Εβδομάδα κυκλοφοριακού αυτή που διανύουμε για το Δήμο Καλαμάτας, την ώρα που η θερινή περίοδος φέρνει -ιδίως τα Σαββατοκύριακα- αυξημένο κυκλοφοριακό φορτίο και ταυτόχρονα έρχονται στην επιφάνεια διαχρονικά ζητήματα. Η ανάγκη μίας πλήρους κυκλοφοριακής και συγκοινωνιακής μελέτης, η οποία θα ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα της μεσσηνιακής πρωτεύουσας και της ευρύτερης περιοχής είναι πλέον πιο ορατή από ποτέ. Αρκεί να κάνεις μία βόλτα από ορισμένες πόλεις της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας, τις οποίες παρεμπιπτόντως πιθανώς και να μην τις έχουμε ως... περήφανοι Νοτιοελλαδίτες και σε μεγάλη υπόληψη, για να καταλάβεις ότι η πεζοδρόμηση μεγάλου μέρους του κέντρου τους δεν αποτελεί ουσιαστικά είδηση. Λάρισα, Καρδίτσα και Τρίκαλα έχουν στήσει ένα δίκτυο πεζοδρόμων που σε συνδυασμό με την οργανωμένη συγκοινωνία και τον ποδηλατόδρομο συνθέτουν ένα σκηνικό ανθρώπινης διαβίωσης, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θυμίζει ουσιαστικά ελληνική πραγματικότητα. Παράλληλα δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι η ανάπτυξη διευρυμένου δικτύου πεζοδρόμων οδηγεί σύντομα σε οικονομική ανάπτυξη έστω και τοπικής κλίμακας, αφού δίνεται η δυνατότητα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις να προωθήσουν τα προϊόντα τους με καλύτερο τρόπο σε συνδυασμό με την αυξημένη διέλευση πεζών από το σημείο. Και πριν σπεύσουν να πουν κάποιοι ότι έτσι μαζί με το δίκτυο πεζοδρόμων θα διευρυνθεί και το... δίκτυο καφετεριών, σκεφτείτε πόσο πιο εύκολα κάποιος μπορεί να “χαζέψει” τις βιτρίνες σε πεζόδρομο σε σχέση με τα κλασικά πεζοδρόμια. Κι αν ακόμα το παραπάνω σκεπτικό το ενστερνίζονται αρκετοί, η δημοτική αρχή εξακολουθεί να λέει ότι προς το παρόν δεν σκέφτεται την πλήρη ή μερική πεζοδρόμηση της Ναυαρίνου κάνοντας λόγο για αντιδράσεις επιχειρηματιών. Φρέσκο πάντως παραμένει στη μνήμη μας το αντίστοιχο παράδειγμα της Αριστομένους, όπου τις αρχικές φωνές διαδέχθηκαν τα χαμόγελα έστω και δειλά.

Δημήτρης Πλεμμένος