Ετσι από περιέργεια θέλησα να διαβάσω ξανά το πρώτο κείμενο της στήλης στο ξημέρωμα του 2006. Από το οποίο αντιγράφω την πρώτη παράγραφο:
«Παρά την συγκίνηση που με καταλαμβάνει καθώς επιστρέφω στην ενεργό δημοσιογραφία, δεν μπορώ και να παραμερίσω τον θυμό μου, για όσα συμβαίνουν τούτες τις μέρες στον δημόσιο βίο μας. Πράγματα που αποδεικνύουν πως ούτε και φέτος ο Αϊ-Βασίλης έφερε δώρο στην εξουσία μας εκείνο ακριβώς που της λείπει. Οπως έλειπε και από τις προηγούμενες. Το πολύτιμο αγαθό που λέγεται "κοινός νους"».
Τώρα που το καλοσκέπτομαι, κάνοντας μια ανασκόπηση των όσων βιώσαμε έκτοτε, έχοντας γνωρίσει στην εξουσία γαλάζιες, πράσινες, τεχνοκρατικές, γαλαζοπράσινες, και σήμερα... ερυθρογάλανη, κυβερνήσεις που διαχειρίσθηκαν και διαχειρίζονται τις τύχες μας, κυρίως δε το αύριο των παιδιών μας, το κενό αυτό παραμένει. Μεγάλα λόγια, μεγάλες υποσχέσεις, που ακολουθούνται από τραγικές διαψεύσεις. Ακριβώς επειδή ο "κοινός νους", ως εργαλείο σχεδιασμού, εξακολουθεί να λείπει από την εργαλειοθήκη των εξουσιαστών μας.
Αυτό σημαίνει ότι εκτός από εκείνα που χρωστάνε οι απλοί άνθρωποι στις Εφορίες, στα ταμεία και στις τράπεζες, στον κατάλογο των οφειλετών πρέπει να βάλουμε και τον Αϊ-Βασίλη. Διότι εκείνο το πακετάκι, το τυλιγμένο, κατά περίπτωση, με γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες κορδέλες, που θα περιείχε εκείνο το τόσο δυσεύρετο για τα άνω δώματα του δημόσιου βίου μας εργαλειάκι, τον "κοινό νου", ακόμη δεν το έχει παραδώσει σε εκείνους που το χρειάζονται, ώστε να χαρούμε και εμείς, οι πολίτες, που το ζητήσαμε, για λογαριασμό τους, με τα γράμματά μας.
Ας ευχηθούμε λοιπόν να είναι στις αποψινές παραδόσεις. Μπας και η επόμενη Πρωτοχρονιά ξεκινήσει με καλύτερους οιωνούς.
Καλή χρονιά, με υγεία και αγάπη.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
