Νικολέττα Κολυβάρη

Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει ένα συνταξιούχο ο οποίος βρίζει και καταριέται τους κυβερνώντες επειδή μείωσαν τη σύνταξή του και επιπλέον του κόβουν για δεύτερη φορά και το επικουρικό. Και πώς να τον αδικήσεις για την γκρίνια του όταν παίρνει 400 ευρώ το μήνα και άλλα 150 ευρώ επικουρική, πληρώνει φάρμακα, γιατρούς, και σε 10 - 15 μέρες τα λεφτά δεν του φτάνουν ούτε για το φαγητό. Πρέπει άλλωστε να πληρώσει το ρεύμα, το “χαράτσι” που του ήρθε μαζί με τη ΔΕΗ κι αν παίρνει μεγαλύτερη σύνταξη την έκτακτη εισφορά, τη δόση του φόρου εισοδήματος και... πάει λέγοντας. Πώς λοιπόν να χωνέψει ότι τα λεφτά που θα πάρει στο τέλος του μήνα θα είναι μειωμένα γιατί οι κυβερνώντες κόβουν από το επικουρικό που πλήρωνε όλα τα χρόνια της δουλειάς του με το όνειρο να έχει μια αξιοπρεπή ζωή στα γεράματά του. Και πώς να πιστέψει αυτούς που κυβερνούν ότι κόβουν τις επικουρικές γιατί τα ταμεία των ασφαλιστικών φορέων είναι άδεια. Γιατί κανείς από αυτούς δεν ρώτησε το συνταξιούχο αν πρέπει να του κόψουν και πόσα από την επικουρική του. Ούτε φυσικά θα τον ρωτήσουν αν μετά και τις νέες μειώσεις θα μπορεί να βγάλει το μήνα και να πληρώσει τους... μεσαιωνικούς φόρους.
Μπορεί βέβαια να πουν ότι δεν θα γίνουν άλλες μειώσεις αλλά πλέον κανείς δεν πρόκειται να τους πιστέψει αφού τα ταμεία με τέτοια ανεργία έτσι κι αλλιώς θα καταρρεύσουν. Κι αν δεν είναι αθλιότητα, κι ενώ έχουν γονατίσει οι Ελληνες, να κόβεις από τα πάλαι ποτέ περήφανα γηρατειά την πενιχρή τους σύνταξη και να τους υποχρεώνεις από πάνω να πληρώνουν και τα φάρμακά τους, τότε τι είναι;