Την μη επιλογή ακολούθησαν πάντως ποικίλα σχόλια ανάλογα με τη στάση κάθε πολίτη απέναντι στην υπόθεση της υποψηφιότητας. Αλλοι εμφανίστηκαν λυπημένοι, άλλοι απογοητευμένοι, ενώ αρκετοί... το πανηγύρισαν -ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ορισμένοι με σχόλια κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξέφρασαν με διάφορους τρόπους την απορία πώς επελέγη τελικά η Ελευσίνα, έναντι της Καλαμάτας, αλλά και της Ρόδου.
Μέσα από συζητήσεις με στελέχη του KALAMATA:21 είχε σαφώς προκύψει και αρκετές φορές επισημανθεί και από τις στήλες της “Ε”, ότι η διαδικασία επιλογής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας δεν είναι σε καμία περίπτωση... καλλιστεία, αλλά ούτε και μία προσπάθεια να πείσουμε τους κριτές ότι είμαστε πλήρως έτοιμοι για τη φιλοξενία μίας μεγάλης διοργάνωσης με όλες τις απαιτούμενες υποδομές.
Το αντίθετο μάλιστα. Το βασικό πνεύμα, που θα έπρεπε να περάσει προς την κριτική επιτροπή ήταν το πώς μία περιοχή, που έχει κάποιες βάσεις αλλά υστερεί σε αρκετούς παράγοντες της καθημερινότητας και της πολιτιστικής της δραστηριότητας, μπορεί να βγει σημαντικά ωφελημένη και αλλαγμένη μέσα από μία πιθανή ανάληψη του θεσμού.
Και εκεί φαίνεται ότι “πάτησε” περισσότερο και η Ελευσίνα. Χρησιμοποίησαν προφανώς ως βάση το ιστορικό υπόβαθρο της περιοχής από την αρχαιότητα και θέλησαν να δείξουν ότι η Πολιτιστική Πρωτεύουσα μπορεί να τους αλλάξει το προφίλ από ένα υποβαθμισμένο βιομηχανικό κέντρο σε μία πιο ανθρώπινη πόλη.
Με την αρνητική για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα απόφαση μπορεί να κλείνει τυπικά ο κύκλος της υποψηφιότητας, έχει όμως ήδη ανοίξει μία μεγάλη κουβέντα για την επόμενη μέρα και πώς θα αξιοποιηθεί όλη αυτή η σημαντική δουλειά, που έκαναν εδώ και μήνες οι συντελεστές του KALAMATA:21.
Κρίσιμο σημείο για να συνεχιστεί η συζήτηση επί του θέματος είναι αφενός η μελέτη του φακέλου υποψηφιότητας, που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες (λίγη ώρα πριν τη σύνταξη του άρθρου), αλλά και του σκεπτικού επιλογής της Ελευσίνας από τους κριτές, που αναμένεται σε περίπου ένα μήνα.
Ολη αυτή η δουλειά, που έγινε από το KALAMATA:21 και τους συντελεστές, αλλά κυρίως η κινητοποίηση ομάδων και -για πρώτη φορά- η σοβαρή συζήτηση στην πόλη ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι μεγάλο, μόνο ως περιουσία μπορεί να χαρακτηριστεί. Αρκεί να γίνει σωστή διαχείριση, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές στη ζωή, που ολόκληρες περιουσίες πετιούνται στα σκουπίδια από τη μια μέρα στην άλλη.
