Εχουμε κατά καιρούς κάτι περίεργα χούγια στην Καλαμάτα... Τα τελευταία χρόνια, λες και άλλα βασικά προβλήματα της πόλης έχουν λυθεί, αναλωνόμαστε σχεδόν κάθε καλοκαίρι με τη Ναυαρίνου εφαρμόζοντας διάφορα μέτρα. Αλλοτε πειραματικά, πρόσφατα δε καλλωπιστικά... ποτέ όμως ουσιαστικά και δραστικά.
Κι αυτά, μόνο στη Ναυαρίνου και μόνο το καλοκαίρι. Η Αριστομένους, που νότια της Νικηταρά είναι κόλαση χειμώνα - καλοκαίρι, ελάχιστα μας έχει απασχολήσει. Εκτός κι αν επικαλεστεί κανείς τις παρεμβάσεις για την ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, την οποία οσονούπω, κατά τα λεγόμενα του δημάρχου μας, θα ξεκινήσει η δημοτική αρχή...
Δηλαδή, παρεμβάσεις... καλλωπιστικού χαρακτήρα επί της ουσίας -και εν μέσω σοβούσας κρίσης- που δεν συνοδεύονται από κάποιο έργο ανάσας για την αποκαλούμενη κεντρική ζώνη της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Το ίδιο εντυπωσιακά απούσες είναι βέβαια οι ουσιαστικές παρεμβάσεις και στην παραλιακή ζώνη. Εκεί οι δημοτικές αρχές, με την επίκληση κατά το δοκούν της ασάφειας του θεσμικού καθεστώτος, μοιάζει να δυσκολεύονται να εφαρμόσουν τους στοιχειώδεις κανόνες που... κατά κανόνα καταπατούνται κάθε καλοκαίρι!
Προφανώς, υπό αυτό το πρίσμα, η Αριστομένους να δείχνει πιο εύκολος «στόχος»... μέχρι τώρα τουλάχιστον.
Και μέσα σε όλο αυτό το γενικό αλαλούμ, εμφανίζονται κάποιοι που υπερθεματίζουν στον εξοβελισμό των αυτοκινήτων από το κέντρο της πόλης - θεωρώντας ίσως ότι τα τετράτροχα φεύγοντας από το κέντρο θα πάνε στην... Παραλία, φέρνοντας και πελατεία.
Αδυνατούν μάλλον -ή δεν θέλουν καν, για να είμαι πιο ακριβής- να σκεφτούν ότι αργά ή γρήγορα η όποια δημοτική αρχή, για λόγους ισότητας και μόνο, θα πρέπει να εφαρμόσει ελεγχόμενη στάθμευση και στη Ναυαρίνου.
Και τότε, στ’ αλήθεια, έχει να πέσει πάρα πολύ γέλιο...

Βασίλης Μπακόπουλος