Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 05 Δεκεμβρίου 2011 12:51

Νησίδες αυταπάτης... στον ωκεανό της αλήθειας

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)



Πριν από λίγα χρόνια, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου ένας άπειρος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος εκτιμούσε φωναχτά ότι θα πάρει περισσότερους σταυρούς από τους υπόλοιπους υποψήφιους, επειδή στις περιοδείες οι πολίτες τού έσφιγγαν θερμά το χέρι λέγοντας ότι θα τον ψηφίσουν. Ταυτόχρονα κοκορευόταν ότι κάνει προεκλογική εκστρατεία χωρίς συμβούλους μάρκετινγκ και θα νικήσει όλους αυτούς που έχουν μπερδέψει την πολιτική με τη διαφήμιση. Οταν τον ρώτησα αν υπάρχει ενδεχόμενο να τον κοροϊδεύουν οι πολίτες, μου απάντησε ότι δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν - και συνέχισε αισιόδοξος την προεκλογική του εκστρατεία. Το βράδυ των εκλογών διαπίστωσε ότι τον ψήφισαν μόνο οι στενοί του συγγενείς κι έπεσε σε βαριά κατάθλιψη. Μετά από πολλούς μήνες με συνάντησε στο δρόμο και με ρώτησε αν μπορώ να του εξηγήσω για ποιους λόγους δεν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος, ενώ είχε κάνει μια τόσο καλή εκστρατεία. Αντιλαμβανόμενος ότι έχει επιλέξει να ζει σε μια νησίδα αυταπάτης επειδή φοβάται τον ωκεανό της αλήθειας, του απάντησα ότι στην πολιτική πολλά γεγονότα είναι ανεξήγητα και τον άφησα σχεδόν έτοιμο να περάσει τις πύλες του... Χαρδαβέλα.
Την ίδια περίοδο, αρκετά χρόνια πριν φανούν τα σύννεφα της οικονομικής ύφεσης πάνω από την Ελλάδα, ένας επιτυχημένος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας προσπαθούσε να με πείσει ότι είχε χτίσει μια τόσο υγιή και εύρωστη επιχείρηση ώστε δεν φοβάται καμία φουρτούνα. Προσπάθησα να του πω να μη λέει μεγάλες κουβέντες γιατί κατά τη διάρκεια της Ιστορίας έχουν καταστραφεί εταιρείες-κολοσσοί, αλλά σύντομα διαπίστωσα ότι προτιμά να ζει στη δική του νησίδα αυταπάτης. Πριν από λίγες εβδομάδες που τον συνάντησα ξανά, βρισκόταν σε βαριά κατάθλιψη γιατί αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο στην επιχείρησή του, εξαιτίας δυσβάσταχτων χρεών. “Γιατί να συμβεί αυτό στη δική μου επιχείρηση;” με ρώτησε - κι εγώ του απάντησα ότι στην οικονομία κάποιες εξελίξεις είναι... ανεξήγητες. Εδειξε μάλλον ικανοποιημένος με την απάντηση, κι εγώ ανακουφίστηκα γιατί η ανούσια κουβέντα τελείωσε γρήγορα και χωρίς να κουραστώ. Αλλωστε εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχω μάθει ότι δεν απαντάς σοβαρά σε μια γελοία ερώτηση. Αν λοιπόν κάποιος σου πει “είμαι ο θεός, τι θέλεις να κάνω για σένα;” οφείλεις να απαντήσεις: “Να πεις χαιρετίσματα στην Παναγία και τον Ιησού”.
Μικρός θεός αισθανόταν κι ο φίλος στον οποίο διηγήθηκα πρόσφατα τις δυο παραπάνω ιστορίες, θέλοντας να του εξηγήσω ότι σήμερα οι περισσότεροι Ελληνες ζουν πραγματικά σε νησίδες αυταπάτης. Πριν προλάβω να τελειώσω τις ιστορίες, μου “εξήγησε” ότι οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες ζουν σε άλλο κόσμο - γι' αυτό κι ο ίδιος είναι πολύ εξαγριωμένος με τους προϊστάμενους του και το αφεντικό του, που δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική αξία της εργασίας του. Πήγα να εξηγήσω στον αριστερό εργαζόμενο φίλο μου ότι “σε περίοδο ύφεσης...”. Ομως σταμάτησα αμέσως τη σκέψη μου, γιατί είναι ανόητο να αναπτύσσεις σοβαρά επιχειρήματα σε μια γελοία συζήτηση.
Την εβδομάδα που μας πέρασε συνάντησα το φίλο μου στο δρόμο και μου είπε ότι τον απέλυσαν από τη δουλειά του. Με σκεπτικό ύφος πρόσθεσε: “Εγώ δεν θα χαθώ. Να δω όμως τι θα κάνει τώρα αυτή η επιχείρηση κι οι 20 άλλοι εργαζόμενοι. Τώρα που έφυγα κι εγώ είναι καταδικασμένοι. Θα μπει λουκέτο και θα μείνουν άνεργοι κι οι υπόλοιποι”. Βρήκα τότε μια δικαιολογία κι έφυγα τρέχοντας. Ηταν φανερό: Για να μη πάθει βαριά κατάθλιψη στον ωκεανό της αλήθειας, ο φίλος σκαρφάλωσε στη σχεδία της... σχιζοφρένειας.
Γιατί έγραψα όλες αυτές τις ιστορίες; Για έναν απλό λόγο. Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως οι Ελληνες εδώ και πολλά χρόνια ζούσαμε σε νησίδες αυταπάτης, αγνοώντας ότι τα νησιά αυτά είναι καταδικασμένα να βυθιστούν στον ωκεανό της αλήθειας. Και τώρα ακόμα που βυθίζονται, αρνούμαστε να κολυμπήσουμε και περιμένουμε να μας στείλουν σωσίβιες λέμβους από την... “Πύλη του Ανεξήγητου”.
Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ο αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας κι ο φαντασμένος εργαζόμενος ήταν η αρχή. Αν δεν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις, να είσαι σίγουρος ότι αύριο στη θέση τους θα είσαι... εσύ. Ετσι κι αλλιώς ο βυθός είναι γεμάτος σκελετούς αναντικατάστατων.