Τετάρτη, 30 Μαρτίου 2011 12:39

«Δρόμοι παλιοί...»

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Διατηρώ το δικαίωμα να είμαι επιφυλακτικός όταν ακούω πολλά και βλέπω λίγα. Για την ακρίβεια... δεν βλέπω τίποτα - κι ακόμα δεν είμαι «αόμματος» που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Φωτόπουλος στην «Κάλπικη λίρα»...
Στην εποχή μας περισσεύουν τα λόγια, τα περισσότερα του... αέρος. Κάτι σαν τα σαλάμια δηλαδή: Διαλέγεις και παίρνεις αυτό που σου φαίνεται πιο νόστιμο.
Είναι άραγε ίδιον της Μεσσηνίας; Ή μήπως το χούι είναι ελληνικό και εκτείνεται καθ’ άπασα την επικράτειαν; Μάλλον το δεύτερο ισχύει, αλλά στην περιοχή μας κάνουμε προφανώς... πρωταθλητισμό.
Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά όσο εύκολα έχουμε τα λόγια εδώ στο Νότο -για οτιδήποτε και οποιονδήποτε- άλλο τόσο εύκολα τα ξεχνάμε, όταν έρχεται η ώρα της κρίσεως ή... της πράξεως. Και τα χάνουμε, όταν πραγματικά θα έπρεπε να τα πούμε, έξω απ' τα δόντια.
Για παράδειγμα, φανταστείτε λίγο την εικόνα στα -άμποτε να γίνουν- εγκαίνια του τμήματος του εθνικού δρόμου από την Τρίπολη ώς την Καλαμάτα ή έστω και μέχρι την Τσακώνα:
Θα περισσεύουν βεβαίως οι θριαμβολογίες -όσων κυβερνούν τότε- όπως βέβαια και οι ευχαριστίες των τοπαρχών μας, σε βαθμό απαράδεκτης δουλικότητας φοβάμαι. Και γιατί; Επειδή η Ελληνική Πολιτεία -μαζί με ιδιώτες- θα έχει κατορθώσει να κατασκευάσει 80 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου, μετά από σχεδόν 3 δεκαετίες και μετά από δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ!
Αναρωτιέμαι, όμως. Θα σκεφτεί κανείς τότε να ζητήσει έστω μία συγγνώμη απ' όλον αυτό τον κόσμο, που όλον αυτό τον καιρό υπέμεινε τον τρόμο και την ταλαιπωρία μιας κατ' επίφασιν εθνικής οδού;
Θα κοιτάξει κανείς στα μάτια τους δεκάδες χιλιάδες οδηγούς και επιβάτες που χρόνο με το χρόνο κατάπιναν τα ίδια επικίνδυνα κι ατέλειωτα χιλιόμετρα σαν πολίτες τέταρτης κατηγορίας... ακούγοντας πολλά και βλέποντας λίγα; 
Και θα σκεφτεί κανείς, αντί για γελοίες τελετές, να κάνει απλώς ένα σεμνό μνημόσυνο για όλους όσοι χάθηκαν αυτά τα 30 χρόνια σε τροχαία, πάνω στη χιλιομπαλωμένη ελικοειδή άσφαλτο, κινούμενοι σ' ένα δρόμο καρμανιόλα; Θα τους σκεφτεί κανείς;
Χωρίς τύψεις;

 

Βασίλης Μπακόπουλος


NEWSLETTER