Αν κάποιος προσπαθήσει να βρει ουσία στο πολιτικό γεγονός των εκλογών, θα μείνει στην αυξημένη συμμετοχή πολιτών σε αυτές. Ο χώρος της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι νεκρός, προκαλεί το ενδιαφέρον πολιτών οι οποίοι αναζητούν έκφραση αυτοπροσδιοριζόμενοι ως σοσιαλδημοκράτες ή κεντρώοι, με όποιο περιεχόμενο προσδίδει ο καθένας σε αυτό· άλλωστε και όσοι δηλώνουν «αριστεροί» ή «φιλελεύθεροι» μήπως εννοούν κάτι συγκεκριμένο; Νέα ηγεσία -αν και παλιά- προέκυψε, και μένει το ιδρυτικό συνέδριο για να αποσαφηνιστούν ρόλοι και αξιώματα προκειμένου να εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα για το μέλλον.

Το σίγουρο είναι ότι η ηγεσία που προέκυψε μάλλον ανακούφισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη -ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε μια ηγεσία με το βλέμμα στο κέντρο-, καθιστώντας έτσι το στόχο του για αυτοδυναμία περισσότερο εφικτό. Ο Αλέξης Τσίπρας και αυτός από τη δική του πλευρά ευχαριστημένος είναι, γιατί δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα νέο πρόσωπο της γενιά του αλλά μια παλιά γνωστή, την οποία μπορεί να τσουβαλιάσει με ευκολία μαζί με το Μητσοτάκη στο αφήγημα της οικογενειοκρατίας. Δυσαρεστημένοι δεν είναι, τέλος, ούτε οι βαρόνοι της Κεντροαριστεράς οι οποίοι εξασφαλίζουν τη συμμετοχή τους στο νέο όχημα και την προνομιακή τους σχέση με την ηγεσία, διατηρώντας βάσιμες ελπίδες εκλογής ή επανεκλογής. Συμπερασματικά όλοι ευχαριστημένοι είναι, μιας και οι όποιες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα μοιάζουν να είναι οριακές.

Η παγίωση του πολιτικού προσωπικού που θα παίξει ρόλο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε τοπικό επίπεδο. Στο νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς σε επίπεδο υποψηφίων βουλευτών φαίνεται πως θα έχουμε αναχώρηση της Νάντιας Γιαννακοπούλου για τη Β' Αθήνας και επιστροφή στο ψηφοδέλτιο της Μεσσηνίας του Δημήτρη Κουσελά, ο μηχανισμός του οποίου έδωσε μάχη για την επικράτηση της Φώφης Γεννηματά στην περιοχή. Με βάση αυτή την προοπτική δεν αναμένονται νέα ισχυρά πρόσωπα στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο, εκτός και αν η πλευρά Ανδρουλάκη επιλέξει καταγραφή και δώσει μάχη στηρίζοντας κάποιον από τη νεότερη γενιά. Τα συμπληρώματα με ξεχασμένους παπανδρεϊκούς θα είναι, τέλος, η απαιτούμενη πινελιά στη γραφικότητα.

Αλλαγές και διαφοροποιήσεις δεν αναμένονται και στα πρόσωπα που παίζουν ρόλο σε δήμους και περιφέρεια, είτε ως πρωταγωνιστές είτε ως κομπάρσοι. Τα πρόσωπα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται στις παρούσες συνθήκες στο προσκήνιο θα προσπαθήσουν να κάνουν παιχνίδι και στη νέα φάση, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους τη διατήρηση τουλάχιστον του ίδιου ρόλου. Είναι προφανές ότι με βάση αυτή την πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει κάτι καινούργιο στα αυτοδιοικητικά πράγματα προερχόμενο από το συγκεκριμένο χώρο. Στην Περιφέρεια η προσκόλληση μιας μεγάλης μερίδας στελεχών στο άρμα Τατούλη δημιουργεί ένα τεράστιο βαρίδι για το χώρο. Η ΝΔ όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να στηρίξει νέα υποψηφιότητα Τατούλη και θα μείνουν μόνο κάποιοι από την Κεντροαριστερά να «σπρώχνουν» για χρίσμα, με το επιχείρημα ότι αν περάσει στο δεύτερο γύρο μπορεί να καταγραφεί η Περιφέρεια στο χρώμα της Κεντροαριστεράς. Το δέλεαρ μεγάλο για μια ηγεσία που νομίζει ότι το καινούργιο θα αναγεννηθεί από... τα μπάζα.

Η Κεντροαριστερά όμως, χωρίς διακριτή και αυτόνομη παρουσία στην αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να προσδοκά καλύτερο μέλλον από το συμπλήρωμα του ενός ή του άλλου πρωταγωνιστή. Παραδοσιακά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αυτοδιοίκηση - και αν θέλει να επιστρέψει, δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει το δρόμο της αυτόνομης και καθαρής καταγραφής, με στίγμα στις τοπικές κοινωνίες. Η αυτόνομη παρουσία με ένα διαφορετικό αφήγημα, σε επίπεδο ειδικά των περιφερειών, φαντάζει ως μονόδρομος, τόσο για να αποκτήσει νέο και καθαρό πρόσωπο όσο και για να απαλλαχτεί από βαρίδια όπως αυτά που διαθέτει με τη στήριξη ερμαφρόδιτων σχημάτων. Με νέα πρόσωπα και άλλο αφήγημα, ξεκινώντας από τις μικρές κοινωνίες, μπορεί να συγκροτήσει μια συνολικά διαφορετική πολιτική πρόταση: δίνοντας διέξοδο σε δημιουργικές δυνάμεις για συμμετοχή και συγκροτώντας πραγματικά έναν νέο πολιτικό φορέα από τα κάτω, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ο οποίος θα οικοδομήσει μια πραγματικά κανονική ευρωπαϊκή χώρα.

Τα πράγματα στην πολιτική είναι απλά. Σύνθετα τα κάνουν οι προσωπικές στρατηγικές του παλιού, που δίνει διαρκώς μάχες για να καθυστερήσει την έλευση του καινούργιου.