Τα όσα έχουν προηγηθεί στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας όπου έγιναν αντίστοιχα συνέδρια, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για μικρές ή μεγάλες προσδοκίες. Δεν αναμένεται να ακουστεί τίποτα καινούργιο ή να δρομολογηθεί κάτι διαφορετικό. Ο πρωθυπουργός σε μια προεκλογικού τύπου ομιλία θα υποσχεθεί δρόμους και γεφύρια και θα μοιράσει δίκαια την ανάπτυξη που θα επιτευχθεί στο μέλλον. Οι αρμόδιοι υπουργοί θα επαναλάβουν τις υποσχέσεις ανά τομέα, θα βγουν και οι φωτογραφίες με τους τοπικούς βουλευτές και παράγοντες για να γυριστεί το προπαγανδιστικό σποτ της «Ελληνικής Κυβέρνησης»!!! Και η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός προφανώς έχει ανάγκη αυτού του είδους τις εκδηλώσεις και είναι δικαίωμά του να τις πραγματοποιεί. Υπάρχουν όμως σοβαρές και βάσιμες ενστάσεις ως προς την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα αυτών των εκδηλώσεων, οι οποίες βαφτίζονται «αναπτυξιακά συνέδρια», ενώ είναι κανονικά φιέστες. Τα «αναπτυξιακά συνέδρια» δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο, είναι μια καλοπαιγμένη παράσταση που απλώς αναβιώνει με νέους πρωταγωνιστές. Το παλιό αυθεντικό δεν αντιγράφεται και δεν πρόκειται να αποσπάσει τα ίδια χειροκροτήματα, τόσο γιατί οι παλιοί μύθοι ήταν πιο ισχυροί όσο και γιατί το ιμιτασιόν δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να φτάσει το αυθεντικό. Το ξέρουμε το έργο και το έχουμε δει και με καλύτερους πρωταγωνιστές.

Η Πελοπόννησος όπως και κάθε περιφέρεια δεν θέλει ειδικά αναπτυξιακά συνέδρια και βαρύγδουπους σχεδιασμούς, αλλά απλές κινήσεις που θα απελευθερώνουν τις δημιουργικές δυνάμεις κάθε τόπου. Οι δημόσιες επενδύσεις χρειάζεται απλώς να στοχεύουν στην ενίσχυση των ιδιωτικών και στην αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πόρων της κάθε περιοχής. Τι να μας πουν δηλαδή οι αρμόδιοι υπουργοί για το ελαιόλαδο; Οτι πωλείται και εξάγεται χύμα; Χαρήκαμε, το ξέρουμε! Πώς θα πωληθεί όμως τυποποιημένο και θα κατακτήσει αγορές του εξωτερικού; Με την ενίσχυση συνεταιριστικών σχημάτων; Με την επιδότηση μικρών ιδιωτικών τυποποιητικών μονάδων; Εχουν όλα δοκιμαστεί και αποτύχει.

Η επανάληψή τους γίνεται γιατί αρνούνται να δουν όλοι το προφανές. Δεν αποδίδει το σύστημα των επιδοτήσεων, γιατί ο στόχος δεν είναι το προϊόν και η αγορά αλλά η είσπραξη της ενίσχυσης. Και αυτό δεν θα αλλάξει, γιατί κάποιοι έχουν δήθεν «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι άλλων -αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Σε μια ελεύθερη οικονομία και σε προϊόντα που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις να λειτουργήσουν οι κανόνες στην αγορά με όσο το δυνατόν λιγότερες αλλά κοινές για όλους ρυθμίσεις. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ατομικής ή πολυμετοχικής, επιτυγχάνεται όχι με επιδοτήσεις αλλά μέσα από τη χορήγηση φορολογικών κινήτρων και τη λειτουργία ενός κανονικού τραπεζικού συστήματος και όχι κρατικοδίαιτων και κατευθυνόμενων δήθεν «αναπτυξιακών εργαλείων» τοπικού ή κλαδικού χαρακτήρα. Προϊόντα, όπως το ελαιόλαδο, για να αξιοποιηθεί το συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτουν χρειάζονται μια συνολική αναθεώρηση που θα ξεκινά από τον τρόπο παραγωγής τους και θα φτάνει στην εμπορία τους. Δεν χρειάζονται δηλαδή ευχές αλλά τομές.

Το τουριστικό προϊόν της περιοχής από την άλλη πλευρά χρειάζεται ενίσχυση με έργα υποδομής. Θα ξεκαθαρίσει για παράδειγμα ο αρμόδιος υπουργός ότι δεν υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης ακόμα ενός αεροδρομίου στην Τρίπολη ανακοινώνοντας την αναβάθμιση αυτού της Καλαμάτας; Θα σταματήσουν τα καλαμπούρια με τον δυτικό οδικό άξονα μέσα από μια συνολική επαναπροκήρυξη ΣΔΙΤ με παραχώρηση επιπλέον κινήτρου για παράδειγμα τμήματος της Εγνατίας Οδού προκειμένου να καταστεί βιώσιμο και ελκυστικό; Θα προωθηθούν τα υπόλοιπα κρίσιμα οδικά τμήματα της περιφέρειας; Θα σταματήσει η μεταβίβαση ευθυνών σε κρίσιμα θέματα αναλαμβάνοντας ο καθένας το πολιτικό κόστος που του αναλογεί;

Το τι πρέπει να γίνει το γνωρίζουν όλοι. Προτιμούν όμως τις παρεμβάσεις που δεν χαλούν ισορροπίες και χαϊδεύουν αυτιά. Οι σχεδιασμοί και τα συνέδρια δεν έχουν αποδώσει γιατί υπηρετούν την κομματική σκοπιμότητα και όχι την οικονομική ανάπτυξη. Η διατήρηση ισορροπιών και η επανάληψη παλιών συνταγών δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη η οικονομία και η Πελοπόννησος. Η καρικατούρα του παλιού δεν είναι νέο. Είναι μια κακόγουστη φάρσα που προκαλεί μόνο θλίψη.

panagopg@gmail.com