Ξέρουν, ας πούμε, ότι στον Δήμο Δυτικής Μάνης -όπου το πρόβλημα της λειψυδρίας έχει χτυπήσει προ πολλού την πόρτα- υπάρχουν δηλωμένες... 300 πισίνες. Φυσικά και γνωρίζουν ότι από τα 140 εκατομμύρια κυβικά νερό το χρόνο που δίνουν οι πηγές στον Αγιο Φλώρο, κατά την περίοδο αιχμής -το καλοκαίρι, δηλαδή- αναβλύζουν μόνο τα 40 εκατομμύρια. Προφανέστατα και γνωρίζουν, επίσης, ότι μεταξύ Κιτριών και Γαργαλιάνων υπάρχουν 28 “μικρές” λεκάνες απορροής ρεμάτων και χειμάρρων, σε αστικές και ημιαστικές περιοχές, που ανά 25 με 30 χρόνια μπορούν να δώσουν σοβαρότατα πλημμυρικά φαινόμενα.

Τα πιο πάνω είναι ένα ελάχιστο δείγμα από όσα ειπώθηκαν στη συγκεκριμένη εκδήλωση - και ειπώθηκαν όχι από τον οποιονδήποτε, αλλά από τον ειδικό γραμματέα Υδάτων και δύο καταξιωμένους υδρογεωλόγους.

Από μια πλευρά, ίσως και να ήταν καλύτερο, τελικά, που οι πρωτοβάθμιοι αυτοδιοικητικοί σνόμπαραν την εκδήλωση - η οποία, πρέπει να το πούμε, συνδιοργανώθηκε από το σύνολο σχεδόν των συνδυασμών της μειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου. Πιθανότατα να ακούγαμε εκ μέρους τους... μία από τα ίδια.

Από την άλλη, βεβαίως, δεν θα περίμενε κανείς να ακούσει από υπηρεσιακούς παράγοντες να παρουσιάζονται ως λειτουργικές πραγματικότητες πράγματα που -τουλάχιστον κάποιοι γνωρίζουν ότι- δεν είναι. Οπως, λόγου χάριν, υδατοδεξαμενή -και πυρόσβεσης- από την οποία ελικόπτερο δεν μπορεί να κάνει απόληψη, λόγω της γεωμορφίας στην περιοχή που αυτή κατασκευάστηκε. Ή για κάποια άλλη, η οποία είναι γνωστό ότι έχει σοβαρό πρόβλημα και ως εκ τούτου παραμένει... άδεια.

Μια πολύ σοβαρή υπόθεση, όπως η διαχείριση του νερού, παραμένει, εν πολλοίς, αδιάφορο θέμα για τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου - αλλά και των αυτοδιοικητικών, όπως προέκυψε την περασμένη Κυριακή. Ισως, όμως, οι τελευταίοι να έχουν και ένα δίκιο μιας και -όπως ειπώθηκε- “είναι πολιτικά επώδυνη η προστασία της υπόγειας υδροφορίας”, ιδίως όταν σήμερα στην Ελλάδα εκκρεμούν 350.000 αιτήσεις...