Η συμφωνία, επί της αρχής, με τη μέθοδο της παραχώρησης σε ιδιώτες  είναι το σημαντικό προκειμένου να προχωρήσουν όλα τα επόμενα βήματα με μεγαλύτερη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Υπάρχει δηλαδή κοινή βάση για να γίνει  συζήτηση. Είναι άλλο να επιδιώκεις μεγαλύτερη διαφάνεια και συμμετοχή  στην απόφαση και άλλο να επιδιώκεις το δημόσιο να σου δώσει χρήματα για να κάνεις μονάδες διαχείρισης. Το δημόσιο δεν έχει χρήματα για να φτιάξει τέτοιες μονάδες, αλλά ακόμα και αν βρει – προφανώς με νέα δανεικά - η κατασκευή και η λειτουργία τους θα είναι πολλαπλώς ποιο ακριβή. Αυτό έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία. Για όσους φαντασιώνονται συγκρούσεις με τα εργολαβικά συμφέροντα αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι εργολάβοι υπήρχαν και πριν τα ΣΔΙΤ, θα υπάρχουν και μετά, εκτός και αν τους …κρατικοποιήσουμε! Όποιος, τέλος, φοβάται μην «κονομήσουν» οι εργολάβοι με τις συμβάσεις παραχώρησης, τους πληροφορούμε ότι το ίδιο θα συμβεί και αν αναλάβουν να φτιάξουν τις μονάδες για λογαριασμό του δημοσίου.

Ο Βουδούρης ορθά λοιπόν τάσσεται υπέρ των συμβάσεων παραχώρησης, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη και τον αναπτυγμένο κόσμο. Μπορεί να προσγειώνει ανώμαλα πολλούς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που άλλα πιστεύουν και φαντάζονται, αλλά καλύτερα να συνηθίζουν με τα μικρά, για να αντέξουν στα μεγαλύτερα που έρχονται. Ο Βουδούρης σωστά υποστηρίζει ότι η διαχείριση των σκουπιδιών αποτελεί την απόδειξη ανικανότητας του συστήματος Τατούλη. Όπως πολλές φορές  έχει επισημανθεί ο Τατούλης και οι περί αυτόν διαχειρίστηκαν αλαζονικά, αυτάρεσκα και με αποκλεισμούς  την υπόθεση της διαχείρισης των σκουπιδιών.  Δεν κατέστησε συμμέτοχους τούς άμεσα συναρμόδιους δημάρχους και δεν ενημέρωσε ουσιαστικά φορείς και πολίτες. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι το κλίμα καχυποψίας αλλά και οι σοβαρές παραλείψεις που διαπιστώνονται σε κρίσιμα ζητήματα της διαχείρισης των σκουπιδιών.

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, με την θετική του στάση απέναντι στις συμβάσεις παραχώρησης, δίνει τη δυνατότητα, τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και αμέσως μετά τις εκλογές, να αναπτυχθεί ένας ουσιαστικός διάλογος για το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών. Να φύγουμε από τις αερολογίες και τα ιδεολογήματα και να προσγειωθούμε στον υπαρκτό κόσμο της οικονομίας και της λογικής. Να συζητηθεί με τη συμμετοχή των δήμων ο τρόπος μείωσης του κόστους διαχείρισης των απορριμμάτων. Να εξεταστούν όλα τα περιβαλλοντικά ζητήματα και να  ληφθούν τα  αναγκαία μέτρα, έτσι ώστε να κλείσει το ζήτημα της χωροθέτησης των μονάδων. Να δρομολογηθούν λύσεις βιώσιμες, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα και να ξεκινήσει ταυτόχρονα και ένας μακροπρόθεσμος προγραμματισμός για ανάπτυξη ακόμα πιο φιλικών λύσεων στη διαχείριση των απορριμμάτων, με προώθηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων ανακύκλωσης.

Η διαχείριση των απορριμμάτων δείχνει ότι το  ζήτημα των εκλογών δεν είναι το  μνημόνιο και το αντιμνημόνιο.  Τα απορρίμματα τα πετάμε στα χαντάκια, ξοδεύοντας ταυτόχρονα τεράστια ποσά, επειδή κανένας δεν ήθελε να πάρει το πολιτικό κόστος, λαμβάνοντας δυσάρεστες αποφάσεις. Τα σκουπίδια καταστρέφουν το περιβάλλον, γιατί επί σειρά ετών κάποιοι έκαναν «διαβούλευση» και «μελετούσαν» το πρόβλημα, και κάποιοι άλλοι λαϊκίζοντας χτυπούσαν το τύμπανο του τοπικισμού. Η χώρα έφτασε στο μνημόνιο, γιατί η πολιτική τάξη δεν έπαιρνε αποφάσεις που δεν είχαν φιλολαϊκό πρόσημο. Η έξοδος από την κρίση θα έλθει όταν όλοι κατανοήσουν ότι αυτό που χρειάζεται είναι ένα ουσιαστικό σχέδιο που θα λύνει προβλήματα και θα αντιμετωπίζει υστερήσεις. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε  τίποτα, αρκεί να αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε αυτά που άλλοι κάνουν χρόνια τώρα. Βασικά να αποφασίσουμε αν θέλουμε να αντιγράψουμε την αναπτυγμένη Ευρώπη ή τον παρακμιακό τρίτο κόσμο. Ο Βουδούρης με τη στάση του υπογραμμίζει ότι, μπορεί να αλλάζει εύκολα και συγκυριακά κόμματα, αλλά, έχει τουλάχιστον σταθερό Ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

• Επειδή οι μέρες είναι πονηρές και οι κωλοτούμπες στην ημερήσια διάταξη, για όποιον έχει αμφιβολία για το τι ακριβώς ειπώθηκε από τον υποψήφιο περιφερειάρχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το ακούσει στο: http://www.drt915.gr/index.php/peloponnese/item/7251-symfonei-me-ta-sdit-kai-den-tha-akyrosei-to-diagonismo-gia-ta-skoupidia-o-od-voudoyris-ixos

Υ.Γ.  Από την εποχή που ο κόσμος έτρεχε να γεμίσει τα παγούρια με το θαυματουργό νερό του Καματερού, περάσαμε στους διψασμένους για λύσεις ευεργετών, τύπου Σώρρας. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι όλα είναι μια συνωμοσία, είναι εύκολο να πιστεύουν ότι υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι που δεν τους ξέρει κανένας και δεν έχουν καμιά γνωστή επιχείρηση αλλά ξεπερνούν σε πλούτο τον Μπιλ Γκέιτς! Είναι λογικό, έτσι, να χάνονται σε ανούσιες αναζητήσεις εγγράφων και μυστηρίων και να μη ζητούν απλώς το λογαριασμό που έχει μέσα τα λεφτά, με πιστοποίηση από την αντίστοιχη κεντρική τράπεζα. Δεν συνειδητοποιούν, τέλος, ότι αφού έχουν να κάνουν με έναν τόσο πλούσιο άνθρωπο, γιατί αυτός δεν αγοράζει δέκα τηλεοπτικούς σταθμούς και πέντε εφημερίδες – τζάμπα πωλούνται τα περισσότερα- για να πει την αλήθεια στο «παραπληροφορημένο λαό»; Ένας παρόμοιος μυστήριος τύπος «αγόραζε» μια ποδοσφαιρική ομάδα και ζητούσε και αυτός λογιστικούς ελέγχους του χρέους και εγγυήσεις από τους ιδιοκτήτες. Εύλογα  του ζήτησαν να δείξει τα λεφτά, αλλά τη μια είχαν αργία στα Εμιράτα και την άλλη αρώστησε ο υπάλληλος, για να τον πάρουν τελικά στο κυνήγι. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και στη συγκεκριμένη υπόθεση. Το τραγικό είναι ότι τώρα δεν παίζουν με μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά με μια ολόκληρη χώρα, χρησιμοποιώντας ευκολόπιστους που αγαπούν την χώρα τους και πιστεύουν σε θαύματα και ανύπαρκτες λύσεις.

panagopg@gmail.com