Είναι προσφιλής τακτική πολλών.... συνανθρώπων μας να σε περιτριγυρίζουν με σκοπό να επιτύχουν το σκοπό τους, άσχετα από το αν αυτός στερείται ίσως λογικής ή ακόμη και νομιμότητας. Αλλά κι αν αυτό που ζητούν είναι κάτι σωστό ή έστω λογικοφανές, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η υποκρισία τους;
Οταν βοηθάς την προσπάθειά τους επισημαίνοντας καταστάσεις και γεγονότα ή ακόμα και προβαίνοντας σε κρίσεις τις οποίες φυσικά δεν σου τις επιβάλλει κανείς, αλλά τυχαίνει να ευνοούν τον στόχο τους, τότε όλα καλά. Αν όμως τολμήσεις να εκφράσεις διαφορετική άποψη από το “κοπάδι”, τότε τα πρόβατα μετατρέπονται σε... λύκους και προσπαθούν -μάταια βέβαια τις περισσότερες φορές- να σε δαγκώσουν.
Δεν είδα κανείς να αναρωτιέται για το όνομα του... συντάκτη κειμένων που όταν δημοσιεύτηκαν τους άρεσαν και τους εξυπηρετούσαν. Οταν όμως δημοσιευτεί μια άλλη άποψη, αμέσως σπεύδουμε να αναζητήσουμε το όνομα του "ρεπόρτερ" μεταξύ... κρατικών υπαλλήλων ή αιρετών - κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια.
Αν δηλαδή οι ίδιοι έβγαζαν εφημερίδες, θα διαμόρφωναν το θεματολόγιό τους με βάση τα γούστα της Ιπποκράτους, της Συγγρού και των παραμάγαζών τους. Αυτών δηλαδή, τους οποίους ψήφισαν χτες αλλά... πριν αλέκτορα φωνήσαι τους κράζουν, ενθυμούμενοι τον επαναστατικό τους εαυτό - που ακόμα κι αν τον είχαν μέσα τους (λέμε τώρα!) κάποιοι κάπου κάποτε φρόντισαν επιμελώς να τους τον κρύψουν μήπως και χαλάσουν τη δουλειά.
Κυρίες και κύριοι, μη φοβάστε ότι τα “ψεύδη” μας θα σας βλάψουν. Κάθε αγώνας που έχει βάση θα δικαιωθεί αργά ή γρήγορα, ακόμα κι αν εμείς... προσπαθούμε, όπως νομίζετε, να σας τον χαλάσουμε.

Δημήτρης Πλεμμένος