Κάνει λόγο μάλιστα για τη δημιουργία με αυτό τον τρόπο του μεγαλύτερου και πιο ασφαλούς ποδηλατόδρομου στην Ελλάδα, με συνολικό μήκος 300 χιλιομέτρων.

Στο ίδιο άρθρο γίνεται λόγος για μηδενική πιθανότητα αξιοποίησης του δικτύου από το Αργος έως την Καλαμάτα, ενώ υπάρχει αναφορά και στις προσπάθειες να λειτουργήσει με ανταγωνιστικούς χρόνους το τμήμα Κόρινθος - Αργος - Ναύπλιο.

Αν και πρόκειται προφανώς για μία προσωπική προσέγγιση του καθηγητή Συρίγου για το θέμα, εντούτοις διαφαίνεται ότι πέραν του προαναφερθέντος τμήματος ο σιδηρόδρομος στην Πελοπόννησο (στο μετρικό του τμήμα τουλάχιστον) δεν πρόκειται να ξανασφυρίξει.

Καθαρά όμως στο κομμάτι της Μεσσηνίας και όσον αφορά πιθανή λειτουργία του τρένου ως προαστιακού (στα πρότυπα της Πάτρας) δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια πρόοδος. Πρόκειται για σκέψη που έχει κατά το παρελθόν διατυπωθεί, συνοδευόμενη κατά καιρούς από ευχολόγια αιρετών, χωρίς όμως ουσιαστικά κάποιος να του δίνει ώθηση.

Βασική προϋπόθεση φυσικά είναι κάτι τέτοιο να μελετηθεί και να κριθεί βιώσιμο, διότι στα λόγια πολύς κόσμος είναι φίλος του τρένου, αλλά όταν έρθει η ώρα θα το έχουν για να βγάζουν... σέλφι ή αναμνηστικές φωτογραφίες για το Instagram.

Το γεγονός πάντως ότι υπάρχει (με τη μορφή ζούγκλας σήμερα!) σιδηροδρομική γραμμή έξω ακριβώς από το αεροδρόμιο Καλαμάτας, είναι ίσως κάτι που θα πρέπει να μας κάνει να ξανασκεφτούμε το οριστικό λουκέτο στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Μεσσηνίας.