Την περασμένη Παρασκευή, στη “Διαύγεια” του υπουργείου αναρτήθηκε η απόφαση ένταξης του έργου με 7.825.700 ευρώ. Περιλαμβάνει εσωτερικό και εξωτερικό δίκτυο αποχέτευσης ακαθάρτων, μεταξύ των οποίων 3 αντλιοστάσια, τη μονάδα επεξεργασίας λυμάτων δυναμικότητας 6.800 κατοίκων και τον συνδετήριο αγωγό.

Θετική εξέλιξη, αλλά δεν είναι και για να πανηγυρίζει κανείς. Γιατί το έργο αυτό η Κορώνη το δικαιούτο εδώ και χρόνια. Εχασε πολλές ευκαιρίες για να το έχει, και αυτό είναι τραγικό. Ακόμα και στο παρελθόν είχαν ανακοινωθεί χρηματοδοτήσεις, είχαν γίνει ανακοινώσεις, αλλά τζίφος.

Επιμένω και το ξαναγράφω ότι «είναι ντροπή που ένας τόπος σαν την Κορώνη δεν έχει εδώ και τόσα χρόνια αποχέτευση και βιολογικό. Η ευθύνη βαραίνει τις δημοτικές και τις κοινοτικές αρχές της Κορώνης, όπως και τη σημερινή, ενώ άμοιρη ευθυνών δεν είναι και η τοπική κοινωνία, που δεν αντέδρασε και δεν πίεσε για να δρομολογηθεί ένα τόσο σημαντικό έργο».

Και για να κάνω και την αυτοκριτική μου, νιώθω ενοχή που, στηριζόμενος σε υποσχέσεις και χρηματοδοτήσεις, καλλιέργησα ψεύτικες ελπίδες στην τοπική κοινωνία για το έργο. Γι’ αυτό, τούτη τη φορά η καλή είδηση πρέπει να οδηγήσει στην υλοποίηση του έργου. Δεν χωράει καμία δικαιολογία.

Με την ευκαιρία να υπενθυμίσω, όπως έγραφα και τον Οκτώβριο του 2016, ότι «σοβαρές εκκρεμότητες υπάρχουν ακόμα σε περιοχές της Μεσσηνίας με τα έργα προστασίας του περιβάλλοντος. Εργα μείζονος σημασίας, που δεν έχουν γίνει παρότι πέρασαν 4 Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης». Αναφέρομαι στη Δημοτική Ενότητα Αίπειας, που ως δήμος με τον γειτονικό τότε της Κορώνης είχαν ξεκινήσει διαδημοτική συνεργασία, η οποία ατύχησε γιατί ο κάθε δήμος ήθελε τον βιολογικό στα όρια του άλλου... στου γείτονα. Χρόνια μετά, το 2019, εκτός από την Κορώνη, ούτε ο Αγιος Ανδρέας, οι Χράνοι και η Λογγά έχουν βιολογικό. Βιολογικό δεν έχει επίσης ούτε το Πεταλίδι.

Ολη η Ανατολική Πυλία, μία από τις πιο τουριστικές περιοχές της Μεσσηνίας, έχει αφήσει τη φυσική της ομορφιά απροστάτευτη και την αναπτυξιακή προοπτική της στον αυτόματο πιλότο.