Το να επιστρέψουν στην πολιτική άνθρωποι που μπορούν να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, γνωρίζουν γραφή κι ανάγνωση και διαθέτουν στοιχειώδη σοβαρότητα αποτελεί πλέον βασική προτεραιότητα. Τα παραδείγματα που καθημερινά μαρτυρούν τη συγκεκριμένη ανάγκη είναι πολλά.
Σε τοπικό επίπεδο ζούμε την απόλυτη στασιμότητα στον τομέα των δημοσίων έργων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Μετά από χρόνια απραξίας, ανακάλυψαν μερικοί ότι πρέπει να «γλείψουν εκεί που έφτυναν» και να επιστρέψουν στις συμβάσεις παραχώρησης, αν θέλουν να κατασκευάσουν δρόμους. Στον αγροτικό τομέα το φιάσκο με τα εκατομμύρια που χάθηκαν στην υπόθεση της φέτας δείχνει ότι «αν δεν στρώσεις κώλο» δεν δημιουργείς οικονομικό αποτέλεσμα προς όφελος των πολιτών. Και δουλειά δεν είναι οι λαϊκιστικές καταγγελίες με τεντωμένα τα δάχτυλα στα διαλείμματα μεταξύ των τσίπουρων.
Η οικονομική κρίση έδωσε ρόλο και θεσμική υπόσταση σε όποιο νούμερο κυκλοφορούσε εντός κι εκτός κομμάτων, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένος ο καθένας να κυλιστεί στο βούρκο προκειμένου να εκφράσει και να υπερασπιστεί το αυτονόητο - και κυρίως την προσωπική του τιμή και αξιοπρέπεια. Ο βούρκος είναι προνομιακό πεδίο για αυτούς που δεν έχουν αξιοπρέπεια και ηθικούς φραγμούς, και για το λόγο αυτό κανένας σοβαρός δεν μπαίνει εύκολα στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί μαζί τους. Επιπρόσθετα, όπως σοφά έχει υποστηρίξει ο Mark Twain: «Ποτέ μην τα βάζεις μ’ έναν ηλίθιο. Είναι βέβαιο ότι θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας».
Η σοφή αυτή επιλογή όλων όσοι διαθέτουν στοιχειώδη γνώση της κατάστασης έχει οδηγήσει την άλλη πλευρά στην απόλυτη αμετροέπεια, με αποτέλεσμα ορισμένοι και ορισμένες να μετρούν τον ίσκιο τους για μπόι. Αγνοούν ότι η δημόσια παρουσία δεν είναι αγώνας ταχύτητας, αλλά μαραθώνιος, στον οποίο κάποιοι υπήρχαν πριν από αυτούς και θα υπάρχουν και μετά, ενώ οι ίδιοι φλερτάρουν με την εξαφάνιση μέσω της απόλυτης γελοιοποίησής τους.
Μέσα σε όλα αυτά, το ευτύχημα είναι ότι η αποτυχία όλου αυτού του θιάσου της παρακμής, όπου κι αν έχει την εξουσία, τοπικά ή κεντρικά, είναι τόσο μεγάλη που τελικά θα πνιγούν μόνοι τους, στη δική τους λάσπη. Αυτό είναι το παρήγορο και συνάμα ελπιδοφόρο, ότι σύντομα η λογική, η αξιοσύνη και η κανονικότητα θα σαρώσει σε όλα τα επίπεδα τον ανορθολογισμό, τη συνωμοσιολογία και την ανικανότητα. Κάποιοι το καταλαβαίνουν κι ανησυχούν, και πολύ καλά κάνουν, αλλά η πορεία των πραγμάτων, δυστυχώς για αυτούς, είναι προδιαγεγραμμένη. Ο γδούπος της πτώσης θα είναι εκκωφαντικός.
Οι επόμενες βουλευτικές αλλά και δημοτικές εκλογές είναι φανερό πως θα φέρουν νέα πρόσωπα στο τοπικό πολιτικό προσκήνιο. Το δίλημμα δεν θα είναι πλέον "νέος ή παλιός" αλλά "σοβαρός και ικανός ή "νούμερο και ανίκανος". Το "νέος ή παλιός" έχει πλέον αποδειχτεί ότι στερείται πολιτικού περιεχομένου, ενώ οδήγησε στην εξουσία άτομα απολύτως ακατάλληλα, που σε πολλές περιπτώσεις κινούνται κυριολεκτικά στα όρια της γελοιότητας. Η σοβαρότητα επιβάλλεται να νικήσει, αν θέλουμε ως χώρα, αλλά και ως τοπικές κοινωνίες ξεχωριστά, να πάμε μπροστά.
Η περιοχή μας είναι μπροστά σε κρίσιμες προκλήσεις. Η αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων στον αγροτικό τομέα και τον τουρισμό επιβάλλουν τοπικές ηγεσίες με γνώσεις και όραμα. Ανθρώπους που να μπορούν να σχεδιάζουν, να διεκδικούν και κυρίως να υλοποιούν. Να μην αφήνουν περιθώρια για καθυστερήσεις σε κρίσιμα αναπτυξιακά έργα. Να μην ανέχονται παιχνίδια όπως αυτά που γίνονται με τα οδικά έργα, όπου παίζουμε 3 χρόνια τώρα τις "κουμπάρες" με τις μελέτες. Να απαιτούν ενέργειες που θα απελευθερώνουν τις δημιουργικές δυνάμεις στον πρωτογενή τομέα, στη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων και τον τουρισμό - τους τομείς δηλαδή που παράγουν εισόδημα. Να υπερασπίζονται πρωτίστως την ανάπτυξη της περιοχής και όχι την επανεκλογή τους. Να είναι τέλος πάντων στοιχειωδώς σοβαροί, γιατί αυτό τελικά έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Υπάρχει δυναμικό στην τοπική κοινωνία, που και γνώσεις έχει και επιτυχημένη επαγγελματική πορεία διαθέτει, και περιμένει την ευκαιρία για να φανεί χρήσιμο. Η αλήθεια είναι όμως ότι διστάζει, γιατί φοβάται τον βούρκο των αποτυχημένων και πνίγεται από τον συρφετό των γυμνοσάλιαγκων που σέρνονται από αυλή σε αυλή εξουσίας, παριστάνοντας ταυτόχρονα τους… αναμάρτητους εξυγιαντές. Γι' αυτό, το ανθρώπινο δυναμικό της σοβαρότητας, της αξιοσύνης και της μετριοπάθειας χρειάζεται ενθάρρυνση από όλους τους πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχίσουν με τους διάφορους κλόουν. Αρκετά κράτησε η φαρσοκωμωδία. Η αλήθεια είναι ότι γελάσαμε και εξακολουθούμε να γελάμε, αλλά το κόστος της φαρσοκωμωδίας είναι πολύ μεγάλο.
Οι σοβαροί άνθρωποι χρειάζεται να κινητοποιηθούν και να δράσουν· αρκετά κράτησαν τα καλαμπούρια.
panagopg@gmail.com
