νέο εγχείρημα του Ερντογάν, τη συμφωνία με την κυβέρνηση της… μισής Λιβύης για τον καθορισμό ορίων της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, ως «φαιδρότητες».

Τίποτε δεν είναι «φαιδρό» όταν πρόκειται για τις μακροχρόνιες στρατηγικές βλέψεις της Αγκυρας, όσο και αν είναι κραυγαλέως αντίθετες προς το διεθνές δίκαιο. Μήπως δεν είναι αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο η κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου, που συνεχίζεται εδώ και 45 χρόνια, παρά τις αλλεπάλληλες καταδικαστικές αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ; Μήπως δεν έχει παράξει πρακτικά αποτελέσματα, τόσο ώστε να έχει παγιωθεί ο τουρκικός ισχυρισμός για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, η επίδειξη δύναμης της Τουρκίας στην περίπτωση των Ιμίων; Απλώς θυμίζω ότι ο πολύφερνος εταίρος του Τσίπρα, ο Καμμένος, όταν θέλησε να καταθέσει στεφάνι στα Ιμια, δεν μπόρεσε να αποβιβασθεί στην ελληνική βραχονησίδα και το έριξε από αέρος. Αν αυτό δεν είναι «βάζω την ουρά στα σκέλια» και αποδέχομαι ντε φάκτο ότι δεν έχω απόλυτο δικαίωμα κυριαρχίας, τότε οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

Αν η κυβερνητική θέση απέναντι στο «μνημόνιο συνεργασίας» Τουρκίας - Λιβύης διέπεται από το πνεύμα της φράσης του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια «είναι στα όρια της φαιδρότητας», πρόκειται για ολισθηρή υποτίμηση των σχεδιασμών της Αγκυρας. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε το λάθος να υποτιμούμε αυτούς τους σχεδιασμούς. Θυμάμαι πως μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι όταν σε μια συζήτηση με τον μακαρίτη Γεώργιο Μαύρο, τότε αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης Καραμανλή, μου ανέπτυσσε τη θεωρία ότι η κατοχή θα… καταρρεύσει, επειδή οι Τουρκοκύπριοι δεν ήταν ικανοί ούτε να εκμεταλλευθούν τους πορτοκαλεώνες που άφησαν πίσω τους οι εκδιωχθέντες.

Καιρός να διδαχθούμε από τα πρότερα λάθη μας και να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχουν «φαιδροί» τουρκικοί σχεδιασμοί, αλλά κίνδυνοι τραγικών αποτελεσμάτων, όταν τους υποτιμούμε.

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr