Αντίθετα βγαίνουν διάφορα τριτοκλασάτα κομματικά στελέχη να μας πουν για το πόσο εκσυγχρονιστικό μέτρο είναι οι δασικοί χάρτες και διάφοροι… σύμβουλοι να λένε για το πόσο εύκολη είναι η διαδικασία και πως αυτή θα ολοκληρωθεί. Με άλλα λόγια «δυο λαλούν και τρεις χορεύουν» μιας και είναι φανερό ότι δεν έχει κατανοηθεί το μέγεθος του προβλήματος. Το θέμα δεν είναι η θεωρητική συζήτηση περί χρησιμότητας των δασικών χαρτών, αλλά το πώς αυτοί πάνε να εφαρμοστούν στην πράξη. Εκεί είναι το πρόβλημα και βέβαια «για να λέμε και του στραβού το δίκιο» αν δεν υπήρχε μνημόνιο, εκείνο που θα έσκιζαν μέρα μεσημέρι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων, δεν θα μιλούσαμε σήμερα για δασικούς χάρτες!
Να συνοψίσουμε λοιπόν για να μη χανόμαστε. Οι δασικοί χάρτες έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια και δεν έγιναν γιατί το παλιό πολιτικό σύστημα δεν ήθελε να τα χαλάσει με τους πολίτες-πελάτες. Επιπρόσθετα, όπως και το Κτηματολόγιο έτσι και το Δασολόγιο είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που χτυπάει πάνω σε πολλές υπάρχουσες καταστάσεις οι οποίες δεν μπορούν να μην ληφθούν υπόψη γι' αυτό και δεν έχουν προχωρήσει τα συγκεκριμένα εργαλεία εδώ και χρόνια. Το μνημόνιο θεωρεί βασικό προαπαιτούμενο το Δασολόγιο γιατί θεωρεί ανήκουστο μια ευρωπαϊκή χώρα να μην έχει ακόμα οριοθετήσει τι είναι δάσος. Ο στόχος είναι να ορίζεται με ακρίβεια το τι υπάρχει έτσι ώστε να οριστεί στη συνέχεια το τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και τι υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποχαρακτηριστεί για να προχωρήσει μια επένδυση με αντικειμενικό και γρήγορο τρόπο και όχι μέσα από διαδικασίες που όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται.
Για να υπάρξουν όμως δασικοί χάρτες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν κάποια πράγματα με ανοικτό πνεύμα στα πλαίσια της πραγματικότητας. Να πουν, για παράδειγμα, αυτά που είναι ελιές και φαίνονται καθαρά στους χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τους οποίους εδώ και χρόνια παίρνουν οι αγρότες επιδότηση, με μια απλή αίτηση από τους ενδιαφερόμενους και χωρίς κανένα οικονομικό κόστος να γίνεται η συσχέτιση και να αποχαρακτηρίζονται είτε φαίνονταν δάσος το 1945 ή το 1970 κλπ. Ποιος το απαγορεύει αυτό το απλό και γιατί δεν γίνεται; Θα μαζευτούν πολλές αιτήσεις όπως είπε κάποιος; Δηλαδή δεν έχει ο κόσμος τι να κάνει και θα πηγαίνει να κάνει αίτηση για να συσχετισθούν οι χάρτες του 1945 με του ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα τρελαθούμε εντελώς;
Με αυτή την απλή κίνηση λύνεται το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος στη Μεσσηνία σχεδόν κατά 90%. Αποτυπώνεται η πραγματικότητα και μπαίνει μια τάξη. Τι νόημα έχει να ψάχνει κάποιος τα σκίνα και τις ασφάκες του 1945 οι οποίες έγιναν ελιές εδώ και χρόνια; Μήπως το πρόβλημα του δασικού πλούτου ήταν το ξελόγγωμα για να φυτευτούν 10 ρίζες ελιές; Αυτό το απλό και τόσο εύκολο και τεχνικά και ουσιαστικά γιατί δεν το αντιλαμβάνονται και δεν το κάνουν; Θέλουν να πάρουν χρήματα από τη συγκεκριμένη διαδικασία ή θέλουν να μπλέξουν τους αγρότες σε μια νέου τύπου συναλλαγή με διάφορους νταραβερτζήδες που θα «καθαρίζουν» στις επιτροπές και θα κρίνουν τι είναι και τι δεν είναι δάσος και σε ποιον ανήκει το χωράφι με άλλου τύπου κριτήρια;
Το πρόβλημα για να τελειώνουμε δεν είναι οι δασικοί χάρτες ούτε το νομοθετικό πλαίσιο που προϋπήρχε, αλλά ο τρόπος που γίνεται η εφαρμογή. Αν υπάρχει αντίληψη της πραγματικότητας, όλα μπορούν να λυθούν μέσα στο υπάρχον πλαίσιο και με τους υπάρχοντες χάρτες και διαδικασίες. Τα πράγματα είναι πολύ απλά όταν κάποιος αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Οταν θεωρητικολογεί δεν δίνει λύσεις, απλώς δυσκολεύει μια διαδικασία, την καθιστά βάσανο για τους πολίτες και τελικά την υπονομεύει. Δεν ξέρουμε αν το έχουν καταλάβει οι «φωστήρες» ότι υπάρχει κίνδυνος χιλιάδες ιδιοκτήτες να μην κάνουν τίποτα. Να μην κάνουν καμία αίτηση για αναθεώρηση, να τα παρατήσουν έτσι και να μεταβιβάσουν το πρόβλημα σε ένα επόμενο επίπεδο στο μέλλον. Να υπάρχουν χάρτες που να δείχνουν δάσος, να είναι ελιές και σε μια μελλοντική μεταβίβαση να τρέχουν οι κληρονόμοι ή οι αγοραστές να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες ή να πηγαίνουν μέσω δικαστηρίων να κάνουν χρησικτησίες.
Θα έχουμε δηλαδή δασικούς χάρτες στα χαρτιά και στην πραγματικότητα ιδιοκτησίες οι οποίες δεν θα μπορούν να μεταβιβαστούν ή θα μεταβιβάζονται μερικώς και το άλλο… αυτοδικαίως. Με δύο λόγια θα έχει γίνει μια τεράστια τρύπα στο νερό γιατί η χώρα δεν θα έχει τους δασικούς χάρτες σαν αναπτυξιακό εργαλείο και πυξίδα, αλλά ολίγον από χάρτες και πολύ από γκρίζες ζώνες. Ας σταματήσει λοιπόν το καλαμπούρι του αυτοθαυμασμού για την τεράστια μπαρούφα που πάνε να εφαρμόσουν και να δουν την πραγματικότητα δίνοντας λύσεις που θα οδηγήσουν σε πραγματικούς δασικούς χάρτες. Οποιοι ψάχνουν για εύσημα, μην ανησυχούν θα τα εισπράξουν στις επόμενες εκλογές, όποτε και όπου αυτές γίνουν. Εχουν όλοι πλέον καταλάβει και τους ψευτολόγους και τους παραμυθατζήδες και τους εντελώς ανίκανους. Δεν χρειάζεται να κοπιάζουν για να το αποδείξουν.
panagopg@gmail.com
