Αντιπαράθεση που έχει βάση, καθώς ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου χωρίς να έχει εκφράσει δημόσια την παραμικρή άποψη για την προοπτική του στρατοπέδου, πήγε στον υπουργό Εθνικής Αμυνας και του πρότεινε να δημιουργηθεί campus φιλοξενίας για Ατομα με Αναπηρία.
Την πρόταση αυτή που έχει κοινωνικό χαρακτήρα κανείς δεν μπορεί να την προσπεράσει και να την απορρίψει χωρίς συζήτηση. Για τη διαδικασία που ακολουθείται όμως, και για την έλλειψη σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται η σημαντική υπόθεση της αξιοποίησης του στρατοπέδου, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις.
Εγραφα σε αυτή τη στήλη στις 16 Μαΐου με τίτλο "Συζήτηση και συνεννόηση για την αξιοποίηση του στρατοπέδου":
"Οι εγκαταστάσεις του στρατοπέδου της Καλαμάτας να χρησιμοποιηθούν για τη φιλοξενία ατόμων με αυτισμό, πρότεινε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, στην εκδήλωση “Αυτισμός. Παιδιά του Θεού μας”. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι έχει προτείνει από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην πόλη, εδώ και 10 χρόνια, να βρουν όλοι οι τοπικοί φορείς τρόπο να δημιουργήσουν campus φιλοξενίας, ξενώνες, με δεδομένα ευρωπαϊκά, για να μπορέσουν τα παιδιά αυτά και οι οικογένειές τους να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι.
Για την πρόταση αυτή κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ασυγκίνητος, ούτε να αδιαφορήσει. Κανένας φορέας που σέβεται τον τόπο, την αποστολή και τη λειτουργία του δεν μπορεί να προσπεράσει ένα τέτοιο θέμα. Ομως, το θέμα της αξιοποίησης του στρατοπέδου του 9ου Σ.Π. είναι πολύπλευρο και σημαντικό, από τα μείζονα για την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία. Για την ώρα ο καθένας -και μιλάμε για τους πιο υπεύθυνους και θεσμικούς εκπροσώπους του τόπου- εκφράζει τη γνώμη του χωρίς να επιδιώκει σημείο προσέγγισης και συνεννόησης.
Ο δήμαρχος Καλαμάτας, για παράδειγμα, επιμένει στη στρατιωτική χρήση του χώρου. Αλλοι βλέπουν το στρατόπεδο ως “φιλέτο” -και έχει τέτοια στοιχεία- που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην Καλαμάτα της επόμενης 50ετίας: είτε δημιουργώντας σε αυτό τις σύγχρονες αθλητικές υποδομές της πόλης, απελευθερώνοντας τους χώρους του Κολυμβητηρίου ή και του Δημοτικού Σταδίου, είτε διαθέτοντάς το στον ιδιωτικό τομέα για τη δημιουργία των κλινών που έχει ανάγκη η πόλη για την τουριστική ανάπτυξή της.
Θέλει συζήτηση και συνεννόηση η αξιοποίηση του στρατοπέδου, με προτάσεις και κοπιαστικό διάλογο από φορείς και πρόσωπα, χωρίς ιδεολογικές κορώνες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Η συζήτηση για την αξιοποίησή του πρέπει να ανοίξει, με διάθεση να προσφερθεί στον τόπο το μεγαλύτερο δυνατό όφελος”.
Δυστυχώς,οι τακτικές Τατούλη υπονομεύουν τη συνεννόηση για την αξιοποίηση του στρατοπέδου.
