Τετάρτη, 01 Δεκεμβρίου 2010 21:15

«Τα τρένα που φύγαν»

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Είναι πλέον φως φανάρι ότι όλο και... σκουραίνει η προοπτική για το τρένο στην Πελοπόννησο. Ο λόγος γίνεται για ενιαία Πελοπόννησο, δεν έχει νόημα να αναφέρεται κανείς μόνο στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και να αφήσει εκτός την Ηλεία και την Αχαΐα, μιας και η μετρική γραμμή αποτελεί χαρακτηριστικό του Μοριά.
Ενα χαρακτηριστικό που καμία κυβέρνηση, από τον Εμφύλιο και μετά, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί και να αξιοποιήσει - το μόνο που γνώριζαν όλοι οι εκάστοτε κυβερνήσαντες ήταν δύο πράγματα:
Πώς να διορίζουν κόσμο και πώς να... εγγυώνται, ως Πολιτεία, για τα δάνεια του Οργανισμού, χωρίς όμως να τον ενισχύουν για να εκσυγχρονίσει εγκαίρως τις υποδομές του. Υποδομές που αποτελούν εθνική περιουσία - τουλάχιστον μέχρι σήμερα, γιατί αύριο κανείς δεν ξέρει αν θα είναι... κινέζικη ή γαλλική περιουσία ή και τα δύο...
Ισάριθμες προέκυψαν και οι συνέπειες. Αφ’ ενός, η δημιουργία ενός ΟΣΕ με δυνανάλογο πλήθος προσωπικού ως προς τις ανάγκες του, στο βωμό μιας «ανέξοδης» -όπως νόμιζαν οι ανεγκέφαλοι- εκπλήρωσης προεκλογικών ρουσφετιών. Αφ’ ετέρου, η συσσώρευση υπέρογκου ελλείμματος, το συντριπτικό ποσοστό του οποίου αφορά μη εκπληρωθείσες υποχρεώσεις τής -κατά τ’ άλλα... εγγυήτριας- Πολιτείας προς τον Οργανισμό.
Χρειάζεται «αλάφρωμα» ο ΟΣΕ, κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση επ’ αυτού. Αλλά χρειάζεται και δυναμικές πολιτικές που θα αποκαταστήσουν τον ανταγωνιστικό κοινωνικό του ρόλο ως ασφαλούς, φθηνού, οικολογικού μέσου μαζικής συγκοινωνίας.
Αντί γι’ αυτά όμως, βλέπουμε -πριν καν τη «σταύρωση»- να διαμοιράζονται «τα ιμάτια αυτού», να απαξιώνεται και να βουβαίνεται η μετρική γραμμή στην επί μισό αιώνα αφημένη στη μοίρα της Πελοπόννησο... και οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ να διατάσσονται «να φύγουν, να πάνε αλλού», σε άλλη υπηρεσία - αν βρουν θέση βεβαίως.
«Οι κενές θέσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου καθώς και οι θέσεις που θα συσταθούν θα πρέπει να είναι αντίστοιχης ή παρεμφερούς ειδικότητας της ίδιας εκπαιδευτικής βαθμίδας με αυτή που ανήκει ο μεταφερόμενος», λέει το υπουργείο.
Μάλιστα. Αλλά πού ακριβώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θεωρεί η Πολιτεία ότι υπάρχει κενή θέση «αντίστοιχης ή παρεμφερούς ειδικότητας», ας πούμε για το προσωπικό έλξης;
Ας μείνουμε εδώ, για την ώρα - μέχρι τουλάχιστον να αποδοθεί ολόκληρη η εικόνα και ο όποιος σχεδιασμός. Κι ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή - κάτι περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο για κάθε ένα από τα 50 χρόνια εκκωφαντικής σιωπής και απραξίας που επέδειξε μπροστά στο συντελεσθέν έγκλημα η συντριπτική πλειονότητα των κάθε βαθμίδας αιρετών του Μοριά, της «παλιάς Ελλάδας»...


Βασίλης Μπακόπουλος

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 04 Μαρτίου 2011 12:42

NEWSLETTER