Πριν συνεχίσουμε, ωστόσο, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η Μεσσηνία φυσικά και δεν είναι μόνο η Costa Navarino ή οι ξενοδοχειακές μονάδες στην περιοχή της Ανάληψης, στη Μεσσήνη - όσο κι αν είναι αυτές οι εγκαταστάσεις που επιτάχυναν θεαματικά τον βηματισμό της περιοχής μας τα τελευταία χρόνια, ακόμα και εν μέσω κρίσης... Οσο και αν προσελκύουν τους κάθε λογής... Ρονάλντο και Ανιέλι...
Τα σημάδια, ωστόσο, δείχνουν θετικά - η Καλαμάτα συνεχίζει να αποτελεί προορισμό για πτήσεις, τακτικές αλλά και τσάρτερ, από σημαντικές τουριστικές αγορές, καθώς η μεσσηνιακή πρωτεύουσα συνδέεται με πάνω από 20 ευρωπαϊκούς και άλλους προορισμούς.
Ωστόσο, ποια είναι η διαφορετική μας πρόταση στους ανθρώπους που θα θελήσουν να έρθουν στον τόπο μας; Οχι τίποτ’ άλλο, αλλά παραθαλάσσια μπαράκια και κέντρα με... τριψήφιο αριθμό ντεσιμπέλ μπορεί να βρει ο καθένας σε όλη την Ελλάδα, δεν έχουμε την αποκλειστικότητα εμείς, εδώ...
Το έχω γράψει και παλιότερα, δεν είναι αργά να επιδιώξουμε έναν πιο ποιοτικό τουρισμό, τουρισμό από ανθρώπους που γι’ αυτούς διακοπές δεν σημαίνει “ξεσάλωμα” δίπλα στο κύμα -και στα 3 μέτρα πυκνή κυκλοφορία αυτοκινήτων και εκκωφαντική “μουσική” από τα θερινά μπαράκια- αλλά κάτι πιο χαλαρό.
Οσο κι αν δεν μπορεί να περιμένει κανείς να αλλάξουν νοοτροπίες δεκαετιών μέσα σε λίγα χρόνια, ίσως η κρίση -που, κακά τα ψέματα, εξακολουθούμε να βιώνουμε- να δείξει την κατεύθυνση.
Αν μάλιστα υπάρξουν και πολιτικές αποφάσεις -ακόμα κι αν κοστίσουν σε αυτούς που τις έλαβαν- που θα αποδυναμώνουν “αρπαχτές” και θνησιγενείς “θερινές επενδύσεις”, ίσως μπορέσουμε να δούμε τα πράγματα να αλλάζουν προς το καλύτερο...
Για την ώρα, επαφιόμαστε στην γνωστή ρήση, ότι “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”...
Βασίλης Γ. Μπακόπουλος