Μάλιστα πολλοί από τους συμμετέχοντες είναι πολιτικά πρόσωπα. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας απέτυχε μέχρι σήμερα να συμφωνήσει σε θαρραλέες τομές, ενώ συναίνεσε και συναινεί σε παρεμβάσεις επιδοματικού χαρακτήρα, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις των πολυτεκνικών ενώσεων οι οποίες κοντόφθαλμα ρίχνουν όλο το βάρος τους εκεί, ενώ στην ουσία το μόνο που επιτυγχάνουν έτσι είναι να μεταθέτουν το ζήτημα.
Εθνική στρατηγική για το δημογραφικό δεν υφίσταται, και αυτό δεν είναι απλώς μια διαπίστωση της υπογράφουσας, αλλά συμπεραίνεται από την έκθεση διακομματικής επιτροπής της Βουλής για την εξέλιξη του πληθυσμού στην Ελλάδα, που δημοσιεύτηκε στις αρχές της περασμένης άνοιξης.
Να θυμίσουμε ότι η έκθεση προβλέπει ότι στο τέλος της επόμενης εικοσαετίας (2035) ο πληθυσμός της Ελλάδας θα κυμανθεί από 10,4 έως 9,5 εκατομμύρια (έναντι 10,9 εκατομμυρίων το 2015), κάτι που σημαίνει μείωση έως και 1,4 εκατομμυρίου σε απόλυτες τιμές (12,4%).
Οπως προειδοποιεί η έκθεση, η ποσοστιαία μείωση του πληθυσμού στις αποκαλούμενες παραγωγικές ηλικίες και η δυσανάλογη αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων θέτουν σε άμεσο κίνδυνο και τη χρηματοοικονομική βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος και του συστήματος υγείας.
Αναλύοντας τα αίτια του φαινομένου, η έκθεση υπογραμμίζει τις αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, της μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό, αλλά και της μείωσης των μεταναστών που παραμένουν στη χώρα.
Μάλιστα, καλεί την Πολιτεία να αποφασίσει ποιες πολιτικές πρέπει να υιοθετηθούν με στόχο την ενσωμάτωση όσων ατόμων έχουν εγκατασταθεί ή θα εγκατασταθούν στη χώρα μας. Η έκθεση διερωτάται, μάλιστα, με δεδομένο το εκρηκτικό δημογραφικό πρόβλημα, εάν εκτιμάται ως θετική ή μη η είσοδος στο μέλλον νέων αλλοδαπών.
Για το ζήτημα των προτεινόμενων λύσεων η έκθεση υπογραμμίζει ότι η επιδοματική παρέμβαση είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται πολιτικές απασχόλησης, κυρίως για την προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας, και η δημιουργία υποδομών φροντίδας παιδιών. Τα δε επιδόματα μικρή αξία έχουν μακροπρόθεσμα, αν δεν υπάρχει ειδική μέριμνα και στεγαστική πολιτική. Επίσης, χρειάζεται προώθηση φορολογικών και άλλων κινήτρων, όπως απαραίτητη είναι και η εκπαιδευτική πολιτική και η σεξουαλική αγωγή, καθώς και πολιτικές υγιούς και ενεργούς γήρανσης. Φυσικά δεν πρέπει να παραλείπονται μέτρα για την κοινωνική ένταξη μεταναστών/μεταναστριών και θετικές δράσεις για την ανάσχεση κι αντιστροφή του brain drain, αλλά και δέσμη πρωτοβουλιών για την υγεία (υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και εθνικό σχέδιο δράσης για τις νεοπλασματικές ασθένειες), πολιτικές οδικής ασφάλειας και πολιτικές ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης.
