Βασίλης Μπακόπουλος




Η αναβολή ή η επιλογή εναλλακτικών πάνω στο οποιοδήποτε ζήτημα μπορεί κάποιες φορές να είναι ο καλύτερος τρόπος για να το υποστηρίξεις.
Αν όμως επιμείνεις, επιλέγοντας να αγνοείς σημαντικές παραμέτρους -όπως η οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί- μπορεί να αποκομίσεις τελείως διαφορετικά αποτελέσματα.
Φυσικά είναι δυνατό να είσαι απόλυτος, σε κάποια ζητήματα προσωπικά όμως - πώς πίνεις τον καφέ σου, ας πούμε. Οχι και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία και την προοπτική μιας πόλης, άρα -συνεκδοχικά- και με την ποιότητα ζωής των κατοίκων της.
Οπως, λόγου χάριν, όταν προχωρείς στην ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, την ίδια στιγμή που προκύπτουν μέγιστες κοινωνικές ανάγκες λόγω της οικονομικής κρίσης. Την ίδια στιγμή που εκφράζεις την αγωνία σου πώς θα κρατήσεις στο ταμείο χρήματα για να πληρωθούν οι υπάλληλοι...
Αλλωστε ήταν το τραμ και όχι οι αναπλάσεις αυτό που υιοθετούσε το... άτυχο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Οι αναπλάσεις ήταν απλώς το «κερασάκι στην τούρτα». Τους λόγους και τις αιτίες που το πρόγραμμα αυτό πήγε... περίπατο δεν χρειάζεται να τα αναλύσω - η ιστορία, λίγο πολύ, είναι γνωστή σε όλους.
Ως έργο επίδειξης επομένως, υπό τις παρούσες δυσχερέστατες οικονομικές συνθήκες, θα θεωρηθεί η ανάπλαση της πλατείας, καθώς οι αναπλάσεις -όταν δεν συνοδεύονται από ουσιαστικά μέτρα που θα βελτιώσουν την αστική συγκοινωνία και θα καταστήσουν περιττό το ιδιωτικό αυτοκίνητο στο κέντρο της Καλαμάτας- περιορίζονται σε απλές εικαστικού τύπου παρεμβάσεις...
Κι αυτό, βεβαίως, υπό τον όρο ότι το ΕΣΠΑ δεν θα γίνει... «Θησέας»...