Το ζήτημα δεν είναι λοιπόν τι θα πράξει ο Νίκας, ο οποίος το πιθανότερο είναι να συνεχίσει στο Δήμο Καλαμάτας, αλλά το αν θα βρεθεί αντίπαλος ή αντίπαλοι οι οποίοι μπορούν να του βάλουν δύσκολα.
Ο δήμαρχος Καλαμάτας, όπως και κάθε πολιτικός, δεν θέλει να πάει ηττημένος στο σπίτι του - και θα ολοκληρώσει τον κύκλο του μόνο όταν εκτιμήσει ότι είναι πιθανότερη η ήττα από τη νίκη. Τα πράγματα στην πολιτική είναι απλά· πολύπλοκα γίνονται όταν προσπαθείς να κάνεις τις επιθυμίες σου γεγονότα.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει άλλη πολιτική πρόταση για τη διοίκηση του Δήμου Καλαμάτας, και το αντίστοιχο πρόσωπο το οποίο να μπορεί να την υπερασπιστεί. Η Καλαμάτα δεν χρειάζεται απλώς έναν υποψήφιο ο οποίος να διώξει το Νίκα, αλλά έναν υποψήφιο που να μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο. Να δώσει νέα πνοή και ώθηση στην πόλη, να βγάλει στο προσκήνιο νέες δυνάμεις. Το να πάει ο Νίκας κάπου αλλού ή στο σπίτι του και να έρθει στο δήμο κάποιος που δεν θα μπορεί να κάνει ούτε τα στοιχειώδη, δεν είναι προς όφελος της πόλης. Σε αυτή την περίπτωση ας μείνει ο Νίκας όσο μπορεί και επιθυμεί. Εχει άλλωστε αποδειχτεί ότι τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν πολύ χειρότερα, όταν η αλλαγή δεν έχει συγκεκριμένα πολιτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Η νέα πρόταση όμως πώς μπορεί να προκύψει; Τα κόμματα που σε άλλες ιστορικές φάσεις έπαιζαν ρόλο στην οικοδόμηση συνδυασμών και την ανάδειξη υποψηφίων είναι σήμερα αποδυναμωμένα και απαξιωμένα. Η ΝΔ συνεχίζει να στηρίζει το Νίκα, και παρότι αρκετοί θα ήθελαν μια αποχώρησή του δεν μπορούν καν να την θέσουν, πολύ περισσότερο να την επιβάλουν. Το δήμαρχο Καλαμάτας τον στήριξε ως υποψήφιο ο Αντώνης Σαμαράς στην παντοκρατορία του - το να δηλώνουν τώρα διάφορα εξαπτέρυγα ότι δεν τον θέλει είναι τουλάχιστον αστείο, όταν μάλιστα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ο Νίκας έχει άριστες προσωπικές και πολιτικές σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ποιος Σαμαράς λοιπόν και πράσινα άλογα; Η ΝΔ στο δήμο Καλαμάτας θα κάνει ό,τι πει ο Νίκας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκλωβιστεί με την υποψηφιότητα Μάκαρη και δεν έχει περιθώρια να αναζητήσει κάτι καλύτερο. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός έχει δεδομένη δυναμική, η οποία άγγιξε τα όριά της στις προηγούμενες εκλογές. Ως αντιπολίτευση δεν κατάφερε να θέσει συνολικά μια διαφορετική ατζέντα στο δήμο, ενώ η παρουσία στα Δημοτικά Συμβούλια χαρακτηρίζεται από... χαμηλές πτήσεις. Με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ σε φάση δημοσκοπικής κατάρρευσης, ο συγκεκριμένος κομματικός σχηματισμός δεν μπορεί να δώσει ώθηση σε έναν φρέσκο συνδυασμό, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις και φυγόκεντρες τάσεις εάν γίνει προσπάθεια "αδειάσματος" του υπάρχοντος. Ο συγκεκριμένος χώρος έχει απολύτως προβλέψιμη δυναμική και δεν υπάρχουν πρόσωπα τα οποία να μπορούν να κάνουν την υπέρβαση. Δεν μπορεί λοιπόν από εδώ να αναμένεται κάτι σημαντικό.
Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, που έχουν παράδοση στελεχών και ιστορική αναφορά στο Δήμο Καλαμάτας, είναι σε φάση ανασύστασης με άγνωστη την κατάληξη της προσπάθειας. Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα, ούτε αυτά μπορούν από μόνα τους να στηρίξουν μια υποψηφιότητα η οποία να θέτει ζητήματα και να αμφισβητεί την παρούσα κατάσταση.
Αν λοιπόν τα πράγματα παραμείνουν στα πλαίσια των κομματικών σχηματισμών και των δυνατοτήτων τους, η νέα θητεία Νίκα είναι κάτι λιγότερο από σίγουρη. Τι μπορεί να την αμφισβητήσει; Η κόπωση του εκλογικού σώματος από την πολύχρονη παραμονή των ίδιων προσώπων στην τοπική εξουσία, σε συνδυασμό με την υποψηφιότητα ανθρώπων οι οποίοι πείθουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω. Να δίνουν έστω τη ψευδαίσθηση ότι δεν θα είναι χειρότεροι. Μπορούν να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι; Θεωρητικά είναι δύσκολο, αλλά μπορούν.
Στην Καλαμάτα υπάρχουν δυνάμεις που νιώθουν απελευθερωμένες από κομματικούς χώρους και δεσμεύσεις. Εχουν ισχυρή επαγγελματική και κοινωνική παρουσία, και μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί είναι σκόρπιοι, δεν μαζεύονται και δεν είναι εύκολο να συντονιστούν και να στρατευτούν πίσω από έναν επικεφαλής και μια κοινή ατζέντα. Ο καθένας έχει τα δικά του προτάγματα, τις δικές του φιλοδοξίες και αγωνίες.
Οι επιτυχημένοι επαγγελματίες στα χρόνια της κρίσης έχουν βασικό μέλημά τους την επιβίωση, δύσκολα λοιπόν «θ' αφήσουν το γάμο για να πάνε για πουρνάρια». Αυτό που μπορεί να τους ενώσει και να τους κινητοποιήσει είναι η παρουσίαση ενός σχεδίου για την πόλη και την περιοχή, το οποίο θα κινείται πέρα από τα συνηθισμένα. Θα πείθει για την αξία του, δίνοντας προοπτική σε όλους μαζί και στον καθένα ξεχωριστά. Ενα σχέδιο, δηλαδή, που θα κινητοποιεί τις ενεργές οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις της πόλης, με στόχο την ανάπτυξή της και όχι το μοίρασμα θέσεων εξουσίας ή καταγραφής κομματικών ποσοστών.
Δύσκολα πράγματα, αλλά μόνο μέσα από αυτό το πρίσμα μπορεί να υπάρξει -και να έχει τελικά νόημα- η όποια αλλαγή.
Του Γιώργου Παναγόπουλου
