Μάλιστα, αποκάλυψε ότι έχει προτείνει από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην πόλη, εδώ και 10 χρόνια, να βρουν όλοι οι τοπικοί φορείς τρόπο να δημιουργήσουν campus φιλοξενίας, ξενώνες, με δεδομένα ευρωπαϊκά, για να μπορέσουν τα παιδιά αυτά και οι οικογένειές τους να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι.

Με την πρόταση αυτή κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ασυγκίνητος, ούτε να αδιαφορήσει. Κανένας φορέας που σέβεται τον τόπο, την αποστολή και τη λειτουργία του δεν μπορεί να προσπεράσει ένα τέτοιο θέμα. Ομως, το θέμα της αξιοποίησης του στρατοπέδου του 9ου Σ.Π. είναι πολύπλευρο και σημαντικό, από τα μείζονα για την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία. Για την ώρα ο καθένας -και μιλάμε για τους πιο υπεύθυνους και θεσμικούς εκπροσώπους του τόπου- εκφράζει τη γνώμη του χωρίς να επιδιώκει σημείο προσέγγισης και συνεννόησης.

Ο δήμαρχος Καλαμάτας, για παράδειγμα, επιμένει στη στρατιωτική χρήση του χώρου. Αλλοι βλέπουν το στρατόπεδο ως “φιλέτο” -και έχει τέτοια στοιχεία- που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην Καλαμάτα της επόμενης 50ετίας: είτε δημιουργώντας σε αυτό τις σύγχρονες αθλητικές υποδομές της πόλης, απελευθερώνοντας τους χώρους του Κολυμβητηρίου ή και του Δημοτικού Σταδίου, είτε διαθέτοντάς το στον ιδιωτικό τομέα για τη δημιουργία των κλινών που έχει ανάγκη η πόλη για την τουριστική ανάπτυξή της.

Θέλει συζήτηση και συνεννόηση η αξιοποίηση του στρατοπέδου, με προτάσεις και κοπιαστικό διάλογο από φορείς και πρόσωπα, χωρίς ιδεολογικές κορώνες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η συζήτηση για την αξιοποίησή του πρέπει να ανοίξει, με διάθεση να προσφερθεί στον τόπο το μεγαλύτερο δυνατό όφελος.

Από την άλλη, και η ανάγκη δημιουργίας ξενώνα για παιδιά με αυτισμό και τις οικογένειές τους δεν πρέπει να τεθεί στο περιθώριο. Στη συζήτηση αυτή πρέπει μάλιστα να μπει και η αξιοποίηση του παλιού Ορφανοτροφείου, στην Ανατολική Παραλία, που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο και ρημάζει.