Ακουσα πρόσφατα τον πρωθυπουργό να το λέει, μιλώντας στη ΔΕΘ για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας. "Σαν να έχουμε πόλεμο", είπε - και τόσες μέρες μετά ψάχνω να βρω γιατί έβαλε το "σαν" στη φράση του.
Εγώ λόγω ηλικίας, πόλεμο δεν έζησα. Ούτε καν τη δικτατορία, που όταν τελείωσε μόλις είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τον κόσμο. Και μεγάλωσα, όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου, ακούγοντας τους γονείς και τους παππούδες να διηγούνται τα ζόρια του πολέμου και του ανελεύθερου καθεστώτος. Σαν παραμύθι τα άκουγα κι ήμουν ευτυχής που πάνε, πέρασαν αυτά.
Ενηλικιώθηκα και μπήκα κατόπιν στην παραγωγή απολαμβάνοντας τα πνευματικά και υλικά αγαθά που μου αναλογούσαν, έχοντας μάλιστα την πολυτέλεια να ζω καλά και να σχεδιάζω το μέλλον μου. Μέχρι που άρχισε να είναι ορατή -ειδικά τον τελευταίο χρόνο κι ακόμη πιο πολύ τους τελευταίους μήνες- η απειλή ότι οι μέρες της ευζωίας ή έστω της αξιοπρεπούς διαβίωσης... πέρασαν.
Η απειλή γίνεται πραγματικότητα όσο περνούν οι μέρες, και η πραγματικότητα θυμίζει κάτι "σαν πόλεμο" που είπε κι ο πρωθυπουργός.
Μόνο που στον πόλεμο υπάρχει εχθρός. Τον έχεις απέναντί σου. Εισβάλλει στη χώρα σου κι εσύ καλείσαι να την υπερασπιστείς.
Ψάχνω λοιπόν να βρω, σ' αυτόν τον πόλεμο (όχι "σαν") που ζούμε πλέον, ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να πολεμήσω.
Ποιος είναι αυτός που μου στερεί την εργασία μου, που με αναγκάζει να γίνω ένας ανακόλουθος πολίτης απέναντι στις υποχρεώσεις μου; Ποιος είναι αυτός ο εχθρός που στρέφεται εναντίον μιας ολόκληρης πατρίδας;
Και τρομάζω, διαπιστώνοντας ότι εχθρός μου είναι αυτοί που επέλεξα να τους αναθέσω να φτιάξουν μια καλύτερη πατρίδα.
Αγανακτώ, θυμώνω, απορώ, τρομάζω... όλα μαζί - γιατί ήρθε η στιγμή να σταθώ απέναντι στον εχθρό. Και πιο πολύ οργίζομαι - γιατί αυτόν τον εχθρό εγώ κι εσύ τον δημιουργήσαμε. Τι φοβερή ικανότητα που έχουμε τελικά!
Δεν βρίσκω εύκολες απαντήσεις. Χάνομαι στις ατελείωτες σελίδες του ηλεκτρονικού κόσμου, επικοινωνώ με εκατοντάδες φίλους (ηλεκτρονικούς και μη), μιλάμε... Κι αναπαράγουμε όλοι μια διαπίστωση που την κάνουμε post ο ένας στον άλλον: "Μαλάκες, έχουμε πόλεμο!".